Δημήτρης Παφίλας

Προχωρώντας ακόμη περισσότερο ισχυρίστηκε ότι, είναι “πλεονασματικό το ασφαλιστικό σύστημα”. Κανείς από τους υπουργούς Εργασίας δεν μπήκε στον κόπο να του εξηγήσει με ποιό τρόπο πληρώνονται οι συντάξεις. Κανείς δεν του είπε ότι προέρχονται ότι ένα μέρος προέρχεται φόρους, κατασχέσεις, ακόμη και από μη εκτέλεση δημόσιων επενδύσεων.

Εκτός από το σαφές πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την αλήθεια ( βλέπε τις δηλώσεις του για τις κλούβες ) μάλλον ανήκει σ ΄εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι οποίοι είτε λόγω εξουσίας, είτε λόγω πλούτου θέλουν να τους λένε συνέχεια ναι. Επ’ ουδενί τρόπω δεν αντέχουν να ακούνε την λέξη “όχι” από κανέναν. Αν τύχει και ακούσει κανένα “όχι” τότε θεωρεί πως έχει να κάνει με εχθρούς εξαιτίας και της “αριστερής” μαθητείας.

Τα ίδια, όμως, έπαθε και με τις τράπεζες. Μετά τον μηδενισμό των τραπεζών, τις αυξήσεις κεφαλαίου σε τιμές εξευτελισμούς ισχυριζόταν ότι, γλιτώσαμε 25 δισ. ευρώ. Τι του είχαν άραγε πει τότε οι υπουργοί του ; Το πρόβλημα των τραπεζών ήταν και τότε εκεί, αλλά εμείς είμαστε αυταπατημένοι και κοιτάξαμε να υπογράψουμε μια χειρότερη έκδοση Μνημονίου, σε σχέση με ότι μας πρόσφεραν προηγουμένως.

Οι ελληνικές τράπεζες που αποτελούν την “καρδιά” της οικονομίας παραμένουν εκεί περιμένοντας ένα “σχέδιο” που σήμερα θα αποτελεί ασπιρίνη. Πριν οκτώ χρόνια, ανάλογα σχέδια θα ήταν λύση, πριν πέντε χρόνια, θα έδιναν “ανάσα”. Και οι ευθύνες δεν βαραίνουν τους εκάστοτε κυβερνώντες, αλλά και τους δανειστές.

Σήμερα, ανάλογα σχέδια θα είναι απλώς μια “ασπιρίνη’ απέναντι στο θηριώδες πρόβλημα. Φυσικά, δεν χρειάζεται καν να σας αναφέρουμε ότι, για τα σχέδια θα χρησιμοποιηθούν και κρατικά χρήματα. Και οι ξένοι δανειστές απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα, ( Ιταλία ) γίνονται ακόμη πιο σκληροί ζητώντας κατάργηση της προστασίας ακόμη και για σπίτια κάτω των 75 χιλ ευρώ.

Η απάντηση της κυβέρνησης: Εξετάζει ακόμη και το κυπριακό μοντέλο με επιδότηση των στεγαστικών δανείων με επιδότηση κατά το 1/3, μια λύση η οποία είναι άδικη για όλους όσοι αποπληρώνουν τα δάνεια. Τσιμουδιά... για όλα αυτά. Θέλουμε να ακούμε μόνο, ναι.