Δημήτρης Δανίκας

Και ύστερα να πάω να ψηφίσω το μακεδονικό. Ως καθήκον κοινοβουλευτικό.
Σχεδόν άπαντες κρυπτόμενοι ο ένας πίσω από τον άλλον. Οπως ο Κώστας ο Καραμανλής, του Αχιλλέα το παιδί. Μονδέρνος, Ευρωπαίος εκσυγχρονιστής. Ναι μεν η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική. Ομως στη Βουλή τι να κάνει το παιδί; Θα ακολουθήσει κομματική «προδοτική» γραμμή.

Οπως οι Βορειοελλαδίτες πολιτευτές και βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. Ναι μεν στηρίζουν κυβέρνηση αριστερή. Ναι μεν κρυπτόμενοι όπισθεν της μνημονιακής πολιτικής. Οχι όμως και να παραδώσουν τη Μακεδονία στο στόμα της σλαβικής φυλής.

Οπως ο Πάνος Καμμένος. Εναντίον γεωγραφικού προσδιορισμού. Που θα περιλαμβάνει τη Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου του μοναδικού. Ομως ο υπουργός των Εξωτερικών, ο Νίκος Κοτζιάς φυσικά, είναι εξαίρετος και φυσικά ο Πάνος Καμμένος τον εμπιστεύεται μοναδικά. Διχασμένος και καμένος ο Καμμένος. Υπέρ γεωγραφικού προσδιορισμού. Επειδή Νίκος Κοτζιάς. Και ταυτοχρόνως εναντίον γεωγραφικού προσδιορισμού. Ως ακραιφνής υπερασπιστής των παραδόσεων της ελληνικής φυλής.

Οπως η επίσημη γραμμή της Νέας Δημοκρατίας. Ταλαντευόμενη ανάμεσα στο «ναι» και στο «αλλά». Δηλαδή υπέρ του γεωγραφικού προσδιορισμού. Κρυπτόμενη όμως πίσω από τον Πάνο Καμμένο, εκείνο τον «ανεπρόκοπο», τον «άθλιο», τον «εξωμότη» της Δεξιάς. Τον Πάνο Καμμένο που τώρα η Νέα Δημοκρατία ανακάλυψε πως ανήκει στην Ακροδεξιά. Αν ο Καμμένος δεν ψηφίσει γεωγραφικό προσδιορισμό, τότε ούτε κι εμείς θα εκχωρήσουμε «Μακεδονία» στον γείτονα εχθρό !

Το ίδιο και ο Αλέξης Τσίπρας. Κρυπτόμενος κι αυτός πίσω από το ΝΑΤΟ, τους Αμερικανούς, τους Ευρωπαίους και τους Δυτικούς. Τι να κάνει το παιδί; Πρέπει να εξευμενίσει τους συμμάχους μπας και η οικονομία γίνει αναπτυξιακή.

Το πολιτικό προσωπικό πάσχει από αφόρητο και αθεράπευτο τρα-λα-λα ψυχολογικό. Το λένε διπολικό. Πάντα υπέφερε από αυτό το σύνδρομο το σχιζοφρενικό. Ποτέ με καθαρότητα «Ναι» ή «Οχι» σε κάθε εμπόδιο σοβαρό. Πλην του Ιωάννη Μεταξά. Που όρθωσε ανάστημα στο ιταλικό φασισταριό. Πλην του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που τα ’παιξε όλα για όλα και στο τέλος προδόθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά. Τον άνθρωπο που τώρα και παρασκηνιακά παριστάνει τη Σφίγγα σαν να λέει στους άλλους «μην ανησυχείτε, εγώ τους κρατάω όλους καλά και το μητσοτακέικο το έχω για πρωινό σε στυλ μακεδονικό».

Με αυτήν την τραμπάλα. Με αυτό το «ναι μεν, αλλά». Με αυτή την υποκρισία. Από τη μια στο συλλαλητήριο παρέα με τους Μακεδονομάχους. Από την άλλη πανέτοιμοι να τους «μαχαιρώσουν» επειδή έτσι επιτάσσει η κομματική γραμμή. Με αυτή τη θολή εικόνα. Αυτή τη ζαλάδα. Αυτή τη σκηνοθετημένη αμφισημία. Με αυτή την αγιάτρευτη διπολική παραλυσία. Οπου το «Οχι» για την επικοινωνία και την ψηφο-αλιεία. Και το «Ναι» για να κατευνάσουν τη συμμαχική ανησυχία. Τουτέστιν άπαντες, σχεδόν, οι πολιτικοί σε κωλοτούμπα μακεδονίτικη και μεγαλοπρεπή.

Το συμπέρασμα ο πλήρης εξευτελισμός του πολιτικού προσωπικού. Η ευτέλεια. Η υποκρισία. Η προσωπική ιδιοτέλεια. Η πατριδοκαπηλεία. Ολα αυτά και πολλά άλλα είναι τα σύνδρομα, οι αιτίες, η ουσία για την ελεύθερη πτώση αυτής της έρμης ελληνικής κοινωνίας
Ρε συ Πανούλη, Φραγκοφραγκούλη και Κωστάκη, αφού το παίζετε μάγκες, είστε να κάνουμε γιούρια στα Σκόπια με αρματολίτικα φυσεκλίκια;

Χίλιες φορές όλοι αυτοί οι διαδηλωσίες. Που δεν τους χαρίζω στον Μιχαλολιάκο. Χίλιες φορές μαζί τους και με τον φανατισμό τους παρά με όλους αυτούς του υποκριτές και φαρισαίους που παριστάνουν τους κωλοτούμπες Μακεδονομάχους!