Δημήτρης Δανίκας

Βγήκαμε  στις Αγορές.  Λάθος  αγόρι μου.  Εσύ  και   τα  συμφέροντα που εξυπηρετείς,  εσείς  βγήκατε  σεργιάνι στις Αγορές. Ασε που με το επιτόκιο  του  4 plus  τοις εκατό,  καταχρεώνεις και  ξαφρίζεις τις τσέπες μας.  Το ίδιο συνέβη και   με το ομόλογο του Αντώνη Σαμαρά!

Από  την άλλη  οι αποκαλύψεις  του κοριοβαρουφάκη.  Που  για δικούς του λόγους,  για το  προσωπικό  του συμφέρον, για την  αχαλίνωτη λατρεία του και  τον ακόρεστο   έρωτά του για τα φώτα της  δημοσιότητας, καρφώνει τους «συντρόφους»  του. Με αποτέλεσμα, αντικειμενικό, να λειτουργεί ως το καλύτερο  δεκανίκι και   το  πιο ατράνταχτο επιχείρημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο εμπνευστής  των «παράλληλων πληρωμών»,  δηλαδή του παράλληλου νομίσματος,  δηλαδή της Δραχμής, σε  πρωταγωνιστικό  ρόλο  στον θίασο της Νέας  Δημοκρατίας. Ο πρώην  εχθρός,  νυν κολλητός. Και ο πρώην κολλητός,  νυν θανάσιμος  εχθρός!

Γιατί  όλα αυτά; Μα φυσικά  χάριν επικοινωνιακού προφίλ. Ο  Τσίπρας  με το  σύνθημα «φεύγουμε μπροστά». Ο Κυριάκος με το σύνθημα «το παρελθόν  φυγείν  αδύνατον». Εγώ,  λέει ο Τσίπρας,  θα  βγάλω  την χώρα από  την επιτήρηση  των δανειστών. Εσύ, λέει ο Κυριάκος, βούλιαξες  την  χώρα και τώρα  ζητάς και τα ρέστα από πάνω. «Η Ελλάδα ήταν στον πρώτο όροφο,  εσύ την γκρέμισες  στο υπόγειο και τώρα πανηγυρίζεις επειδή την ανέβασες στο ισόγειο»! 

Και οι  φτωχοί; Οι συνταξιούχοι; Οι μεροκαματιάρηδες;  Οι μισθοσυντήρητοι; Οι βιοπαλαιστές; Οι άνεργοι; Οι νέοι και πτυχιούχοι που εγκαταλείπουν τα πάτρια  εδάφη γιατί εδώ σ αυτό τον τόπο  δεν  έχουν στον ήλιο μοίρα; 

Τώρα  θα  δεις την πλήρη   εικόνα. Την μεγάλη εικόνα της καθημερινότητας. Και  οι φτωχοί  έχουν βγει  στην Αγορά  εργασίας. Πάντα έβγαιναν  στην  Αγορά  εργασίας.   Εκεί να  δεις περιφρόνηση,  υποτίμηση, καθυστέρηση, άρνηση, καταπίεση, εκμετάλλευση! Τριακόσια, άντε τετρακόσια και πολύ σου  πάνε. Κι αν δεν    γουστάρεις,  κανένα  πρόβλημα. Υπάρχουν κι άλλοι  που  ξεροσταλιάζουν  για ένα ψωροκόμματο!

Στην  διεθνή,  κυρίως την  ευρωπαική,  αγορά  εργασίας εκατοντάδες  χιλιάδες  νέοι πτυχιούχοι. Μετανάστες με το ζόρι. Εξόριστοι στα  καλύτερα, τα πιο  τρυφερά τους χρόνια. Ξενητεμένοι και   ξεριζωμένοι από την ίδια  τους την πατρίδα!

Στο   σφυρί βγαίνουν  και τα ασημικά, τα προικιά που αγοράστηκαν με τα δικά μας τα λεφτά. Ολα  και όλοι  έχουν βγει σε κάποια  αγορά!

Με  «αγοράζει» κάποιο  αφεντικό. Προς πώληση, προς ενοικίαση δίνω κι   εγώ  το μικρό μου διαμέρισμα σε κάποιο  τουρίστα  μακρινό. Ολοι και όλα  προς πώληση,  εκποίηση, ενοικίαση, εκχώρηση. Από  μια  αγοραία  πολιτική, από αγοραίους πολιτικούς, από  ψευτοσωτήρες και αρχιψεύτες,  αριστερούς και  δεξιούς!

Το όμολογο  βγήκε στην Αγορά,  αλλά εγώ εξακολουθώ και θα  εξακολουθώ να παραμένω ένας αριθμός, κάποιο πολυχρησιμοποιημένο «υλικό», ένας  «ανώνυμος» φτωχός, μια  άψυχη  φωνή που δεν έχει  την  δύναμη να φωνάξει και να ακουστεί: Βοήθεια,  είμαι άνθρωπος κι εγώ!