Φώφη Γιωτάκη

Ο Όλαφ Σολτς δείχνει ότι κατευθύνεται με ταχύτητα προς την οριστική διάψευση κάθε άλλου σεναρίου, ξεκινά -ίσως και σήμερα- τις διαπραγματεύσεις και αρχίζει να συγκεντρώνει βήμα-βήμα όλα τα κλειδιά του καγκελαρίου στα χέρια του. Για το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας δεν είναι απλή υπόθεση- ακόμη και με την πρωτιά- ο σχηματισμός κυβέρνησης με τους Πράσινους και το FDP. Όμως το νωπό αποτέλεσμα των εκλογών του δίνει την πολιτική πρωτοβουλία των κινήσεων μετά από 16 χρόνια και τη δυνατότητα ισχυροποίησης της σοσιαλδημοκρατίας μετά την αποχώρηση της Μέρκελ και την μεγάλη υποχώρηση των δυνάμεων του κόμματός της.

Σύμφωνα άλλωστε με δημοσκόπηση του ARD, το 62% των πολιτών έχει ταχθεί υπέρ του Όλαφ Σολτς ως του επόμενου καγκελαρίου και μόλις το 16 % υπέρ του Χριστιανοδημοκράτη Άρμιν Λάσετ. Το δε 55% τάσσεται υπέρ του κυβερνητικού συνασπισμού «φανάρι», που αποτελείται δηλαδή από το SPD, τους Πράσινους και το FDP και το 33 % υπέρ του κυβερνητικού συνασπισμού «Τζαμάικα», δηλαδή Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU), των Πρασίνων και του FDP. Ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί είναι επίσης η τάση των ψηφοφόρων των Πρασίνων, που υποστηρίζουν σε ποσοστό 81% τον συνασπισμό «φανάρι», ενώ μόνο το 16% αυτών βλέπει θετικά έναν συνασπισμό «Τζαμάικα».

Σε κάθε περίπτωση, ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της φετινής εκλογικής αναμέτρησης στην Γερμανία, αφορά στην «διαρκή» εναλλαγή προτιμήσεων του εκλογικού σώματος κατά την προεκλογική περίοδο (πχ οι Πράσινοι ανέπτυξαν δυναμική, μέρος της οποίας έχασαν μέσα στο καλοκαίρι) καθώς και στην ανάδειξη του ρόλου και της στάσης των ηγετικών προσώπων έναντι της «συνεχούς» υποχώρησης των κομματικών ταυτοτήτων. Κατάφερε να πείσει περισσότερο ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς- υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μέρκελ- ή το κόμμα του, που ιδρύθηκε στις 23 Μαΐου 1863 στη Λειψία από τον Φέρντιναντ Λασάλ; Στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να δοθεί άμεση και σαφή απάντηση- πάντως η απάντηση που μόλις τώρα αρχίζει να διαμορφώνεται, συνδέεται αναμφίβολα και με το αποτύπωμα που θα αφήσουν στη συνέχεια και συνολικά οι σοσιαλδημοκράτες στο πολύπλοκο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Στο δικό μας εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, το κόμμα των σοσιαλδημοκρατών (το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ και νυν ΚΙΝΑΛ) παραμένει σε χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις και ετοιμάζεται να βάλει το νέο στοίχημα με τον εαυτό του. Κατέρρευσε εκλογικά τα χρόνια της κρίσης, σημείωσε επώδυνες και προφανείς απώλειες, είδε δυνάμεις του να μετακομίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, σχεδόν διπλασίασε το μονοψήφιο ποσοστό του στις τελευταίες εκλογές, στις δημοσκοπήσεις δεν καταγράφει άλματα, προσβλέπει όμως σε μια δυναμική επανεκκίνηση μέχρι την επόμενη και καθοριστικής σημασίας για την πορεία του εκλογική αναμέτρηση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εσωκομματική αναμέτρηση του Δεκέμβρη θα είναι για το Κίνημα Αλλαγής η κρίσιμη μάχη που θα προηγηθεί. Ως εκ τούτου οι υποψήφιοι για την ηγεσία (η νυν Πρόεδρος Φώφη Γεννηματά και οι κ.κ Λοβέρδος, Ανδρουλάκης και Καστανίδης) έχουν στα χέρια τους κορυφαία ευθύνη για την εξέλιξη και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που δεσμεύονται ότι θα αποκτήσει το κόμμα τους στην ελληνική πολιτική σκακιέρα. Για το πως το τρίτο κόμμα της βουλής θα δώσει μια εσωκομματική μάχη που δεν θα τραυματίσει περαιτέρω την εικόνα του και που θα καταφέρει να εκλέξει αρχηγό παραμένοντας ενωμένο την επόμενη μέρα. Για το πως θα καταφέρει στη συνέχεια να διατηρήσει δύναμη και δυναμική απέναντι στα κρίσιμα διλήμματα της εθνικής κάλπης. Για το πως, ηγεσία και στελέχη μαζί, θα πείσουν τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους ότι διεκδικούν την ψήφο τους, όχι γιατί αποζητούν κάποια δικαίωση, αλλά γιατί έχουν σαφή πυξίδα και σχέδιο για την προοπτική της χώρας μετά την πολυετή οικονομική κρίση και την πανδημία…