Δημήτρης Δανίκας

Δικαίωμά μου και ατομική μου υποχρέωση, σεβόμενος στοιχειωδώς τον εαυτό μου, να πιστεύω στον δικό μου θεό, τη δική μου ιδεολογία και το δικό μου όραμα για μια αυριανή καλύτερη κοινωνία!

Στοιχειώδες, σεβασμιότατε Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε. Πράγματα που έχουν απαντηθεί και λυθεί εδώ και τέσσερις αιώνες σε ολόκληρη την Οικουμένη, πλην των μουσουλμανικών καπετανάτων, εξακολουθούν να ταλαιπωρούν και να σέρνουν τον τόπο σε μια κουβέντα χωρίς κανένα περιεχόμενο. Και το εννοώ!
Κόβω τον σβέρκο μου ότι αρκετοί εκ των θεούσηδων που εντελώς τυπικά επισκέπτονται τους ιερούς ναούς και ασπάζονται, με άπειρο αλλά υποκριτικό σεβασμό, το χέρι του παπά έχουν διαπράξει κάθε αμαρτία και υιοθετήσει κάθε ανήθικη και αντικοινωνική συμπεριφορά. Παιδόφιλοι, κίναιδοι, μαυραγορίτες, απατεώνες, αρχικλέφτες, μοιχοί και μοιχαλίδες, καθώς και άπληστοι, αχόρταγοι και συμφεροντολόγοι!

Να μην ανοίξω το στόμα μου και αναγκαστώ να δείξω αρκετούς εκ των πρωτοκλασάτων ιεραρχών της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τα έχουμε δει και τα έχουμε διαβάσει σε όλα τα θρησκευτικά δόγματα, κυρίως της Καθολικής Εκκλησίας. Μέχρι και παιδιά μοσχοπουλούσαν οι αθεόφοβοι! Ελάτε τώρα. Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια!

Κόβω επίσης τον σβέρκο μου ότι αρκετοί εκ των «άθεων» και «άπιστων» περιλαμβάνονται στις λίστες των νομοταγών, των έντιμων, των συνεπών, των αλληλέγγυων και των ηθικών. Γιατί η ηθική έχει τον δικό της θεό. Κι αυτός ονομάζεται συνείδηση και αυτογνωσία. Η ηθική δεν είναι εμπορεύσιμο είδος, ούτε μεταχρονολογημένη επιταγή που την εξοφλείς εξομολογούμενος στον ρασοφόρο της ενορίας!

Επομένως. Και με δεδομένη την Ιστορία. Με δεδομένη την επικρατούσα και θεσμοθετημένη, από αιώνων, παράδοση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά και στα 3/4 της Υφηλίου. Και με δεδομένο το γεγονός ότι σε μερικά ζητήματα δεν χωράει κομματικό χρώμα και κομματική σημαία. Με δεδομένα όλα αυτά, είναι εντελώς απογοητευτική η εικόνα που με περισσή υποκρισία και για λόγους εντελώς ψηφοθηρικούς εμφανίζουν πολλά κόμματα, ιδιαιτέρως του ευρωπαϊκού τόξου. Οπως ας πούμε της Φώφης του σοσιαλισμού, του Σταύρου του αστικού εκσυγχρονισμού και πρωτίστως του Κυριάκου του φιλελεύθερου πνεύματος του ευρωπαϊκού!

Ολοι αυτοί έπρεπε από την πρώτη στιγμή όχι μόνο να κουβεντιάσουν τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, αλλά και να τον απαιτήσουν ως αυτονόητο αίτημα στοιχειώδους εκσυγχρονιστικής διαδικασίας!

Ανεξάρτητα αν ο ροζέ Φίλης, ο μαυρούκος Πίπης, ο κόκκινος Τίτης, ο γαλάζιος Κίκης, δεν ξέρω ποιος άλλος υπουργός, οποιασδήποτε παρατάξεως, ανακινούσε αυτό το θέμα!

Το διαπιστωμένο, λοιπόν, γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, ύστερα από τέσσερις και πλέον αιώνες, η Ψωροκώσταινα εξακολουθεί να πορεύεται με τον βηματισμό των μουσουλμάνων φονταμενταλιστών. Οτι δηλαδή ακόμα και σήμερα, το 2016, αλληθωρίζουμε προς το βαθύ κράτος του Αλλάχ και προς τους σκελετούς της οθωμανικής σουλτανίας, αποδεικνύει εκκωφαντικά ότι όχι μόνο μυαλό δεν βάλαμε, αλλά ότι καθημερινά λαμβάνουμε αυτά που μας αξίζουν.
Ατελείωτη ρητορική φλυαρία, ασταμάτητη μπαρουφολογία, καφενόβια κουβεντούλα, άφθονη συνωμοσιολογία, πολιτική και κομματική ποδοσφαιρολαγνεία και απέραντη μούχλα. Τζιχάντ, ρεεεεε! Αρκεί να είναι της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας!

Και στρεφόμενος προς τον ουρανό, σε όποιον θεό, ένα έχω να πω: τροποποιώντας ελάχιστα τη ρήση του Ιησού όταν εκείνος ήταν καρφωμένος πάνω στον σταυρό: Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι λέγουσι και τι ποιούσι!