Δημήτρης Δανίκας

Οπως  συμβαίνει,  ως μικρογραφία,  εντός  των  ελληνικών  χωρικών  υδάτων.  Η μία μολότοφ προκαλεί αντίδραση   δέκα δακρυγόνων. Και πάει λέγοντας. Στα λόγια,  υποτίθεται, ότι είσαι αναρχικός. Οτι  δηλαδή  η καταστροφή είναι έκφραση της ιδεολογίας  σου. Ομως  εκ του αποτελέσματος,  το μόνο  που καταφέρνεις είναι  να ενισχύεις τις κατασταλτικές  δυνάμεις. Να εξοργίζεις  τους απλούς πολίτες. Και αυτοί με την  σειρά  τους να υποχωρούν σε πιο συντηρητικές θέσεις.  Απλό!

Αν, λόγου  χάριν,  η ηγετική ομάδα της «Χρυσής Αυγής»  διέθετε  ανθρώπινο  οπλοστάσιο  με πολιτικούς του  βεληνεκούς  ενός Μάκαρου Βορίδη, ε τότε  το σημερινό  της ποσοστό θα ήταν ανώτερο, πολύ  ανώτερο, από το    μονοψήφιο και  σημερινό!

Να κάνουμε τον  σταυρό μας και να ανάβουμε λαμπάδα  στο μπόι  του  Νίκου Μιχαλολιάκου και του Ηλία Κασιδιάρη. Οσο ωρύονται  τόσο  διώχνουν. Οσο  εξακολουθούν να είναι κολλημένοι με το  Αουσβιτς και το ναζισμό  τόσο απομακρύνονται από  το στρατηγικό  σχέδιο της Λεπέν!

Γιατί αυτή  η διαφορά;  Γιατί από την   Ψωροκώσταινα  δεν μπορεί να προκύψει ένα  σοβαρό, συγκροτημένο  κόμμα  της ακροδεξιάς;

Μα φυσικά επειδή είναι Ψωροκώσταινα. Επειδή το  επίπεδο  χαμηλό.  Επειδή καθυστέρηση,  υπανάπτυξη,  τριτοκοσμική  κατάσταση.  Γι αυτό!

Για τον ίδιο  λόγο που  η  δεξιά  της Ψωροκώσταινας ουδεμία σχέση έχει με την   Χριστιανοδημοκρατία και την    δεξιά  Γαλλίας,   Γερμανίας και   Ευρωζώνης. Τα πολιτικά  κόμματα  είναι ο καθρέφτης της  χώρας. Εκεί , στην Ευρώπη, το έργο  του πολιτικού θεάτρου  συγγράφεται από  οργανωμένες  εθνικές, αστικές τάξεις. Με  ανώτερο επίπεδο ανάπτυξης. Τόσο  της οικονομικής ελίτ  όσο και των  εργαζομένων!

Εν  Ελλάδι  το έργο  μοιάζει με αλαλούμ από   επιθεώρηση  των χείριστων  στιγμών  του Δελφινάριου. Ολα τα πλάκας.  Του  καφενείου. Της πρέφας!  Η Ελλάδα με την  φαρσοκωμωδία. Η  Γαλλία με  τον  πολιτισμό. Κολοσσιαία  η διαφορά!

Αυτή  ακριβώς η  διαφορά  αποτυπώνεται  στην  σχέση του κόμματος της Λεπέν  με  την  Χρυσή  Αυγή του Μιχαλολιάκου. Η  Λεπέν  δεν  ωρύεται. Δεν φανατίζει  ρατσιστικά. Η στρατηγική της Λεπέν  αφυπνίζει,  καλλιεργεί και  ερεθίζει   τα  σοβινιστικά ανακλαστικά  των  Γάλλων!

Η ουσία  της στρατηγικής της καταλήγει  σε μια απλή λογική.  Μια λογική που  την ασπάζεται η συντριπτική  πλειοψηφία των Γαλλών.  Ανεξαρτήτως  κομμάτων και    παραταξιακών σημαιών!

Οτι   δηλαδή  η Γαλλία είναι  μέσα  στις πέντε μεγαλύτερες   οικονομικές  δυνάμεις της Υφηλίου. Οτι παράγει  τα πάντα. Από πυρηνική ενέργεια και  πολεμική βιομηχανία μέχρι  αεροπλάνα, κρέμες, καλλυντικά,  κρασιά, αυτοκίνητα, όλα. Και πάνω απ όλα  κουλτούρα. Είμαστε, σου λέει,  η  πολιτιστική κιβωτός της Οικουμένης!

Επομένως  γιατί να  παριστάνουμε  τον υποκόμο της Μέρκελ; Γιατί να υπομένουμε τον γερμανικό ζυγό;  Οχι! Ποτέ! Θα φύγουμε από την ευρωζώνη,  θα ενισχύσουμε  την παραγωγική μας δραστηριότητα, θα  κλείσουμε τα σύνορα  ροής  προσφύγων και θα πουλάμε  φτηνότερα.  Περισσότερες εξαγωγές, λιγότερες εισαγωγές!

Λιγότερα  γερμανικά προιόντα,  λιγότερα  γερμανικά αυτοκίνητα και   ελαστικές σχέσεις με την Γερμανία.  Μπρούμε και αν  βγω-λέει  η Λεπέν- θα το κάνουμε. Αλλωστε,  συμπληρώνει, η  σημερινή πραγματικότητα  εντελώς διαφορετική από τη  χτεσινή. Η Γαλλία οφείλει και πρέπει να επιστρέψει στον  εαυτό της!

Το  ερώτημα  απλό. Προς όλους εμάς τους ιθαγενείς της Ψωροκώσταινας. Μπορούμε κι εμείς να το πούμε  αυτό; Ούτε στα πιο  τρελά όνειρά μας. Αυτή και η κολοσσιαία  διαφορά. Γιατί η μαγκιά, ο πατριωτισμός, η ρήξη και η κόντρα,  απαιτούν υποστηρίγματα μιας αναπτυγμένης ευρωπαικής χώρας. Οπως  λέει και ο λαός «με πορδές δεν βάφονται κόκκινα  αβγά»!