Δημήτρης Παφίλας

Όποιος έχει ζήσει την Γερμανία γνωρίζει καλά τι κάνει αυτή η χώρα. Η στρατηγική είναι μια: υπερπαραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων. Αφού εξασφαλίζεται αυτό ύστερα από συμφωνίες με τα συνδικάτα, τα κράτη- πελάτες οι χώρες της περιφέρειας δανείζονται για να αγοράσουν. Και στην περίπτωση της Ελλάδας έγινε υπερδανεισμός ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις (Siemens- υποβρύχια) οι παραγγελίες επιβεβαιώθηκαν με διαφθορά.

Από την άλλη πλευρά, οι τοπικές γερμανικές πολυεθνικές στην Ελλάδα λειτουργούσαν και λειτουργούν ανεξέλεγκτες. Πουλάνε ό, τι θέλουν σε όποια τιμή θέλουν. Αυτό σημαίνει νέα αφαίμαξη από το κράτος- πελάτης. Το επόμενο βήμα για τη Γερμανία ήταν η φυγή κεφαλαίων από τις χώρες της περιφέρειας με συνέπεια η ίδια να δανείζεται πάλι φθηνά. Το τρίπτυχο υπερπαραγωγή- δανεισμός της περιφέρειας -φθηνός δανεισμός δούλεψε καλά και κατέστρεψε την Ευρώπη.

Να σημειώσουμε επίσης ότι το γερμανικό μοντέλο δούλεψε με διακοπές 15 ημέρων σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία σε τιμές που όριζαν οι Γερμανοί…

 Καλά δούλεψε  και η πτώση του ευρώ το 2010- με τη συνδρομή του Γ. Παπανδρέου -  και το 2012. Πτώση του ευρώ σημαίνει περισσότερες πωλήσεις αυτοκινήτων στις ΗΠΑ.

Το πείραμα με την Ελλάδα επίσης δούλεψε και η λιτότητα επιβλήθηκε. Και πλέον μια – μια οι χώρες περνάνε από τον πάγκο του δανεισμού για τράπεζες ή το χρέος. Όπως το παιχνίδι του Λούνα Παρκ με το πιστόλι.

Αυτή είναι η μια πλευρά. Από την άλλη πλευρά είμαστε εμείς και η περιφέρεια. Δεν φταίει η Γερμανία για το γεγονός ότι, οι συνταξιούχοι πληρώνουν όλα όσα είχαν ως ωφελήματα (επιδόματα ) όλοι αυτοί που σήμερα συνασπίστηκαν κάτω από τον κρατικισμό και τον λαϊκισμό.

Δεν φταίει η Γερμανία αν δεν μπορούμε να οργανώσουμε την αγορά ενέργειας, την αγροτική παραγωγή. Δεν φταίει η Γερμανία αν δεν μπορούμε να πάρουμε το 100% από τη Ναυτιλία και τον Τουρισμό. Η Μέρκελ και η Γερμανία όμως φταίνε όταν γνώριζαν καλά ότι το ΔΝΤ και η ΕΕ έβαζαν στόχους στα κομπιούτερ που δεν θα πιάναμε ποτέ. Ποιους στόχους να πιάσει ένας που του έχουν κόψει ένα χέρι με τους συνεχείς φόρους και τις μειώσεις στο εισόδημα; Ποιους στόχους να πιάσει ένας που του έχουν κόψει και το άλλο χέρι  (καταθέσεις ); Ρίχνουμε και μια τρικλοποδιά (απειλή για τις δόσεις ) και το κράτος- πελάτης πάει μ’ ένα πόδι.

Με λίγα λόγια, η περιφέρεια δεν θα μπορέσει να περπατά όταν τα κεφάλαια πάνε στο Βερολίνο. Τα κεφάλαια πρέπει να επιστρέψουν σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και οι τράπεζες να αναχρηματοδοτηθούν απευθείας. Γιατί ο δυνατός Βορράς (Γερμανία) δεν μπορεί να νομίζει ότι θα λειτουργήσει με δυο ταχύτητες- με την καλή να ζει και την «κακή» να μένει χωρίς οξυγόνο.

Η Ολλανδία ήδη δεν φαίνεται να είναι καλός πελάτης με τα ελλείμματα και το χρέος. Και σε μία τέτοια εξέλιξη, πάει και το Club των χωρών του πυρήνα…