Δημήτρης Παφίλας

Όταν ο πρωθυπουργός, όμως, εμπιστεύθηκε μέχρι τέλους (κυριολεκτικά) έναν αμφιλεγόμενο οικονομολόγο ο οποίος τον οδήγησε εκεί που ήθελε τότε έχουμε το χάος που ζούμε.
     
Και ο κ. Τσίπρας πρέπει να σταματήσει να επαναλαμβάνει – όπως χθες – ότι, προηγείται με διπλό σκορ από τους αντιπάλους του, διότι γνωρίζει καλύτερα ότι, αυτό θα αλλάξει άρδην όταν θα το αποφασίσουν εκείνοι που τον έφεραν στην εξουσία.  
          
Ας επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα μας. Όταν, όμως, ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκης έχει δηλώσει σε ανύποπτο ότι, περίμενε να του κλείσουν τις τράπεζες, τότε υπάρχει θέμα. Για να ξεκαθαρίσουμε το θέμα, δεν του έκλεισαν ακριβώς τις τράπεζες, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά ο ίδιος πήρε την απόφαση το απόγευμα της Κυριακής της 28ης Ιουνίου.

Ποιοι γνώριζαν λοιπόν τα περί δημοψηφίσματο; Το στενό οικονομικό και όχι μόνο επιτελείο της κυβέρνησης. Αντίθετα, ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης κ. Γ. Χουλιαράκης θα είχε πολλά να πει καθώς κλήθηκε να εγκαταλείψει τις διαπραγματεύσεις με ένα μήνυμα. Όταν λοιπόν ο πρώην υπουργός Οικονομικών – εκ των εισηγητών του δημοψηφίσματος – διοργάνωνε ομάδες για την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος – ήταν ή όχι κάτοχος εσωτερικής πληροφόρησης ;  

Για να μην παρεξηγηθούμε δεν έχουμε κανένα άγχος να καλέσουν τον Βαρουφάκη οι εισαγγελείς – θα ήταν καλύτερο να μην ασχοληθεί κανείς μαζί του -  διότι ο ίδιος θα λάβει την απάντηση απο τον λαό, όπως συνέβη και με το προηγούμενο αφεντικό του, τον πρώην πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου.

Άλλη μια καραμπινάτη περίπτωση εσωτερική πληροφόρησης, ήταν η αναπληρώτρια υπουργός κ. Νάντια Βαλαβάνη – η οποία τα μπέρδεψε και δεν μπόρεσε να δικαιλογήσει την εκροή των 200.000 ευρώ της μητέρας της.

Επιπλέον, όλη αυτή η ομάδα διοργάνωσης παράλληλου νομίσματος (τα 5 άτομα στην αίθουσα πολέμου), εφόδου στην ΤτΕ (Λαφαζάνης) γνώριζαν επίσης τα του δημοψηφίσματος.

Ποια, όμως, είναι η διαφορά του πρώην υπουργού Οικονομικών και των υπολοίπων; Ότι, σ' όλη του την ζωή δεν χρειάστηκε να εργαστεί σε κανονική δουλειά, να ρισκάρει, να αγοράσει κάτι, μια μετοχή, ένα ομόλογο κλπ. Καμία επαφή με την πραγματικότητα της οικονομίας. Μόνο θεωρίες οι οποίες είναι αμφισβητήσιμες, όπως είναι και μερικά από τα πτυχία του. Σε οποιοδήποτε σοβαρό dealing room θα σας εξηγήσουν τι είναι να έχεις πτυχίο στην ιστορία των οικονομικών θεωριών.  Η θεωρία των παιγνίων κλπ, και οι υπόλοιπες θεωρίες με αποτυχημένους οικονομολόγους των ΗΠΑ του πρόσφεραν αναγνώριση εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Ακόμη και τις σπουδές στο Έσσεξ, τις έκανε με συστατική επιστολή του Α. Παπανδρέου.  
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι, κάποιοι στην Ελλάδα συνεχίζουν να τον θεωρούν αφελώς ευρωπαϊστή. Πώς γίνεται όμως να είναι σε άμεση επαφή με τους οικονομικούς οργανισμούς τους οποίους υποτίθεται ότι αντιπαλεύεις  (ΕΕ, ΔΝΤ, ινστιτούτα);

Mε λίγα λόγια, μια απλή ματιά να ρίξει κανείς στο πλούσιο βιογραφικό θα καταλάβει ότι, δεν μπορείς να είσαι ευρωπαϊστής όταν ομολογείς ο ίδιος ότι δεν σε δέχθηκε η Ευρώπη και πήγες στην μακρινή Αυστραλία να αναπτύξεις τις θεωρίες σου;

Εν κατακλείδι, όταν είσαι «στημένος»  σ' ολη σου την ζωή, θα παραμείνεις «στημένος». Δεν μπορείς να παίξεις στο σπαθί, ούτε στην πολιτική, ούτε στις αγορές, ούτε στον κόσμο. Όταν συνεχίζεις να λες επίσης ότι, ψηφίζεις μεν ναι, αλλά θα αντισταθείς εκ των έσω, δεν είσαι απλά «στημένος», αλλά επικίνδυνος.