Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Οσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα επιβεβαιώνουν την άποψη ότι οι  Ευρωπαίοι -και για να μιλάμε καθαρά κυρίως οι Γερμανοί και οι στενοί σύμμαχοι τους-  δεν είναι έτοιμοι να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και των “κατασκευαστικών” προβλημάτων του ευρώ, ούτε για το ελληνικό ζήτημα.

Επιχειρούν να “φορτώσουν” όλα τα δεινά  στην Ελλάδα, ώστε να έχουν εξασφαλίσει μια καλή δικαιολογία για τα προβλήματα που ζουν οι Ευρωπαίοι, αλλά και για τα χειρότερα που θα έρθουν εάν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις.  Ιδιαίτερα εάν συμβεί το “ατύχημα”, όποια μορφή κι αν πάρει αυτό.

Το δίδυμο “Μερ-κοζί” έχει αποτύχει μέχρι τώρα στην αντιμετώπιση της κρίσης, η οποία κοστίζει πανάκριβα στους Ευρωπαίους, καθώς απορροφά εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ που σπαταλώνται με λάθος τρόπο και εξαφανίζει θέσεις εργασίας σε όλη την Ήπειρο. Ετσι, αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους για να φορτώσουν τα αποτελέσματα.  Ακραίες δυνάμεις, μάλιστα, στο εσωτερικό της Γερμανίας υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα θα λυθούν εάν “ακρωτηριάσουν” το μολυσμένο μέλος -όπως θεωρούν τη χώρα μας.

Φτάνουμε πλέον στο σημείο η ευρωπαϊκή πολιτική να γίνεται με χειρουργικούς όρους. Φαίνεται όμως ότι οι χειρισμοί γίνονται με τη βιαιότητα χασάπη και αν αρχίσουν οι επεμβάσεις δεν θα μείνει τίποτα από τον ασθενή.

Στην αρχή είπαν ότι φταίνε οι “τεμπέληδες” ‘Ελληνες. Μετά οι φοροφυγάδες, οι διεφθαρμένοι, η κρατικοδίαιτη οικονομία. Το τελευταίο είναι η δυσαρέσκειά τους με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, το οποίο δεν μπορεί να “κάνει αυτά που χρειάζονται”.

Ασφαλώς -το έχουμε πει πολλές φορές- ουδείς αμφισβητεί τα προβλήματα που υπάρχουν στη χώρα μας και την ανάγκη να αλλάξουν πολλά. Όμως κάθε αλλαγή είναι εφικτή υπό ορισμένες προϋποθέσεις: Ότι η “συνταγή” θα είναι σωστή, ότι θα υπάρχει ο απαραίτητος διαθέσιμος χρόνος για να εφαρμοστεί και ότι δεν θα επιφέρει τη διάλυση της κοινωνίας. Με το πρόγραμμα όμως που επεβλήθη στην Ελλάδα, οι αλλαγές αποδείχθηκαν αδύνατες. Δεν είναι μόνο θέμα “βούλησης” των πολιτικών δυνάμεων. Το πρόβλημα είναι πως αυτά που ζητάνε είναι ΑΔΥΝΑΤΑ.

Αυτό δεν αθωώνει, βέβαια, τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας. Κάθε άλλο. Με αυτές φτάσαμε ως εδώ, αυτές απέτυχαν να αντιπροτείνουν κάτι εφικτό και υλοποιήσιμο, ενώ στην εφαρμογή μιας λανθασμένης πολιτικής προσέθεσαν εσφαλμένες επιλογές και προτεραιότητες.

Άλλο αυτό, όμως και άλλο να... αποφασίζει  ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών για το πότε θα κάνουμε εκλογές στη χώρα μας.

Η κατάσταση της Ελλάδας προβληματίζει πλέον πολλούς σε όλη την Ευρώπη, καθώς βλέπουν ότι εάν η κρίση δεν αντιμετωπιστεί με αποφασιστικά μέτρα για κοινή χρηματοδότηση (ευρωομόλογο) και ανάπτυξη (δημόσια έργα), σύντομα το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο θα φτάσει παντού.

Επιπλέον, οι αντιφάσεις και οι ηγεμονικές τάσεις της γερμανικής πολιτικής δημιουργούν  ευρύτερες πολιτικές ανησυχίες στις άλλες χώρες μέλη, αλλά και προβληματισμό στο εσωτερικό της χώρας. Η Γερμανία αποδεικνύεται ανίκανη να ηγηθεί της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.

Δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί πολιτικά την οικονομική της πρωτοκαθεδρία και αδυνατεί να αναπτύξει τις πρωτοβουλίες που θα διατηρήσουν τη συνοχή της ευρωζώνης.

Κάποια ελπίδα δημιουργεί η προοπτική αλλαγής πολιτικού σκηνικού στη Γαλλία με τις εκλογές την Άνοιξη, η οποία ίσως επηρεάσει τις ευρωπαϊκές πολιτικές αλλά και την ίδια τη Γερμανία όπου οι εκλογές προβλέπονται το Σεπτέμβριο του 2013.