Δημήτρης Δανίκας

Κι όμως, το story που ετησίως «συγγράφεται» από χιλιάδες τουρίστες της Μυκόνου είναι εντελώς πολιτικό. Περισσότερο πολιτικό δεν γίνεται!

Ποιος ο πλούτος της Μυκόνου; Τα εκατομμύρια που καταλήγουν στα θησαυροφυλάκια των πάσης φύσεως επιχειρηματιών. Ετσι, θα πείτε. Λάθος, θα πω. Ο μεγάλος, ανεκτίμητος θησαυρός είναι ένα πράγμα και μοναδικό: η φαντασίωση!

Η φαντασίωση «να ήμουν πλούσιος». Η φαντασίωση «να ήμουν στην παρέα κάποιου πετροδολαριούχου Αραβα». Η φαντασίωση «να τα ’σπαγα στο ‘‘Voodoo’’, στο ‘‘Omega’’, στο ‘‘Cavo Paradiso’’». Η φαντασίωση «να καταβρόχθιζα και του πουλιού το γάλα στο ‘‘Nammos’’, στο ‘‘Matsuhisa’’, στο ‘‘Kiku’’». Η φαντασίωση «ν’ άνοιγα κασόνια με τις πιο ακριβές σαμπάνιες και να ράντιζα τους πάντες». Η φαντασίωση απ’ τις ζωές των άλλων!

Γιατί όλα αυτά είναι πολιτική; Μα φυσικά γιατί με ακρίβεια καταλήγουν στην αλλοτρίωση. Οτι δεν μ’ αρέσω όπως είμαι. Οτι ο μεγαλύτερος και ακατανίκητος αντίπαλός μου είναι ο εαυτός μου. Οτι λιγουρεύομαι αυτό που κάνουν οι άλλοι!

Οτι επειδή δεν έχω όσα έχουν οι άλλοι, γι’ αυτό τους φθονώ, τους μισώ, τους χλευάζω. Οτι από τη μια μεριά τρέχουν τα σάλια μου διαβάζοντας για τα αχαλίνωτα όργιά τους. Και από την άλλη, δημοσίως εκφράζομαι απαξιωτικά για όλους αυτούς που διαφημίζονται και πλαγίως πριμοδοτούνται από τα Media. Με αποτέλεσμα να διακορεύεται ο ηθικός ιστός της νεολαίας. Οτι, δηλαδή, ενώς εμείς «πεινάμε», εκείνοι γλεντοκοπάνε. Οι άθλιοι, οι αμαρτωλοί, οι εκμαυλιστές, οι κίναιδοι, οι παιδόφιλοι, οι βιτσιόζοι, οι σαδιστές, οι μαζοχιστές, οι σαδομαζοχιστές, οι «αδελφές», οι λεσβίες, οι ματάκηδες, οι προαγωγοί, οι πόρνες!

Αυτή, η μία πλευρά της κοινωνικής και πολιτικής μας σχιζοφρένειας. Η δεύτερη, επακόλουθο της πρώτης. Αν δηλαδή εσύ, ο άλλος, ο τρίτος, ο άγνωστος, κατείχατε τόσο πλούτο. Αν με τα λεφτά σας μπορούσατε ν’ αγοράσετε τα πάντα. Αν ήσουν ο τάδε μαικήνας, ο δείνα σεΐχης, ο κάποιος μεγαλοκαρχαρίας. Τι θα έκανες;

Μα φυσικά θα ξόδευες. Μα φυσικά θα είχες καπαρώσει την πιο χλιδάτη βίλα της Μυκόνου. Μα φυσικά θα αγόραζες όσες βιζιτούδες ήθελες. Μα φυσικά θα έκανες ό,τι εκείνοι οι «άθλιοι» κάνουν σ’ αυτό το ξέφρενο γλέντι της Μυκόνου. Ετσι δεν είναι;

Και όσο εσύ ορέγεσαι αυτά που οι άλλοι έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν. Και όσο εσύ από βαθιά, ακατανίκητη επιθυμία φλέγεσαι να ήσουν, λέει, έστω για ελάχιστες ώρες, ένας απ’ αυτούς τους «κίναιδους, βιτσιόζους, παρτουζιάρηδες και ακόλαστους». Ολους αυτούς που έχουν μετατρέψει το Νησί των Ανέμων σε υπερπολυτελές μπορντέλο αχαλίνωτης ακολασίας και χλιδάτο ίδρυμα ξέφρενης αγοραπωλησίας. Οσο θα συμβαίνουν όλα αυτά, τα media θα τροφοδοτούν τη δική σου φαντασιοπληξία!

Εν ολίγοις, το όνειρο πουλάει. Το όνειρο για μια ζωή που ζουν και γεύονται κάποιοι άλλοι. Γιατί όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Οσα δεν μπορείς να κάνεις εσύ φροντίζουν οι άλλοι να τα κρεμάνε στα περίπτερα με τα μανταλάκια! Γιατί όποιος δεν είναι συμφιλιωμένος με τον εαυτό του είναι το κορόιδο των άλλων. Ο μεγαλύτερος, αναντικατάστατος και αφανής τροφοδότης, διαφημιστής και προαγωγός του Mykonos dream είναι κάθε άφραγκος, κάθε μικροαστός και κάθε λιγούρης!