Δημήτρης Δανίκας

Η ανατριχιαστική «κατάληξη» του Βαγγέλη Γιακουμάκη πρέπει-επειγόντως-να διελευκανθεί από τις εισαγγελικές και ανακριτικές διαδικασίες. Αμεσα. Αποτελεσματικά. Σε βάθος. Το μαχαίρι της Δικαιοσύνης πρέπει να φτάσει μέχρι το κόκκαλο!

Τα ήξερε ο διευθυντής της Σχολής; Να τον μπαγλαρώσουν και να τον προσκομίσουν στο εδώλιο του ηθικού αυτουργού. Τα ήξεραν οι «λοιποί» του προσωπικού; Κι αυτοί στο σκαμνί. Προς παραδειγματισμό!

Τα έκαναν οι συμφοιτητές του; Κι αυτοί στο σκαμνί. Ολοι. Μα όλοι. Εδώ δεν χωράνε τα λόγια, οι δικαιολογίες, οι προφάσεις, τα «δεν είδα, δεν ξέρω». Ολα αυτά που τα έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές. Ολα αυτά που νοθεύουν τις αποφάσεις. Ολα αυτά που έχουν μετατρέψει την χώρα σε μια Πινακοθήκη προιστορικών τεράτων!

Ενα το κρατούμενο αυτό. Και να το ξέρουν. Τίποτα δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Κάθε μέρα που περνάει ολόκληρη η κοινωνία θα περιμένει με την ανάσα κομμένη. Κάθε μέρα θα περιμένουμε την απόφαση με την πλήρη διαλεύκανση αυτής της τραγωδίας!

Δεύτερο κρατούμενο. Γνωστό κι αυτό από την ιστορική εμπειρία. Η εσωστρέφεια πορεύεται με την διαστροφή. Η κλεισούρα με την μούχλα. Κάθε μικρή, κλειστή κοινωνία είναι πηγή διαφθοράς και παρακμής!

Παράδειγμα; Στα καλύτερα οικοτροφεία των Καθολικών είχαν διαπραχθεί οι πιο ακατανόμαστες πρακτικές. Τόσο ψυχολογικές όσο και σωματικές. Ας πούμε, ο Ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ, έλεγε σε παλαιότερη συνέντευξή του με αφορμή την ταινία του «Κακή εκπαίδευση» (La Mala Educaion ) ότι οι πρώτες σεξουαλικές του εμπειρίες προέκυψαν σε Καθολικό σχολείο από ρασοφόρους και κατά τα άλλα θρησκευόμενους, καθηγητές!

Τρίτο κρατούμενο. Προφανώς ανύπαρκτοι η τουλάχιστον «τυφλοί» οι μηχανισμοί επιθεώρησης από το υπουργείο Παιδείας. Ο αρμόδιος υπουργός Αρης Μπαλντάς οφείλει να ανοίξει σχετικό φάκελο και να διεξάγει έλεγχο. Δηλαδή ποοί οι επιθεωρητές; Αν υπήρχαν. Πότε τελευταία φορά είχαν μπει στον κόπο να επιτελέσουν το στοιχειώδες καθήκον τους; Τι έκαναν; Ποια τα πορίσματά τους;

Τέταρτο κρατούμενο. Σχετικά με την υπόλοιπη κοινωνία. Δηλαδή το προσωπικό των γραφείων. Δηλαδή οι γονείς των παιδιών. Δηλαδή ο περίγυρος. Ούτε όλοι αυτοί δεν άκουσαν και δεν είδαν τίποτα;

Τι θέλω να πω; Τηρουμένων των αναλογιών η ιστορία με την Βαγγέλη μου θυμίζει έλληνες Θεσσαλονίκης και Κέρκυρας που στην διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου και αφού πρώτα κατέδωσαν στους Ναζί όλους τους συμπολίτες τους εβραικής καταγωγής, στην συνέχεια όρμησαν και επιδόθηκαν στο πλιάτσικο. Ναι, ναι, ναι. Ετσι ακριβώς. Ρωτήστε η καλύτερα σκαλίστε ιστορικά ντουκουμέντα και βιβλία

Είμαι βέβαιος. Κόβω το σβέρκο μου. Ετσι και εμείς οι έλληνες ζούσαμε στην Γερμανία του τριάντα και του σαράντα, θα κάναμε τα ίδια και χειρότερα. Και θα καταδίδαμε τους Εβραίους. Και θα αρπάζαμε τις περιουσίες τους. Και στο τέλος, ως ευυπόληπτοι και θεοσεβούμενοι χριστιανοί, με ένα στόμα και μια φωνή θα λέγαμε «δεν είδα, δεν άκουσα τίποτα»!