Δημήτρης Δανίκας

Η πρόσφατη τακτική του Αλέξη Τσίπρα είναι η μετενσάρκωση της ίδιας τακτικής του Αντώνη Σαμαρά. Το εξηγώ. Με τα στοιχεία. Και ουχί με ουρανοκατέβατες δικές μου εκτιμήσεις και απόψεις. Το λέω αυτό επειδή η μνήμη σ αυτή την έρμη χώρα είναι τόσο κοντή όσο και ένας κόκκος άμμου. Εχουμε και λέμε

Το καλοκαίρι του 2011 και ενώ η χώρα τραμπαλιζόταν μεταξύ καταστροφής και χρεοκοπίας, ο Παπανδρέου junior σχεδόν θερμοπαρακαλούσε τον Αντώνη Σαμαρά για συγκρότηση συμμαχικής κυβέρνησης. Απάντηση; No, No, No! Ο αρχηγός της (τότε) αξιωματικής αντιπολίτευσης περίπου έλεγε «εγώ μ αυτόν τον προδότη; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου».

Τι σημαίνει αυτό; Ο,τι περίπου λέει ο Τσίπρας σε κάθε σχετική ερώτηση. Δηλαδή «εγώ να συνεργαστώ με τον αρχηγό ενός κόμματος που έριξε την χώρα στα βράχια; Ποτέ των ποτών»

Οταν, αργότερα, σχηματίστηκε κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Και όταν εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, συμμετείχαν σ αυτή τρία η τέσσερα πρωτοκλασάτα στελέχη της γαλάζιας παράταξης, ο Σαμαράς έλεγε το εξωφρενικό ότι «εμείς δεν συμετέχουμε σ αυτή την κυβέρνηση». Σουρεαλιστικό; Καθόλου. Πρόκειται για τακτική πονηρή και άκρως τυχοδιωκτική. Γιατί σου λέει, η κυβέρνηση αυτή είναι προσωρινή. Επομένως ναι μεν συμμετέχουμε αλλά από την άλλη την υπονομεύουμε!

Πριν καλά καλά τελειώσει ο χειμώνας του 2012 ο Σαμαράς με το επιτελείο του σπρώχνουν, σχεδόν εκβιαστικά την χώρα σε εκλογική αναμέτρηση. Οπως περίπου έκανε ο Τσίπρας με αφορμή την διαδικασία εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας

Το σχέδιο αμφοτέρων των αρχηγών είναι απλό. Και ολότελα παραταξιακό. Στα λόγια υπέρ των συμμαχιών. Για την σωτηρία της πατρίδας ρε γαμώτο. Στην πράξη δια των εκβιασμών και των απειλών επιχειρούμε έφοδο στην εξουσία

Οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Ο Σαμαράς σκαρφάλωσε στην εξουσία με δύο εφαλτήρια. Το πρώτο ήταν σκληρό αντιμνημονιακό, Με το Ζάππειο 1, 2, 3. Το δεύτερο, πριν από τις εκλογές του Μαίου του 2012 με τα 18 σημεία. Και με σύνθημα «σκληρή επαναδιαπράγματευση»

Ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα και από τον Αλέξη Τσίπρα. Στην αρχή «θα τα σκίσουμε όλα», στην συνέχεια «σκληρή διαπραγμάτευση». Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον ίδιο σκοπό. Θυμηθείτε ακόμα. Το γεγονός των δεύτερων εκλογών. Και τα αποτελέσμα αυτής της διπλής αναμέτρησης

Τον Μάιο η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά λαμβάνει μόλις και μετά βίας 18, 85%. Με τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο με 16. 78%. Και ένα μήνα μετά, αφού μεσολαβούν πιέσεις και διλήμματα, ο Σαμαράς αναρριχάται στο 29. 7% και ο Τσίπρας στο 26.9%

Με απλά λόγια. Η πόλωση του διλήμματος «καταστροφή η σωτηρία» λειτουργεί ευεργετικά και για τα δύο κόμματα. Ο κόσμος τους θέλει χαμηλά. Τα διλήμματα τους εκτοξεύουν πολύ ψηλά!

Τουτέστιν «το ένα χέρι πλένει το άλλο και τα δύο μαζί πλένουν το ίδιο κατεστραμμένο πρόσωπο»!