Φοίβη Παρασκευά

Μπορούμε στο σπίτι να γυμναστούμε, να μαγειρέψουμε δηλαδή να μάθουμε καινούριες συνταγές, να πλοηγηθούμε στο Ίντερνετ ή στο Facebook, βρούμε παλιούς και νέους φίλους και γνωστούς, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε και με αυτόν τον τρόπο να ξορκίσουμε το κακό.

Σίγουρα, δεν βοηθάει να σπείρουμε περαιτέρω τον πανικό. Πάνω απ’όλαψυχραιμία και υπομονή, και όλα θα διορθωθούν. Μην ξεχνάμε πως για όλα τα προβλήματα η καλή ψυχολογία, τόσοη δική μας όσο και των γύρω μας λειτουργεί καταλυτικά.

Μία ιδέα είναι να θυμηθείτε τις διαδρομές της ζωής σας, να ακούσετε μουσική και να μοιραστείτε την αγωνία σας με τους ανθρώπους. Για μένα, προσωπικά, η μουσική δίνει διέξοδο στο συναίσθημα και την αγωνία που αισθάνομαι και απ’ότι βλέπω αισθάνονται όλοι.

Δεν πρέπει με κανέναν λόγο να σταματήσουμε να δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλον και σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη όσο ποτέ να συνεχίσουμε να το κάνουμε…

Ελπίζουμε όλοι πως θα βγούμε όσο το δυνατόν πιο αλώβητοι και απ’αυτήν την κρίση. Όλοι μαζί και καθένας μας χωριστά. Ας γίνουμε το παράδειγμα ο ένας του άλλου, ελπίζοντας ότι θα έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες…

Είναι λυπηρό, το ξέρουμε όλοι. Όμως καμιά φορά - και η Ιστορία το έχει αποδείξει - μέσα από μία κρίση που εδώ δεν πρόκειται μόνο για κρίση αξιών αλλά για πανδημία σε παγκόσμιο επίπεδο, γεννιέται και πάλι η ελπίδα.

Το μυστικό είναι να μην τρελαινόμαστε και να μην τρελαίνουμε και τους άλλους. Η υπομονή, το κουράγιο κα ιη λογική είναι το χρησιμότερο και σοφότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε λίγο την κατάσταση.

Η πανδημία δεν είναι το τέλος του κόσμου. Υπάρχει ελπίδα…όσο και αγωνία… Υπάρχουν επιστήμονες, γιατροί στην πρώτη γραμμή, και φαρμακευτικές εταιρείες που συνεχίζουν πυρετωδώς τις έρευνες.

Κάποτε κι αυτό δεν θα είναι παρά μια κακή ανάμνηση, ένα κακό όνειρό που κανείς δεν θα ήθελε να ζήσει. Υπευθυνότητα για τον εαυτόν μας και τους άλλους και προσοχή να μην στενοχωρούμε και πικραίνουμε περισσότερο τους δικούς μας ανθρώπους.

Στην Ελλάδα του 2020, λοιπόν, ας προσευχηθούμε κι ας ενώσουμε τις φωνές μας για κάτι καλύτερο. Δεν είναι εύκολο,αλλά τι είναι εύκολο;

Καιρός για στοχασμό, αναθεώρηση της ζωής, καιρός για απολογισμό με λιγότερη όσο δυνατόν αγωνία, σχολαστική καθαριότητα και περισσότερη υπομονή.

Μήπως η πανδημία θέλει κάτι να μας πει; Ας την ακούσουμε και ας πάρουμε ακόμα ένα άλλο ένα μάθημα. Άλλωστε, ούτε οι ζημιές τελειώνουν, ούτε και τα μαθήματα.

Η δραματική έκκληση των μέσων επικοινωνίας θα πρέπει να μας επηρεάζει ως έναν βαθμό. Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει έτσι εύκολα αν φροντίζει ο ίδιος τις συνθήκες διαβίωσής του…

Αλλά τι λέμε τώρα…Κοντεύει να αφανιστεί ο πλανήτης κι εμείς φιλοσοφούμε. Η μόνη μας ευκαιρία είναι να κάνει κάτι ο καθένας από την πλευρά του, έχοντας βρει τις ουσιαστικότερες ουσίες του κακού…Ας ελπίσουμε ότι θα δούμε και καλύτερες μέρες…