Δημήτρης Δανίκας

Η Αννα Κορακάκη. Ο Λευτέρης Πετρούνιας. Ο Σπύρος Γιαννιώτης. Και κάθε αθλητής που προέρχεται απ’ αυτή τη δύσμοιρη χώρα και ανέβηκε στο βάθρο του νικητή. Το παράδειγμά τους φάρος και οδηγός. Ο θρίαμβός τους κόντρα σε όλα τα εμπόδια και σε όλους τους παράγοντες, τους πολιτικούς, τους βλαχοδήμαρχους και τους φανατικούς. Το παράδειγμά τους προς όλους εμάς. Πρωτίστως στους νέους. Δευτερευόντως σε όλους. Παράδειγμα ζωής. Δακτυλικό αποτύπωμα δημιουργικής πνοής!

Ναι, μπορείς! Αρκεί να προσπαθείς! Κι αν στο τέλος δεν νικήσεις, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα νικηθείς. Η «συνταγή» εντελώς απλή. Δύσκολα εφαρμόσιμη. Ομως στο χέρι σου να την υιοθετήσεις και να απογειωθείς. Δηλαδή προσπάθεια, δηλαδή στοχοπροσήλωση, δηλαδή αυτοβελτίωση. Διαρκώς. Ασταμάτητα. Πάντα με το κεφάλι ψηλά. Θα πέσεις, αλλά θα σηκωθείς. Θα χάσεις, αλλά στο τέλος κερδισμένος θα βγεις! Αυτό είναι το περιεχόμενο κάθε μεταλλίου προς κάθε Ελληνα αθλητή. Αυτή η πεμπτουσία της Αννας και του Λευτέρη. Αυτός ο μονόδρομος που θα φωτίσει το αδιέξοδό σου!

Το δεύτερο ζητηματάκι έχει να κάνει με την κρατική στήριξη. Αλήθεια, ποιους στηρίζει η κρατική μηχανή; Ποιους υποστηρίζει κάθε κυβέρνηση κομματική; Πάντως όχι τον άνεργο. Πάντως όχι κάθε αθλητή. Πάντως όχι τον σκληρά εργαζόμενο. Πάντως όχι κάθε νομοταγή φορολογούμενο. Και πάντως όχι κάθε δημιουργική δραστηριότητα!

Είδαμε και μπαφιάσαμε από την ασυγκράτητη, την ατελείωτη στήριξη προς κάθε καρχαρία, κάθε μεταπράτη, κάθε διαπλεκόμενο, κάθε μεγαλοφοροφυγά. Οσο περισσότερο παραβάτης, πειρατής, πλιατσικολόγος και κλέφτης, τόσο μεγαλύτερη η στήριξη η κρατική. Ο απατεώνας κάτω από ομπρέλα προστατευτική. Ο στοχοπροσηλωμένος μαχητής, κάθε τομέα και κάθε αθλήματος, ολότελα «γυμνός» ανάμεσα σε λύκους. Απόδειξη; Η περίπτωση του Σπύρου Γιαννιώτη. Που στα 36 του ακόμα και για πάντα θα προσπαθεί. Απόδειξη; Η συνεχής πριμοδότηση του τρόμου και της απελπισίας προς κάθε «ανώνυμη» δημιουργική περίπτωση ατομική. Μη σας ξεγελάνε οι εθνικές εξάρσεις και η προπαγάνδα η κυβερνητική. Ακόμα και με τη νίκη του αθλητή, επιχειρούν με κάθε τρόπο και με όλα τα μέσα που διαθέτουν να παραπλανήσουν και να αρπάξουν μέρος από τον ατομικό του θρίαμβο. Στα παλαιότερα των υποδημάτων τους η Αννα, ο Σπύρος, ο Λευτέρης και κάθε αθλητής. Τα τηλεγραφήματα, οι ανακοινώσεις και η τάχα μου περήφανη πατριωτική αναλαμπή για τη δική τους τη βολή!

Και τέλος, το χρώμα της επιδερμίδας, οι μετανάστες, οι αλλοδαποί. Μαύρισε η τηλεοπτική οθόνη του Ολυμπισμού. Η συντριπτική πλειονότητα προέρχεται απ’ αυτούς τους «καθυστερημένους», τους «ουρακοτάγκους», τους τριτοκοσμικούς. Απ’ αυτούς τους «εχθρούς». Αφρικανοί σε κάθε στίβο των ευρωπαϊκών χωρών. Εκ μεταγραφής. Ε, ψιτ, εσύ από Σομαλία, Αιθιοπία, Κένυα και Τζαμάικα. Ελα σε μένα. Ελα να τιμήσεις τα χρώματα της βρετανικής, της αμερικανικής, της σημαίας του Βελγίου, της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Ελα, και ως αντάλλαγμα σου δίνω υπηκοότητα, χρήμα, δόξα και ευρωπαϊκή ταυτότητα!

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η πανωλεθρία της λευκής φυλής. Αυτούς τους «χιμπατζήδες» απολαμβάνουμε. Αυτοί καταρρίπτουν όλα τα ρεκόρ. Αυτούς θαυμάζουμε. Και μετά, στον δρόμο, τους χλευάζουμε!

Ποιος ο αληθινός πατριώτης που με τις αρετές του τιμάει τα χρώματα της ελληνικής σημαίας; Ο Ηλίας Κασιδιάρης ή ο Γιάννης Αντετοκούνμπο; Πάντως εγώ είμαι με τον «χιμπατζή». Αφήνω τον φασισμό σε κάθε ανεγκέφαλο που πιστεύει στην καθαρότητα της ελληνικής φυλής!