Δημήτρης Παφίλας

Τα δοκίμασε όλα. Πρώτα, για να επιβάλει το Μνημόνιο, έλεγε στους δημοσιογράφους στην Κωνσταντινούπολη: «Ακόμη με το spread ασχολείστε;». Με κορώνες για χρεοκοπία μέσα σε 8 μήνες έφθασε η ώρα του ενυπόθηκου δανείου 110 δισ. ευρώ. Και επειδή οι φίλοι του είχαν πηδήξει από το παράθυρο του επιτελείου από τον Οκτώβριο, τους αντικαταστήσαμε με ξένους. Από τον Joseph Stiglitz, έως τον Ιταλό που μας άφησε χρόνους και πάει λέγοντας. Όμως, κάτι δεν πήγαινε καλά...

Χτύπησε τους πιο αδύναμους, τους συνταξιούχους και έκοψε τις ταβέρνες στους δημόσιους υπαλλήλους. Και από τον Οκτώβριο του 2009, ο στενός του φίλος κ. Παπακωνσταντίνου είχε κλείσει το «μάτι» σε τίμιους και μη να βγάλουν τα χρήματα σε Ελβετία και Κύπρο. Μ' όλα αυτά και τους φόρους το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Τα έσοδα αυξάνονταν λίγο και τα έξοδα αυξάνονταν περισσότερο. Ένας από τους ξένους συμβούλους δεν είδε τα έξοδα και τις ΔΕΚΟ; Τα είδε.

Αλλά ο φίλος Παπακωνσταντίνου απάντησε: «Δεν μπορώ να διώξω από ΔΕΗ. Δεν μπορώ να φορολογήσω αυτούς που έβγαλαν τα λεφτά έξω». Και οι τρεις υπάλληλοι  από την Τρόικα αποφάσισαν να πουλήσουν οι ίδιοι την Ελλάδα με 50 δισ. ευρώ. Δεν φταίνε αυτοί.

Την ώρα, όμως, που η οργή μεγάλωνε, οι ξένοι δανειστές έπαιρναν το κεφάλαιο, τους τόκους. Το χρήμα που έλειπε από εδώ. Αποτέλεσμα; Πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι, χιλιάδες επιχειρήσεις κλειστές. Για να πάρουμε 8 δισ., χάσαμε 16 δισ. ευρώ από το ΑΕΠ, που δεν επανέρχονται ούτε με ΕΣΠΑ ούτε με υποκλίσεις του κ. Χρυσοχοΐδη σε Γερμανούς και Αμερικάνους.

Κάπου στο Γενάρη του 2011 αποφασίσαμε να συγχωνεύσουμε και τράπεζες, λες και η μια τράπεζα ήταν το μπακάλικο της γωνίας. Όσοι το γνώριζαν νωρίς, καρπώθηκαν. Και άντε πάλι από την αρχή. Μεσοπρόθεσμο και συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Το αποτέλεσμα το ίδιο και χειρότερο. Κάποιος κ. Παπασπύρου που βοήθησε, απειλεί ότι δεν θα μαζευτούν οι φόροι, για να πληρωθεί και ο ίδιος!

Κι έφτασε ο Σεπτέμβριος της ΔΕΘ. Και ποιοι θα φωνάξουν; Οι συνδικαλιστές; Αυτοί που τα βράδια θα φοράνε περούκες και μούσια για να μην τους γνωρίζουν στις ταβέρνες και τα μπουζούκια; Αυτοί που πρέπει να φωνάζουν, ο ιδιωτικός τομέας, δεν το κάνουν -μέχρι τώρα. Δεν θα ανεχθούν, όμως, την επιστροφή στη δραχμή.

Δεν θα ανεχθούν, επίσης, κάποιοι να κρύβουν την αλήθεια στα ελβετικά «τυριά», που άρχισαν να μιλάνε για σαλάτες…