Δημήτρης Δανίκας

Αρνητικό παράδειγμα η περίπτωση Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Γιατί είναι γραφικός. Γιατί το στυλ του παραπέμπει σε καφενόβιο τύπο. Και γιατί η εικόνα του σκουριασμένη και αναχρονιστική. Ο Μεϊμαράκης είναι ο κλασικός τύπος του δεξιού ισορροπιστή. Πορεύεται με τα πόδια σε δύο βάρκες. Και να βολέψουμε το οικονομικό σύστημα, αλλά και να μην τα χαλάσουμε με το πόπολο!
Ποιο είναι το πόπολο; Η πελατεία των δημοσίων υπαλλήλων. Οι εργατοπατέρες. Οι αγρότες. Και πάει λέγοντας. Αν ο Κώστας Καραμανλής, όπως και ο Σημίτης, ευθύνονται για κάτι, αυτό είναι ότι δεν τόλμησαν να σπάσουν αυγά. Να προβούν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Να οργανώσουν και να ανακαινίσουν τους μηχανισμούς. Να φτιάξουν το Ασφαλιστικό. Ασε, σου λέει. Αν τα βάλω μαζί τους, εγώ και η παράταξή μου θα χάσουμε!

Αποτέλεσμα; Εχασαν όλοι. Και κυρίως οι σκληρά εργαζόμενοι. Και οι νομοταγείς που πληρώνουν τους φόρους τους. Ελάχιστος έλεγχος στις τράπεζες. Από εκεί προέκυψε η μεγάλη σφαλιάρα των κόκκινων δανείων. Ουδείς έλεγχος στο Δημόσιο. Και κανένα νοικοκύρεμα στις δαπάνες. Ετσι οι πόρτες άνοιξαν. Ετσι άρχισε η επέλαση των δανειστών. Και έτσι η χώρα τραμπαλίζεται στο χείλος του γκρεμού!

Το ίδιο και με τον Αντώνη Σαμαρά. Ατολμος και αυτός. Μετά τη σφαλιάρα των ευρωεκλογών, άρχισε να παριστάνει τον αντιμνημονιακό. Με απλά λόγια, η παράταξη που εκπροσωπεί την ελίτ της αστικής τάξης οφείλει να αλλάξει. Να προβεί σε μεταρρυθμίσεις και να σπάσει αυγά. Αρα ο προσδιορισμός «κεντροδεξιά» είναι εντελώς παραπλανητικός. Και άρα η αναφορά στα «ευαγγέλια» του Κωνσταντίνου Καραμανλή εντελώς αναχρονιστική!

Μοναδική περίπτωση υποψήφιου αρχηγού που δημιουργεί την αίσθηση ότι θα τολμήσει και θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις είναι αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη!
Της νέας γενιάς. Του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Της σύγχρονης, καπιταλιστικής λογικής. Και του Μνημονίου!

Ολα αυτά ακούγονται δυσάρεστα στ’ αυτιά. Αλλά σκεφτείτε το διαφορετικά. Ο Τσίπρας ακολουθεί τις οδηγίες των δανειστών. Ακολουθεί τον οδικό χάρτη των Βρυξελλών. Ο Τσίπρας δημοσίως παραδέχεται ότι είναι αναγκασμένος να τηρήσει και να εφαρμόσει τους όρους των δανειστών!

Ποιες οι διαφορές; Δύο. Βασικές. Η πρώτη ότι πολλά από τα στελέχη του εξακολουθούν να ονειρεύονται καρβέλια «σοσιαλιστικά». Επομένως, βάζουν φρένο. Επομένως, αδυνατούν να διαχειριστούν τους όρους των δανειστών. Η δεύτερη, πιο κρίσιμη, διαφορά, ότι ο Τσίπρας εξακολουθεί να ισχυρίζεται στη ρητορική του ότι δεν πιστεύει σ’ αυτές τις αλλαγές. Οτι είναι αναγκασμένος να τις υιοθετήσει. Πράγμα που σημαίνει ότι μαϊμουδίζει τον μεταρρυθμιστή!

Αυτή και η αχίλλειος πτέρνα του Τσίπρα. Αυτή η αδυναμία του. Αυτή η μάσκα του. Και ακριβώς σ’ αυτό το ευπαθές σημείο θα χτυπήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης!

Θα μου πείτε ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα καταλήξουν σε μεγάλες ανατροπές. Και από τις ανατροπές θα προκύψουν θύματα πολλά. Συμφωνώ. Ομως ένα έχω να πω: από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία πιστεύει στο ευρώ. Από τη στιγμή που το οικονομικό σύστημα είναι καπιταλιστικό. Και από τη στιγμή που η παγκοσμιοποίηση είναι παγκόσμιο καθεστώς, ε τότε και η Ελλάδα πρέπει να συμμορφωθεί. Το σάπιο μέλος πρέπει να χειρουργηθεί και να αποκοπεί. Αλλιώτικα, καταστροφή!