Δημήτρης Δανίκας

Στην  πρώτη  φάση,   των καταναλωτικών  δανείων, της οικοδομικής  φρενίτιδας, της λαικής Μυκόνου και  των παχιών  αγελάδων, ήταν  δυστυχής επειδή δεν  είχε κατακτήσει το επίπεδο των Αγγλων, Σουηδών και  Γάλλων.  Η σύγκριση  δηλαδή  δεν   γινόταν με κριτήριο το παρελθόν του αλλά με το  αχόρταγο  φαντασιακό του. Τότε περίπου έλεγε ¨δεν είμαι όπως οι  ευρωπαίοι”!

Ομως στην σημερινή και  δεύτερη  φάση, όπου το  14%  δεν κατέχει τα   στοιχειώδη, ακόμα  και  για την  τροφή του, αναγκάζεται να  συγκρίνει την  κατάστασή του με το αχαλίνωτο καταναλωτικό παρελθόν του! Σήμερα  λέει “δεν είμαι όπως ήμουν”!

Ενα   το  κοινό  χαρακτηριστικόπου συνδέει  την πρώτη με την δεύτερη  φάση της καθημερινότητάς του. Οτι μονίμως δεν μπορεί να   διαχειριστεί την κατάστασή του. Οτι  πεισματικά αρνείται να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα. Και ότι δεν αντέχει   σε  κάθε νέα συνθήκη που αλλάζει τα δεδομένα  της  ζωής του!

Κι  όμως  είναι κάτοικος  του καλύτερου ¨οικοπέδου”  της Ευρώπης. Κι όμως οι κλιματολογικές συνθήκες οι  πιο ήπιες και  πιο ανθρώπινες από κάθε άλλη   γωνιά της Ηπείρου. Κι όμως το  εξαιρετικό  φυσικό περιβάλλον  επηρεάζει  θετικά και ευεργετικά  την καθημερινότητα του. Κι όμως  αυτή  η  ευλογία,  Θεού και  Φύσης, εκλαμβάνεται  τόσο δεδομένη, τόσο  οικεία και τόσο συνηθισμένη ώστε  στο  τέλος να  καταντάει   για όλους  εμάς  τόσο  περιφρονημένη!

Για να αντιληφθείτε το μέγεθος αυτής της μεγιστοτεράστιας, προφανούς και ασυνείδητης  αχαριστίας, αρκεί  να  μεταφέρετε τα ίδια   δεδομένα στην προσωπική  σας  αισθηματική και ερωτική σας  σχέση. Περίπου  όπως συμβαίνει με το ταίρι  σας.  Εκείνος με  Εκείνη και  Εκείνη με  Εκείνο. Να  σας  φροντίζει. Να σας νοιάζεται.  Να χτυπάει  η καρδιά του  και  η καρδιά της  μόνο  για  εσάς. Κι όμως  εσείς να κοιτάτε αλλού. Κι όμως βαρεμάρα. Κι όμως  ρουτίνα. Κι όμως πλήξη. Κι όμως  μουρμούρα. Κι  όμως συγκρούσεις  για  ασήμαντες αφορμές. Κι όμως απομάκρυνση. Ισως  για πάντα!

Γιατί; Μα επειδή επιθυμώ  αυτό που δεν έχω. Και επιθυμώ   αυτό, εκείνον   η εκείνη  που  δεν έχω  επειδή  έχω συνηθίσει,   δηλαδή έχω  ξεπεράσει όλα  αυτά που εκείνος η εκείνη μου προσφέρουν!

Με απλά  λόγια λέξεις όπως “επάρκεια”,  “αυτοκριτική”, “αυτογνωσία”, “προσαρμοστικότητα”, “σχετικότητα” και “ευγνωμοσύνη”,   εντελώς άγνωστες από  το  λεξικό του μέσου ανθρώπου!

Και  δεν κατηγορώ κανέναν. Πρόκειται για διαπιστώσεις.  Αφού σε όλους συντελείται  η ίδια αυτή “ωρίμανση”,  η ίδια “κόπωση¨, η ίδια “αχαριστία”. Και   στο τέλος  η ίδια “απομάκρυνση”!

Γιστί συμβαίνει αυτό; Μα για έναν απλούστατο λόγο.  Το πρόβλημα είναι μέσα μας. Ενταφιασμένο και καμουφλαρισμένο. Οπως συμβαίνει και με  τους “ψεκασμούς” μας.  Ποιος  φταίει   για την αξιοθρήνητη κατάστασή μας;  Μα φυσικά οι   προαιώνιοι ξένοι  τοκογλύφτες οι μόνιμοι εχθροί μας!