Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Οπως φαίνεται, οι δανειστές θα διαφοροποιήσουν ελαφρά την τακτική τους εν όψει των εκλογών, αναστέλλοντας τις απαιτήσεις για σκληρά μέτρα, τα οποία θα είναι αντικείμενο της νέας κυβέρνησης.

Ο στόχος τους είναι προφανής: θέλουν να βοηθήσουν τα κόμματα που έχουν ασπαστεί την πολιτική της προσαρμογής με την εσωτερική υποτίμηση, ώστε να μην ενισχυθούν πάνω από ένα σημείο τα «αντισυστημικά» κόμματα και να διεκδικήσουν έτσι συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο την προώθηση των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων» και την εφαρμογή του προγράμματος που έχουν αποφασίσει οι -μεγάλες κυρίως- χώρες της Ευρώπης σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και το γεγονός ότι εκλογές έχουν και οι Γάλλοι, και εάν ο Νικολά Σαρκοζί χάσει από τον σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, ίσως τεθεί υπό επαναδιαπραγμάτευση το συνολικό σχέδιο που προωθεί η Γερμανία.
Επειδή η ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ενωση πάσχουν από το λεγόμενο «δημοκρατικό έλλειμμα», δεν υπάρχουν ούτε οι απαραίτητοι μηχανισμοί για να ληφθούν δημοκρατικά οι αποφάσεις για την κοινή πορεία, ούτε οι διαδικασίες για να επιβληθούν οι επιλογές σε κάθε χώρα. Ετσι, η διακυβέρνηση γίνεται με βάση το δίκαιο του ισχυρότερου, μέσω εκβιασμών και διλημμάτων.

Αυτός είναι και ο λόγος που διαρκώς η Ελλάδα τίθεται διαρκώς προ του διλήμματος: μέσα ή έξω από το ευρώ; Σχεδόν όλες οι αποφάσεις, από τις μειώσεις μισθών και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέχρι την απελευθέρωση των ταξί, ανάγονται στο θεμελιώδες δίλημμα: «Αν δεν το κάνετε, θα βγείτε από το ευρώ».

Καθώς μάλιστα οι εκλογές πλησιάζουν, τα διλήμματα υπενθυμίζονται άλλοτε διακριτικά, άλλοτε όχι.
Οι Ελληνες (αλλά και οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί και οι Ιταλοί) είναι εκείνοι που υποφέρουν, όμως οι αποφάσεις λαμβάνονται επί της ουσίας στις ισχυρές χώρες (κυρίως στη Γερμανία) από πολιτικούς που ακούνε τους δικούς τους ψηφοφόρους. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ένα κόμμα στην Ελλάδα αναπτύσσει ένα σωστό και συγκεκριμένο σχέδιο, δεν αρκεί να έρθει στην εξουσία για να το εφαρμόσει: θα πρέπει να πείσει τις κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρώπη -κατά βάση τους Γερμανούς- να το υιοθετήσουν για να εφαρμοστεί.

Υπό αυτήν την έννοια, η «μεγάλη εικόνα» στην Ευρώπη θα εξαρτηθεί περισσότερο από τις εκλογές στη Γαλλία στα τέλη Απριλίου.

Οσο για την εσωτερική εικόνα, θα πρέπει να ετοιμαστούμε για τη δεύτερη φάση του θρίλερ το οποίο θα ξεκινήσει αμέσως μόλις τελειώσει το διάλειμμα... για τις πολιτικές διαφημίσεις.