Δημήτρης Δανίκας

Ολοι οι Ελληνες δημοσιογράφοι και κριτικοί. Μαζί είδαμε την πρώτη, δημοσιογραφική, προβολή της ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου «The Killing of a Sacred Deer». Μαζί στο τέλος ακούσαμε τα παρατεταμένα γιούχα. Και μάλιστα προς μεγάλη μου έκπληξη. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση. Μαζί ακούσαμε και τα χλιαρά χειροκροτήματα!

Οχι, δεν ανακάλυψα την Αμερική. Αυτό είδα και αυτό άκουσα. Και η δημοσιογραφική μου συνείδηση με ανάγκασε να γράψω την αλήθεια. Αυτό έχω μάθει. Αυτός ο πρώτος κανόνας της αντικειμενικής δημοσιογραφίας. Και δική μου ταινία να ήταν, το ίδιο θα έγραφα! Τώρα γιατί οι άλλοι συνάδελφοι δεν το έγραψαν ή με τον τρόπο τους το υποβάθμισαν είναι δική τους υπόθεση. Να τους ρωτήσετε!

Και κάτι ακόμα. Μαζί με όλους τους Ελληνες συναδέλφους. Του καθημερινού. Του εβδομαδιαίου. Του περιοδικού Τύπου. Αλλά και του ιντερνετικού. Μαζί διαβάσαμε τη βαθμολογία και τα αστεράκια 26 ξένων κριτικών. Απ’ όλο τον κόσμο. Δημοσιευμένα στα δύο επαγγελματικά έντυπα που κυκλοφορούν καθημερινά, καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ. Και που τα προμηθεύονται όλοι οι δημοσιογράφοι. Ολων των ηλικιών. Ολων των εντύπων. Ολων των χωρών. Και μάλιστα διανέμονται δωρεάν!

Το πρώτο είναι το «Screen International» και το δεύτερο, το γαλλικό, είναι το «Film Francais». Εκεί, λοιπόν, η ταινία του Λάνθιμου λαμβάνει την τρίτη χαμηλότερη βαθμολογία. Από «μαύρο», που σημαίνει κακό, μέχρι τέσσερα αστεράκια, που σημαίνει πολύ καλό. Τα καλά νέα για τον Λάνθιμο από τον βρετανικό Τύπο. Ολοι οι άλλοι, από κακό μέχρι μέτριο. Αυτή η αλήθεια. Κατεβάστε τα εν λόγω περιοδικά από το Διαδίκτυο για να τσεκάρετε αν λέω ψέματα ή αλήθεια!

Και κάτι ακόμα. Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Τα γιούχα εισπράττονται και από άλλες ταινίες, όμως ο Λάνθιμος είναι Ελληνας. Γι’ αυτό μας ενδιαφέρει. Γι’ αυτό σπεύσαμε σε αυτό το φεστιβάλ. Κόντρα στην κρίση. Τα γιούχα στο παρελθόν είχαν ακουστεί και σε ταινίες σκηνοθετών του βεληνεκούς ενός Μικελάντζελο Αντονιόνι. Ομως αργότερα ο Αντονιόνι σκαρφάλωσε στο ρετιρέ της ευρωπαϊκής κινηματογραφικής αφρόκρεμας. Να εξηγούμαστε.

Τα γιούχα δεν εμποδίζουν τα μέλη της κριτικής επιτροπής, υπό την προεδρία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, να βραβεύσουν την ταινία του Λάνθιμου. Ούτε θα τους εμποδίσουν να του δώσουν τον Χρυσό Φοίνικα. Μακάρι να τον δαφνοστεφανώσουν. Το εύχομαι από καρδιάς!

Οσο για την προσωπική μου εκτίμηση, ο Λάνθιμος πορεύεται σταθερά και στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Καθιερώθηκε με το σπαθί του και προχωράει ακάθεκτος. Εκτός ελληνικής μιζέριας!

Οσο γι’ αυτούς που βρίζουν και κατηγορούν για τα γιούχα, ένα έχω να πω. Οτι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν θα πατήσουν το πόδι τους σε ταινία του Λάνθιμου. Και αν το κάνουν, είναι σίγουρο ότι θα εξέλθουν βρίζοντας επειδή δεν θα καταλάβουν γρι!

Επομένως, όλος αυτός ο ντόρος έχει προκληθεί λόγω ελληνικής καταγωγής. Ελληνάρας να ’ναι και ό,τι να ’ναι. Και πού σαι... Σε εσένα το λέω, τον τάχα μου αγανακτισμένο. Από τον ντόρο που προκάλεσαν τα γιούχα ωφελημένη θα βγει η ταινία. Και η αντιδιαφήμιση διαφήμιση είναι. Ρώτα να μάθεις. Και στο κάτω-κάτω, καλύτερα να τσακωνόμαστε για το Σινεμά παρά να εκσφενδονίζουμε κουτάκια εναντίον της αντίπαλης ομάδας. Με τα γιούχα, στο τέλος, περισσότερα εισιτήρια θα κόψει η ταινία. Αντε γεια... Κα μακάρι με βραβείο!