Φώφη Γιωτάκη

«Το κλίμα ήδη μυρίζει εκλογές. Και δικαιολογημένα, θα έλεγα, καθώς μπαίνουμε πια στην τελική ευθεία για τις εκλογές του 2023, που θα φέρουν και πάλι τη Νέα Δημοκρατία πρώτη και αυτοδύναμη», είχε υποστηρίξει άλλωστε από την Καλλιθέα 20 μέρες νωρίτερα, μετά την επίσκεψή του στο Αστυνομικό Τμήμα της πόλης. Η Καλλιθέα δεν φημίζεται για τα βουνά της- ούτε είναι ο τόπος που …μυρίζει συνήθως εκλογές. Το σίγουρο είναι ότι πράγματι οι εκλογές πλησιάζουν – το 2023 θα γίνουν έτσι κι αλλιώς- και ο πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να σκέφτεται φωναχτά και να δημιουργεί κλίμα που ευνοεί τον σχεδιασμό του.

Σε όλες τις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία, τρία χρόνια και πλέον μετά τις κάλπες του 2019, εξακολουθεί να προηγείται στις δημοσκοπήσεις και μάλιστα να διατηρεί ασφαλές προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ- το δε ΠΑΣΟΚ μετά τη δυναμική αύξηση των ποσοστών του στις αρχές του 2022 άρχισε να καταγράφει απώλειες τις οποίες (πάντα σύμφωνα με γκάλοπ) υποδέχεται η κυβερνητική παράταξη, διεκδικώντας ασφαλή πρόσβαση στο χώρο του Κέντρου. Η υπόθεση της Καϊλή επηρεάζει το «κλίμα», ουδείς όμως ακόμη γνωρίζει αν θα «μυρίσει» δυσάρεστα στο ΠΑΣΟΚ ή αν θα απομακρύνει γενικότερα πολίτες από τις κάλπες.

Περίπου 1.500.000 πολίτες έχουν εξαφανιστεί από τις κάλπες μετά τις εκλογές του 2009, με ευθύνη όλων των κομμάτων, που δεν κατάφεραν να τους πείσουν για την ανάγκη της κορυφαίας συμμετοχικής δημοκρατικής διαδικασίας. Και ως εκ του τούτου, τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί έχουν παραπάνω λόγους για να καλούν -σε κάθε ευκαιρία- τους δυνάμει ψηφοφόρους τους να προσέλθουν στις κάλπες. Ή μήπως δεν έχουν και ποιοι κυρίως δεν έχουν;

Είναι γνωστό ότι ένα βασικό «κλειδί» για τις αναλύσεις των δημοσκόπων και των ειδικών αφορά στο ποσοστό της συμμετοχής, της αποχής και της σύνθεσης του εκλογικού σώματος κάθε φορά. Οι αναποφάσιστοι και ο «καναπές» κρίνει ενίοτε το αποτέλεσμα και αυτό το γνωρίζουν καλά τα επιτελεία των κομμάτων που επενδύουν στην αθρόα συμμετοχή τους.

Ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει με την ίδια φόρα τις περιοδείες στο λεκανοπέδιο και την περιφέρεια εδώ και μήνες και επιχειρεί, άλλοτε με την επίκληση του βουνού και άλλοτε με την ανάδειξη των εκλογικών διλημμάτων, να κρατήσει «ζεστό» το εκλογικό σώμα που τον στήριξε στην αναμέτρηση με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Προσπαθεί να συσπειρώσει τις «γαλάζιες» δυνάμεις που θα μπουν στην πρώτη γραμμή της μάχης και ταυτόχρονα τεστάρει τα δεδομένα για να οριστικοποιήσει τις τελικές του αποφάσεις όσον αφορά στην ημερομηνία των εκλογών.

