Δημήτρης Παφίλας

Η αρχή είναι  το ήμισυ του παντός. Κι όταν η  σημερινή κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου αποφάσιζε την προσφυγή της χώρας  στον μηχανισμό της Ευρώπης- ΔΝΤ, γνώριζε καλά δυο πράγματα : πρώτον, ότι «φόρτωνε» στο χρέος, ενυπόθηκα  δάνεια που υπάγονται σ’ άλλο δίκαιο εκτός από το ελληνικό και δεύτερον, ότι η λύση αυτή εξυπηρετούσε τους δανειστές.

Επιμένουμε να επαναλαμβάνουμε μερικά πράγματα για  τα δυο τελευταία χρόνια, καθώς  ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε και  που φθάσαμε. Αν πίστευε, λοιπόν, η  κυβέρνηση πως αγόραζε χρόνο  με το ΔΝΤ, κακώς το έκανε. Ήδη είχε χάσει χρόνο, μην παίρνοντας μέτρα. Άνοιξε το «κουτί» της Πανδώρας στην Ευρώπη στην κρίση χρέους και, ουσιαστικά, με τις κορώνες της χρεοκοπίας, έριξε νερό στον «μύλο» των αγορών, τις οποίες στηλιτεύει έως σήμερα.

Και εξηγούμαστε: μαζί με το ανοδικό spread των ελληνικών ομολόγων έπεφτε το ευρώ φθάνοντας στα 1,20 δολάρια. Βεβαίως και δεν ισχυριζόμαστε ότι δούλεψε για λογαριασμό της Goldman Sachs που είχε ως στοίχημα πέρυσι την άνοδο του δολαρίου. Όλοι θυμούνται, άλλωστε τα περί πιστολιού στο τραπέζι ...

Γι’ άλλο πήγαινε  κι άλλο εξυπηρέτησε. Όταν ήλθε η ώρα  των μέτρων του Μνημονίου, αυτά αφορούσαν, κυρίως, τους αδυνάτους διότι ο  δημόσιος τομέας παραμένει ανέγγιχτος μέχρι σήμερα. Για τους φόρους που  επιβλήθηκαν τότε, ο τωρινός διαφορετικός φόρος του 23% στην εστίαση εξηγεί την μόνιμη σύγχυση στους φόρους. Όταν δεν τολμάς να κόψεις το 20% των εξόδων ( Δημόσιο ) είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βάλεις ΦΠΑ 23% ακόμη και στα νήπια.

Ποιο ήταν το πρόβλημα, λοιπόν; Να προσλάβουμε ως σύμβουλο τον Τζόζεφ Στίκλιτς και  να φτιάξουμε νέα γραφεία στον έκτο όροφο της Βασιλίσσης Σοφίας κατά τα πρότυπα του ...οβάλ γραφείου; Όχι, το πρόβλημα θα είχε λυθεί αν είχε έναν τεχνοκράτη που θα κοιτούσε μόνο προς τα έξοδα. Αντ΄ αυτού είχε έναν υπουργό Οικονομικών ο οποίος έστησε στο ραντεβού τον ...μεγαλύτερο δανειστή του κόσμου, την Pimco.

Έριξε, λοιπόν, ο  κ. Παπανδρέου στην αρένα τον πρώην  πολιτικό του αντίπαλο γνωρίζοντας, εκ των προτέρων, ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα. Και πριν δυο μήνες  έσωσε πάλι, όπως ισχυρίστηκε την  χώρα -  κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ  διότι την είχε σώσει ένα χρόνο  πριν! Γνώριζε, όμως, πάλι καλά ένα πράγμα: η ανταλλαγή των ομολόγων με άλλα σημαίνει ότι τα νέα υπάγονται  σε άλλο δίκαιο και όχι το ελληνικό. Πάλι, οι δανειστές θα σωθούν διότι  δεν θα τρέχουν στα ελληνικά δικαστήρια σε ένα μελλοντικό «κούρεμα».

Όπως φαίνεται, όμως, οι αγορές δεν πιστεύουν την  συμφωνία της 21ης Ιουλίου και θα πιέζουν μέχρι να τερματίσει η κοροϊδία από την Ελλάδα και την Ε.Ε. Οι αγορές λένε “χρεοκοπία” και εμείς θεωρούμε ότι θα μας σώσει… πάλι η Ευρώπη. Το σενάριο είναι απευκταίο, αλλά διαχειριστές στην Ευρώπη δίνουν πιθανότητες: Να παίξει η Ελλάδα τον ρόλο της Lehman Brothers, να χρεοκοπήσει και τα λεφτά να τα πάρουν οι υπόλοιπες χώρες.

Λεφτά… υπήρχαν, αλλά θα τα πάρουν άλλοι!  

dpafilas@yahoo.com