Δημήτρης Δανίκας

Κατά αξιολογική σειρά: Πρώτα το σύστημα. Κυρίως το ευρωπαικό. Με έδρα το Βερολίνο. Και αμέσως μετά ο Αλέξης Τσίπρας!

Το σύστημα επειδή η «αριστερή» διακυβέρνηση εξασφαλίζει ήπιες λαικές αντιδράσεις. Επειδή η Νέα Δημοκρατία θα βάζει πλάτη σε όλες τις εφαρμογές του Μνημονίου. Επειδή όλα σχεδόν τα κόμματα της νέας Βουλής είναι με το Μνημόνιο. Θέλουν δεν θέλουν. Επειδή μόνο τριάντα από τους τριακόσιους εξακολουθούν να πορεύονται κόντρα στο Μνημόνιο Δηλαδή πλην ΚΚΕ και Μιχαλολιάκου, όλοι οι άλλοι με το Μνημόνιο!

Και κυρίως επειδή η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού συμφιλιώθηκε με την πορεία την Μνημονιακή. Τα κεφάλια μέσα. Σκάσε και κολύμπα. Με σωστική λέμβο τον Τσίπρα. Το Βερολίνο επικράτησε εν Ελλάδι ολοκληρωτικά. Ανευ αντιπάλου!

Τώρα, στο χάρτη τον κομματικό. Απόλυτος ο θρίαμβος του Τσίπρα. Επειδή είναι νέος. Επειδή είναι χαρισματικός. Επειδή σαρώνει στην επικοινωνία. Επειδή δεν έχει αντίπαλο. Ο μπαγάσας μέσα σε εφτά μήνες έκανε ότι ήθελε. Και η κοινωνία τον ακολουθούσε. Πρώτα εναντίον του Μνημονίου. Αλέξη μαζί σου. Επειτα με το Δημοψήφισμα που ως Χάρι Πότερ μετέτρεψε το «Οχι» σε «Ναι». Πάλι μαζί του η κοινωνία. Οτι πεις Αλέξη. Και τέλος, ως κερασάκι στην τούρτα και αφού προηγουμένως τα έκανε όλα, παρόλα αυτά διατήρησε την απόσταση των εφτά και πλέον μονάδων από την γαλάζια στρούγκα

Κόντρα στο capital controls. Κόντρα στις κλειστές τράπεζες. Κόντρα στην αθέτηση υποσχέσεων. Κόντρα στα ψέματα που είπε. Κόντρα στον Λαφάζανη και την Κωνσταντοπούλου. Κόντρα και στις δημοσκοπήσεις

Γιατί αυτό; Μα επειδή έπαιζε και παίζει χωρίς αντίπαλο. Στην συνείδηση του πολίτη η Νέα Δημοκρατία είναι το συνώνυμο διαφθοράς και διαπλοκής. Στην συνείδηση του πολίτη η παλινόρθωση της Νέας Δημοκρατίας θα ήταν η επιβράβευση όλων των δεινών που επισώρευσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων σαράντα χρόνια. Το τελικό επιχείρημα ήταν «ας του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία»

Χαμένη και η Φώφη. Παρά τους πανηγυρισμούς της. Γιατί η μικρή άνοδος του κόμματός της οφείλεται τόσο στην μη συμμετοχή του Γιώργου όσο και στο μικρό ποσοστό της ΔΗΜΑΡ. Χαμένος και ο Σταύρος Θεοδωράκης. Δύο κόμματα που τραμπαλίζονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας

Τι έμεινε; Α ναι ο γραφικός Βασίλης Λεβέντης. Η πίτσα της νέας Βουλής. Η πλάκα μερίδας των ψηφοφόρων. Τι άλλο; Η μικρή άνοδος της Χρυσής Αυγής

Ποιο το συμπέρασμα; Τρία. Το πρώτο η ολοκληρωτική πανωλεθρία των δημοσκόπων. Δεν υπονοώ ούτε συνωμοσίες ούτε περίεργες εργολαβίες. Ομως όταν, προεκλογικά μας διαβεβαίωναν ότι πρόκειται να γίνει θρίλερ. Οταν έλεγαν ότι η διαφορά θα κριθεί στον πόντο, άντε στους δύο πόντους. Οταν στις τελευταίας αναμετρήσεις αδυνατούν να προσεγγίσουν την πραγματικότητα, ε τότε κάτι φταίει. Τα εργαλεία; Οι άνθρωποι; Οι ερωτήσεις; Πάντως όλοι αυτοί οι επαίοντες μακριά, πολύ μακριά από τον σφυγμό της κοινωνίας. Κύριοι χρεοκοπήσατε!

Δεύτερο συμπέρασμα. Η συντριπτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας. Και προσωπικά του Βαγγέλη Μειμαράκη. Γιατί όταν κάτω από τόσο ευνοικές συνθήκες, με έναν Τσίπρα «γρονθοπημένο» σχεδόν απ όλους. Γιατί όταν με κλειστές τις τράπεζες και με «διάψευση των προσδοκιών καταφέρνεις να συγκεντρώσεις το ίδιο ποσοστό με εκείνο του αρχι-μνημονιακού Αντώνη Σαμαρά, ε τότε «κάτι σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Νέας Δημοκρατίας»

Θα βάλουν μυαλό; Θα αλλάξουν ριζικά; Θα φύγουν οι διαπλεκόμενοι; Θα μεταμορφωθεί η κεντροδεξιά παράταξη; Θα πορευτεί με τις σύγχρονες απαιτήσεις; Θα βρεθεί ο γαλάζιος αντι-Τσίπρας; Αμφιβάλω. Τα τζάκια, τα φέουδα, τα συνφέροντα πολλά. Χωρίς εσωτερική «επανάσταση» μία από τα ίδια

Και τέλος, το πιο μεγάλο συμπέρασμα. Η κοινωνία αναγκάστηκε κι αυτή να κάνει κωλοτούμπα. Που είναι όλοι αυτοί οι απογοητευμένοι, οι μαχητές του «Οχι», οι αντι-μνημονιακοί αριστεροί; Γιατί δεν πήγαν με τον Λαφαζάνη; Γιατί βολεύτηκαν κρυπτόμενοι; Η μεγαλειώδης κωλοτούμπα είναι κοινωνική. Συμβιβάστηκε με την πραγματικότητα ότι ευρώ και μνημόνιο πάνε μαζί

Και τέλος το μεγάλο διακύβευμα έχει να κάνει με τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος. Μπορεί ο Τσίπρας; Εχει τις διοικητικές ικανότητες ο Τσίπρας; Θα έχει το κατάλληλο προσωπικό ο Τσίπρας; Θα συμφωνήσουν οι 53; Και κυρίως θα ακολουθήσει η κοινωνία;

Φοβάμαι πολύ ότι στο τέλος τα μέτρα θα είναι σκληρά, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις δεν θα ολοκληρωθούν, τα ισοδύναμα θα είναι λόγια του αέρα και το «μάρμαρο» θα το πληρώσει ο σκληρά εργαζόμενος πολίτης!

 Μακάρι να διαψευστώ. Ομως χωρίς παραγωγή και εξαγωγές, χωρίς πλούτο πάλι στην ζητιανιά, πάλι στο έλος των δανειστών και πάλι θα εκλιπαρούμε τους αμερικανούς με το «οικόπεδο» το γεωστρατηγικό. Το πραγματικό θρίλερ τώρα αρχίζει. Ας ελπίσουμε να μην είναι θρίλερ τρόμου!