Φοίβη Παρασκευά

Από τη μια η ανθρώπινη ζωή μοιάζει να έχει χάσει εντελώς την αξία της, από την άλλη είναι γλυκιά η ζωή και το μέλλον ‘ελπιδοφόρο’, κυρίως για τους μετανάστες. Ας μη ξεχνάμε όμως πως η θρησκεία και η φιλοσοφία των Τούρκων είναι να κερδίσουν έδαφος και η Ελλάδα είναι η Γη της Επαγγελίας. Δυστυχώς ο κύριος Ερντογάν με μικρόφωνο στο χέρι ως άλλος ‘πλανητάρχης ΄αφού έτσι το αισθάνεται, έρχεται να μας υπενθυμίσει τις υποχρεώσεις μας με τρόπο ανάγωγα εξωφρενικό.

`Οσοι καταγόμαστε από την Μικρά Ασία ξέρουμε καλά τις βιαιοπραγίες της Τουρκίας απέναντι στον ελληνικό πληθυσμό. Οι Τούρκοι συνεχίζουν να διαστρεβλώνουν με περισσό θράσος αλήθειες και να φανατίζουν με τρόπο παράλογο και αιμοσταγή, την κοινή γνώμη. Ας ελπίσουμε λοιπόν, πως, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα θα μας υποστηρίξει δεόντως, απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο διότι περί πολέμου πρόκειται.

Ως κράτος δεν ξέρω αν έχουμε την αντοχή ή την πολυτέλεια να είμαστε πια τόσο πολιτισμένοι. Ακόμα, δεν ξέρω αν η λεγόμενη εθνική ενότητα είναι επιτεύξιμη ή εφικτή, αλλά τουλάχιστον μία στοιχειώδης εθνική ομοψυχία, πρέπει και είναι απαραίτητο να υπάρχει. Και αυτό για να μην βρεθούμε υπερβολικά πολιτισμένοι ή Δημοκράτες και τελικά χάσουμε και την ίδια μας τη χώρα. Ο κορωνοϊός αντιμετωπίζεται με ακραία και υπερβολικά μέτρα υγιεινής, αφού είμαστε όλοι εν δυνάμει επικίνδυνοι πλέον ο ένας για τον άλλον. Ως έθνος όμως κινδυνεύουμε από έναν τρελό και παράφρων άνθρωπο – παράσιτο : τον ‘κύριο’ Ερντογάν που στον ύπνο του και στον ξύπνιο του ονειρεύεται και λιμπίζεται τα ελληνικά νησιά μας. Η Ελλάδα λοιπόν ανήκει στους `Ελληνες και κάθε εξωτερική απειλεί οφείλει να αποκρούεται και να ακυρώνεται από την ελληνική ηγεσία. Αν αυτό δεν είναι πόλεμος, δεν ξέρω τι είναι.

`Ενας καλός για την χώρα του ηγέτης είναι πρώτα από όλα ηγέτης για την χώρα του και το λαμπρό αυτό ‘παράδειγμα’, μας το δίνει ο ίδιος ο Ερντογάν, άθελά του. Τι θέλει λοιπόν ο ίδιος, πέρα από ότι να μας υπενθυμίζει τις ‘ανθρώπινες’ υποχρεώσεις μας και την χαρακτηριστική ελληνική φιλοξενία μας; Μα, την ίδια την Ελλάδα μας. Το θέμα όμως δεν είναι εκεί. Είναι πως τώρα που άλλαξε η Κυβέρνηση ας ελπίσουμε πως θα νιώσουμε και πάλι ασφαλείς και έτοιμοι για δράση, απέναντι στο έκτρωμα Ερντογάν. Ο άνθρωπος δεν υπάρχει! Μοιάζει με άγριο σκύλο που συνεχίζει να γαυγίζει παίζοντας ένα – ένα τα τελευταία του χαρτιά. Και λέω τελευταία, γιατί αφού έπαιξε μεθοδικά το χαρτί της ζητιανιάς και κακομοιριάς των υποτιθέμενων συμπολιτών του, τώρα βρίσκεται εκτεθειμένος αφού τον πήρανε είδηση ακόμα και οι ‘δικοί του’. Ε, ναι λοιπόν. Ο κύριος Ερντογάν έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα τόσο στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και στην Ελλάδα, όσο ακόμα χειρότερα και στα μάτια των ίδιων του των συμπολιτών.

To gain ground. Αυτή είναι και η φιλοσοφία του. Μια φιλοσοφία όμως ανυπόσταστη, απάνθρωπη ακόμα και για τους δικούς του ανθρώπους που σαν άλλα παίγνια ή υποχείριά του χρησιμοποιούνται καθημερινά προς όφελος της δικής του μανίας για εξουσία. Μπροστά σε αυτό το μάθημα Ιστορίας που μας κάνει, υποτιμά την μνήμη μας καθώς και τα πολιτικά γεγονότα που έπαιξαν ρόλο στην καταστροφή του ’14 και του ’22. Η ιστορία όμως δεν ξεχνά. Και η κρίση μας δεν μπορεί να υποτιμηθεί τόσο απλά, αφού ότι γράφει, δεν ξεγράφει. Οι Τούρκοι λεηλάτησαν, βεβήλωσαν, διαστρέβλωσαν, έσφαξαν, βίασαν και εξαφάνισαν γενιές. Είναι τουλάχιστον γελοίο να υπενθυμίζονται κατά αυτόν τον τρόπο σήμερα οι ‘υποχρεώσεις μας’ και να πετιέται το μπαλάκι σε εμάς.

Στον ορατό και αόρατο αυτόν πόλεμο, η ώρα της αλήθειας έφτασε. Μόνο με εθνική ομοψυχία, θάρρος, τόλμη και αλληλεγγύη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό που καθημερινά παραβιάζει τα εθνικά μας σύνορα. Κουράγιο λοιπόν, κριτική σκέψη, ψυχραιμία, γνώση, στρατηγική και αποτελεσματικότητα για να διαφυλάξουμε τα κεκτημένα μας. Για να πούμε κι εμείς με σιγουριά κάποτε στα εγγόνια μας, πως ο ηγέτης της Τουρκίας, έβαλε την ουρά στα σκέλια και πήγε επιτέλους σπίτι του!