Δημήτρης Παγαδάκης

Υπάρχει μια μερίδα ηττημένων ανθρώπων που στην είσοδο κάθε νέας χρονιάς σχεδιάζει μια καινούρια αρχή βασισμένη πάνω στις παλιές της συνήθειες. Υπάρχει, επίσης, μια κατηγορία απαξιωμένων πολιτικών που ελίσσεται αενάως  σερβίροντας νέα ξεγελάσματα. Ωστόσο κανένας πολίτης της χώρας δεν ενδιαφέρεται πλέον για τις  πιρουέτες επιβίωσής τους. Στον σκληρό πάγο της καθημερινότητας, κατάκοποι και απογοητευμένοι πια, οι Ελληνες είναι απορριπτικοί για τους αμετανόητους και δύσπιστοι για τους επαγγελματίες προύχοντες. Ιδιαίτερα ο διαψευσμένος κόσμος της Κεντροαριστεράς έχει μηδαμινές προσδοκίες. Λίγοι ελπίζουν αμυδρά σε  ανάσχεση της πτώσης. Λιγότεροι αναζητούν εξιλαστήρια θύματα ή μεσσίες. Ελάχιστοι έχουν ακόμα το κουράγιο να συστρατευτούν πίσω από έναν φθαρμένο ηγέτη.

Πόσο μάλλον όταν αυτός με πριγκιπικό πείσμα παραμένει κολλημένος σε παλιά χόμπι ενώ ανακαλύπτει νέα τεχνάσματα. Κάπως έτσι ο πρώην πρωθυπουργός με τα αντινομικά του μηνύματα συνδράμει στην τάση απαξίωσης της  πολιτικής. Η επιμονή αγκίστρωσής του στην κομματική καρέκλα και η πρόθεσή του να κριθεί άλλος από τον λαό μοιάζουν βολικό πλαίσιο μόνο για τον ίδιο. Στην εξοργισμένη κοινωνία προσφέρει μια εκ των προτέρων αυτοδιαψευσμένη πλατφόρμα ενώ θυσιάζει το ίδιο του το κόμμα παραδίδοντάς το προς αχρήστευση. Τέτοια τιμωρία δεν θα την είχε διανοηθεί ούτε ο δαιμονικότερος πολιτικός του αντίπαλος.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν φρέσκα κουλούρια με μπαγιάτικες συνταγές, ούτε καινούρια δάκρυα για παλιούς λυγμούς. Το ΠΑΣΟΚ ολοκληρώνει τον πρόσφατο κύκλο του σαν ραγισμένο τσόφλι που ανέλαβε να θρυμματίσει ο ίδιος ο αρχηγός του. Η κρίση ξεσκέπασε πρόσωπα και πολιτικές.

Παρέσυρε hitech γκάτζετ, φρενήρη πράσινα οράματα, μυθοποιημένες καινοτομίες και χαρωπές κενοδοξίες. Αδειασε μη πολιτικά νομιμοποιημένους συγγενείς, φίλους χωρίς δημόσιες διαδρομές, κολλητούς με βιογραφικά  opengov. Αποκάλυψε ελαφρότητες και επιπολαιότητες ενός περίγυρου beautiful, modern, fit και politically correct νέων στελεχών ταυτισμένων με τις ευαισθησίες του προέδρου. Ακύρωσε υποσχέσεις και θρυμμάτισε τις ασαφείς επικλήσεις του για μια διάχυτη δημοκρατία άχρωμη και απλουστευτική, σχεδόν απολιτική. Αυτό το τελματωμένο ΠΑΣΟΚ καθημερινά διευρύνει το χάσμα του με τη λαϊκή βούληση. Και όσο δεν βασανίζεται για τη λαϊκή περιφρόνηση προς τους πολιτικούς, δεν ιδρώνει για την εξασθένηση της δημοκρατικής νομιμοποίησης, δεν ανησυχεί για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και δεν παράγει πολιτική στην κόψη των χαλεπών καιρών, δεν πρόκειται να αναταχθεί. Υπό την ίδια υστερόβουλη ηγεσία στο τιμόνι δεν διαθέτει το έρεισμα να συνεγείρει όπως κάποτε το άξεστο αλλά ορμητικό κίνημα του Ανδρέα ή να εμπνεύσει όπως άλλοτε το άχαρο αλλά μεθοδικό κόμμα του Σημίτη. Σήμερα όλο και περισσότερο μοιάζει με μαραζωμένη γεροντοκόρη που περιμένει τον γαμπρό να φτάσει με ανθοδέσμη στην εξώπορτα ενώ ταυτόχρονα αποσυντίθεται καρτερικά στην πίσω πόρτα. Εκεί απ’ όπου μπαινοβγαίνουν οι νταραβερτζήδες αλλά και απομακρύνονται οι σκουπιδοτενεκέδες.