Δίνει επιδόματα και ανεξαρτήτως της απήχησης που θα έχουν στις κάλπες, ποντάρει στο να μετριάσει τη φθορά (που είναι υπαρκτή για τη ΝΔ και καταγράφεται επίσης σε όλα τα γκάλοπ) κρατώντας ανοιχτές τις γέφυρες με τα ευάλωτα νοικοκυριά. Ποντάρει στις σφοδρές αντιπαραθέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και «πακετάρει» (και όχι τυχαία) μαζί του το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκοντας να ενισχύσει το δικό του στόχο για ένα «αυτοδύναμο» αφήγημα. Στα γκάλοπ πάλι, τίποτα δεν προδικάζει το αποτέλεσμα. Αντιθέτως.

Ο Αλέξης Τσίπρας από την άλλη πλευρά αδυνατεί να απαγκιστρώσει μέχρι στιγμής τον ΣΥΡΙΖΑ από το κυβερνητικό παρελθόν του και να πείσει περισσότερους πολίτες ότι αυτή τη φορά θα είναι αλλιώς ή σίγουρα διαφορετικά πχ για τη μεσαία τάξη, που τσάκισε στις μέρες του και το ομολόγησαν αργότερα υπουργοί του. Δεν φαίνεται να τον απασχολούν τα δηκτικά σχόλια του πρωθυπουργού για τους «αριστερούς του χαβιαριού», όταν παλεύει να πείσει ότι τα επιδόματα δεν είναι λύση.

Τα ίδια άλλωστε έλεγε και ο κ. Μητσοτάκης τουϊτάροντας το 2018 ότι “τα επιδόματα δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης» κι ότι είναι επιχείρηση «εξαγοράς ψήφων». Το ζήτημα που ίσως θα έπρεπε να απασχολήσει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αν έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει ένα συνολικό σχέδιο για την επόμενη μέρα, διαμορφώνοντας συνθήκες ντέρμπυ στις πρώτες κάλπες. Κάτι τέτοιο δεν «μυρίζει» ακόμη στα γκάλοπ, παρότι η συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων αγωνιά για το πως θα αντιμετωπίσει το «βουνό» της ακρίβειας και των ροκανισμένων εισοδημάτων της.

Το ΠΑΣΟΚ πασχίζει να γυρίσει την σκληρή μονομαχία ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ σε παιχνίδι για τρεις, αλλά συχνά «χάνεται» σε ένα πεδίο αντιπαράθεσης που δεν έχει επιλέξει- και σίγουρα δεν ευνοούν το εγχείρημα για ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό, οι βουτιές στις δημόσιες αντιπαραθέσεις που ξεκινούν από τα συνήθη ερωτήματα των αντιπάλων του «με ποιον θα πάτε και ποιον θα αφήσετε;».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ωστόσο χρέος, απέναντι στις 270 χιλιάδες πολιτών που προσήλθαν πέρυσι τέτοιο καιρό για την εκλογή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, να επαναλάβει -όσες φορές κι αν τον ρωτήσουν- το «αφήγημα» για την «επόμενη μέρα», για το μοντέλο διακυβέρνησης που υποστηρίζει , για το πρόγραμμα και τα πρόσωπα που προορίζει για τις πολιτικές ανάπτυξης που έχει ανάγκη η χώρα και οι πολίτες της. Σε κάθε περίπτωση -με ή χωρίς ισχυρό διψήφιο ποσοστό- θα λάβει την τρίτη διερευνητική εντολή και αυτό είναι κάτι που πρέπει να υπενθυμίζει στους δυνάμει κεντροαριστερούς ψηφοφόρους του.

Εκείνο δε, που πρέπει να υπενθυμίζει στον …εαυτό του (αν και μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί) είναι η κινητοποίηση όλων, όσοι από το 2019 προτιμούν την ημέρα της κάλπης τον «καναπέ» τους. Και δυστυχώς είναι σε μεγάλο ποσοστό άνθρωποι των νεότερων γενιών, του λεγόμενου «δυναμικού κοινού» στις μετρήσεις της τηλεθέασης…