Φοίβη Παρασκευά

Να συνεχίσουμε να παράγουμε και να δημιουργούμε είτε είμαστε μόνοι και μοναχικοί είτε όχι. Υπάρχουν τόσο πράγματα γύρω μας που αξίζουν την προσοχή και την φροντίδα μας!

Φέτος το Φθινόπωρο, έχουμε όλοι κλειστεί στα σπίτια μας, με την σκληρή για όλους πραγματικότητα του κορωνοιού, να πέφτει σαν σκιά επάνω μας, και ελπίζω όχι και μέσα μας. Πολλά πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα δεν είναι πια. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στα μικρά και ασήμαντα που μας φαινόντουσαν έτσι, κατά αυτόν τον τρόπο, σε άλλες εποχές. `Όπως για παράδειγμα την κηπουρική. `Η μια βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς.

Ας δούμε την κρίση αυτή σαν κάτι περαστικό…σαν μια ευκαιρία να βγούμε πιο σοφοί από όλη αυτήν την περιπέτεια. Να φροντίσουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Να διαβάσουμε περισσότερο, να μάθουμε μαγειρική, να περπατήσουμε στη φύση, να φωτίσουμε στην καθημερινότητα πράγματα που έχουν αξία για μας, τον καθένα ξεχωριστά.

Ας ασχοληθούμε με τα κατοικίδιά μας, με τα φυτά, τα λουλούδια που περιμένουν από εμάς την φροντίδα. Ας γίνουμε πιο επιεικείς στην κρίση μας για τους άλλους και για τον εαυτόν μας. Ας δούμε επιτέλους αυτόν τον κόσμο με συμπάθεια. Και με ελπίδα μέσα μας και γύρω μας.

Ας μάθουμε λίγο περισσότερο τα χρήσιμα εργαλεία για την δουλειά μας. Ας ανταλλάξουμε ιδέες και σκέψεις. Ας δούμε τι δεν κάναμε καλά και σωστά. `Ενας απολογισμός της ζωής, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

Μία καλή ιδέα είναι η νοικοκυροσύνη του χώρου μας. Φυσικά με τις απαραίτητες για όλους, αποστάσεις ασφαλείας. Η τακτοποίηση χαρτιών και λογαριασμών είναι πάντα χρήσιμη. Η δημιουργία και η εκκαθάριση της ντουλάπας μας. Οι νέες ανάγκες σύμφωνα πάντα με την εποχή και την ηλικία μας. `Άλλη ιδέα, να ψωνίζουμε ρούχα και καλλυντικά online. Υπάρχουν πάντα προσφορές. Το σημαντικότερο όλων είναι να νιώθουμε καλά και άνετα και να δίνουμε ελπίδα και συμβουλές στους γύρω μας, παρόλη την δυσκολία του πράγματος. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε από το τούνελ του κορωνοιού.

Να μην πανικοβαλλόμαστε. Να μην σπέρνουμε τον πανικό.

Δεν πρέπει να θρηνούμε για το τέλος όποιο κι αν είναι αυτό. Παίρνουμε τος προφυλάξεις, κάνουμε υπομονή, τα απαραίτητα εμβόλια και περιμένουμε στωικά τις εξελίξεις. Επίσης δεν παίρνουμε τον εαυτόν μας σαν τον μόνο πιθανό πάσχοντα. Τον παίρνουμε ως παράδειγμα και βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας, που έχει ακόμα άγνοια και δεν φοράει μάσκα, να καταλάβει κάτι περισσότερο. Καθιστούμε σαφές ότι είμαστε όλοι στην ίδια ακριβώς μοίρα και δυνητικά ‘παθόντες’.

Δεν τρελαινόμαστε όταν οδηγούμε. `Εχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και προλαβαίνουμε τα λάθη των άλλων στην οδήγηση και παντού. `Εχουμε συμπόνια και κατανόηση όταν για παράδειγμα είμαστε στο ταμείο ενός σουπερμάρκετ. Αφήνουμε θέση και προτεραιότητα στους μεγαλύτερους μας.

Ευκαιρία να μάθουμε τρόπους. Να καταλάβουμε πως δεν είμαστε μόνοι και οι μόνοι που υπάρχουμε. Θα μάθουμε να ζούμε με την κάθε πιθανή εξέλιξη του πράγματος και κάποτε όλο αυτό όταν περάσει, θα περάσει σαν ένας ακόμη κίνδυνος ενάντια στον οποίον θα παίρνουμε προφυλάξεις. Και φυσικά σαν άλλο ένα κακό όνειρο που ήταν μόνο ένα κακό όνειρο. Και ίσως μια νέα αρχή, σε ένα άλλο επίπεδο κατανόησης.