Δημήτρης Δανίκας

Ποιος ο υπεύθυνος  της ταπεινωτικής ήττας  των πράσινων; Μα φυσικά  η  σφυρίχτα  του διαιτητή.  Φυσικά ο  Αρετόπουλος.  Φυσικά  το πέτσινο πέναλτι. Φυσικά  η παράγκα. Φυσικά  οι συνωμότες. Φυσικά  οι  «εχθροί»!

Και το   ερώτημα απλό.  Αν είναι έτσι, που δεν είναι,  τότε  γιατί η ομάδα   του Αναστασίου υφίσταται  διαρκώς  ταπεινωτικές  ήττες  ακόμα καί από   ευρωπαικές τριτοκλασάτες ομάδες; Κι αν το σύστημα  της παράγκας είναι τόσο πανίσχυρο  γιατί  οι  αδικημένες ομάδες, οι τόσες πολλές αδικημένες ομάδες, δεν   φεύγουν από  το πρωτάθλημα; Ετσι ώστε να  δημιουργήσουν μέγιστο πρόβλημα  και  οι  ποδοσφαιρικές αρχές να αναγκαστούν να  βάλουν τα πράγματα σε νόμιμη τροχιά;

Προσέξτε  τώρα  τις ομοιότητες  γηπέδων με  πολιτικούς,  με υπουργούς και με την κοινωνία.  Ποιος ο  ένοχος  για την κατάντια  της χώρας; Μα  φυσικά οι  ξένοι.  Ποιος ο λόγος; Μα φυσικά να  φτωχοποιήσουν  τους Ελληνες ώστε να  εφορμήσουν τα μονοπώλια  και να  μας αναγκάσουν να  δουλεύουμε  με μεροκάματα   Αλβανίας!

Ποιοι οι  ανθέλληνες;  Φυσικά η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και ο Ντάισελμπλουμ!

Αυτός ο παραλογισμός  λειτουργεί ως  άλοθι  πολιτικών και  κοινωνίας. Μ αυτή  την «λογική» τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να βουτήξει στην  συνείδησή του και να δει την αλήθεια!

Κάπως έτσι  βολεύονται οι πολιτικοί. Κάπως έτσι βολεύονται οι  διοικήσεις, οι προπονητές και οι παίκτες των μονίμως «αδικημένων»  ομάδων. Κάπως έτσι   στα ίδια και  τα ίδια!

Και  που  σαι.  Η  ομάδα μου είναι η  ΑΕΚάρα μου.  Και   όπως όλοι  οι  σώφρονες φίλαθλοι  έτσι κι  εγώ.  Θα  θελα ένα  πρωτάθλημα ανταγωνιστικό. Θα επιθυμούσα και  η δική μου  ομάδα και οι πράσινοι και  ο ΠΑΟΚ  να βελτιωθούν, να  σκαρφαλώσουν  μερικά σκαλοπάτια και να  αμφιβητήσουν την παντοκρατορία των κόκκινων

Ετσι θα απολάμβανα  καλύτερο ποδόσφαιρο. Ετσι  κάθε Κυριακή θα  αγωνιούσα  για τον  βαθμολογικό πίνακα. Και έτσι, μέσα από την ανταγωνιστικότητα,  όλες οι ομάδες θα δικαίωναν  τις φανέλες  τους!

Το ίδιο και με την κοινωνία. Το  ίδιο και με την Οικονομία. Το ίδιο με την παραγωγικότητα. Χωρίς πλούτο  κάθε  φτωχός ανοχύρωτος  από την  σφυρίτρα κάθε «πουλημένου  διαιτητή»

Και  για να τελειώνω.  Οσο οι οπαδοί  πιστεύουν  ότι οι ομάδες τους αδικούνται από το διαιτητή, τόσο οι διοικήσεις πορεύονται   με την ίδια λανθασμένη και καταστροφική λογική!

Η απάντηση μία και γνωστή. Πριν από  τους διαιτητές. Πριν από κάθε ξένο που επιβουλεύεται  τη χώρα μου, το πρόβλημα είμα εγώ. Πρώτα να  ξεκινήσουμε από  τα  δικά μας λάθη και τις δικές μας παθογένειες. Ετσι  θα  βελτιώσουμε  την  χώρα. Ετσι  θα φτιάξουμε  την ομάδα.  Ετσι θα  βγούμε από τον  φαύλο  κύκλο μιζέριας,  ταπείνωσης και φτώχειας. Εμείς το πρόβλημα. Οι ηγεσίες   το πρόβλημα. Οι διοικήσεις το πρόβλημα.  Οι «παίκτες» το πρόβλημα. Εμείς το πρόβλημα!

Αν   ξεμπερδέψουμε με τον εύκολο στόχο της «κακής διαιτησίας»  ε τότε υπάρχει ελπίδα!