Δημήτρης Δανίκας

Επομένως την ιστορία θα  την πληρώσουν οι μικροιδιοκτήτες. Συνηθισμένη  ελληνική κοροιδία!

Στην κατηγορία των «καρχαριών» συμβαίνει το  εξής  αντιφατικό. Συνηθισμένο κι αυτό. Η   επιχείρηση καταχρεωμένη. Μέχρι τ  αυτιά. Η επιχείρηση  χρωστάει σε τράπεζες, δημόσιο, εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία, ένα  ωκεανό λεφτά.  Ομως,  ο  επιχειρηματίας ματσωμένος. Πολύ ματσωμένος!

Τι θα κάνει ο Τσίπρας; Οτι περίπου και ο Σαμαράς. Γι αυτό σας λέω.  Καμία ελπίδα. Γι αυτό σας λέω.  Το πρόσημο «αριστερά»  είναι  για   τα νήπια.  Και  για τους ανεγκέφαλους. Πάμε παρακάτω!

Για τα «κόκκινα» δάνεια  της πρώτης κατοικίας.  Εδώ  πάλι  δύο κατηγορίες.  Η πρώτη  αφορά σ αυτούς που πράγματι δεν έχουν  φράγκο. Αυτοί που  τα έχασαν όλα. Οι νεόπτωχοι. Μερικοί  εξ αυτών  αγόρασαν   διαμέρισμα  και  φέσωσαν τον  οικογενειακό τους  κορβανά  μέχρι την  Δευτέρα παρουσία. Οι άμυαλοι. Οι επιπόλαιοι. Ομως  τώρα δεν έχουν μία!

Η  δεύτερη   κατηγορία αφορά σε όλους αυτούς που έχουν αλλά καμώνονται  πως  δεν έχουν. Αυτοί που   εκμεταλλεύονται  την κατάσταση.  Που βολεύονται με την κρίση και την καταστροφή. Οι   τζάμπα μάγκες!

Υπό κανονικές συνθήκες  θα έπρεπε οι   ελεγκτικοί μηχανισμοί να βγάλουν στο σφυρί  την περιουσία όλων αυτών  των  τ;aχα μου  φτωχών.  Πράγμα που  δεν γίνεται  φυσικά!

Και   δεν   γίνεται επειδή, λένε,   οι  τράπεζες και γενικώς το   ελληνικό  ελεγκτικό σύστημα είναι ανίκανο και  ξεχαρβαλωμένο.  Επειδή  ένας τέτοιος έλεγχος απαιτεί  άφονο  χρόνο. Και επειδή οι   περιουσίες  αυτών  των άθλιων  τύπων  είναι  «μπερδεμένες»  σε  διάφορα  ονόματα. Και τα λεφτά  τους  σε ξένες τράπεζες!

Το  συμπέρασμα  εντελώς Νεοελληνικό. Των κατσαπλιάδων   δηλαδή.  Τη  νύφη θα την πληρώσουν οι   φτωχοί. Το «μάρμαρο»  θα το πληρώσουν όλοι.  Η γνωστή εξίσωση.  Καλός και κακός δημόσιος υπάλληλος  μαζί. Καλός και κακός δάσκαλος μαζί. Ολοι μαζί!

Εκ της  εξισώσεως  χάνουν οι   δίκαιοι, οι σωστοί, οι έντιμοι,  οι ανιδιοτελείς και οι σκληρά  εργαζόμενοι. Πάντα κερδισμένοι  τα λαμόγια. Μικρά, μεσαία, μεγάλα!

Οπως λόγου  χάριν με την  φορολογία.  Εσύ  δουλεύεις  δεκαέξι  ώρες το εικοσιτετράωρο.  Είσαι, ας πούμε, κάτοχος πτυχίου και διδακτορικού  ως Χημικός Μηχανικός. Και μηνιαίως, από την  σκληρή  εργασία  σου σε ιδιωτική  εταιρεία, λαμβάνεις  δύο χιλιάρικα!

Επ  σου λέει ο «αριστερός» Τσίπας. Δύο  χιλιάρικα;  Είσαι πλούσιος,  Για φέρε μου τα μισά. Μόνο, έτσι, σου λέει,  θε προστατεύσω  τους φτωχούς των πεντακοσίων τετρακοσίων και τρικοσίων!

Ρε  συ  «αριστερέ»  Τσίπρα  γιατί δεν τα παίρνεις από τους μεγαλο-κλέφτες; Γιατί  δεν  τους  διαπομπεύεις;  Γιατί δεν  δημεύεις τις περιουσίες τους;

Μούγκα ο  Αλέξης. Ο κατ  ευφημισμόν «απόστολος» του Κάρολου Μαρξ. Οχι μόνο δεν  θέλει η δεν  μπορεί να τα πάρει από  τους  «καρχαρίες»  αλλά από πάνω σε  στοχοποιεί, σε ενοχοποιεί και σε «κλέβει»!

Τι  θα έκανα  εγώ;  Με τέτοιες σπουδές και με τόση όρεξη για   δουλειά bye  bye Alejis, Tzitzis,  Meimarakis! Εγώ κι αυτοί   δύο  κόσμοι  εντελώς  εχθρικοί!