Δημήτρης Δανίκας

Τρανταχτό και πρόσφατο. Από τη μια άπαντες επιθυμούν να μετατρέψουν σε κουρελόχαρτο το Μνημόνιο. Από την άλλη και στο παρασκήνιο εκλιπαρούμε τους δανειστές να μην μας εγκαταλείψουν. Απλώς για λόγους ψηφοθηρίας να μειώσουν τις απαιτήσεις τους και να συμφωνήσουν με «ανώδυνα» μέτρα

Παράδειγμα; Ο Σαμαράς προσπαθεί, σε τιτάνιο αγώνα κατά την γνώμη του, να υπάρξει συμφωνία με την Τρόικα. Ετσι ώστε με ορίζοντα ενός και μόνα μήνα, να βγει από το Μνημόνιο κι έτσι να κορδώνεται στα προεκλογικά μπαλκόνια. Οτι αυτός έσωσε την χώρα και κατάφερε να την βγάλει από την σκληρή επιτήρηση

Παράδειγμα; Ο Αλέξης επιθυμεί όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, να επιβληθούν σκληρά μέτρα στην χώρα έτσι ώστε να κορδώνεται στα προεκλογικά μπαλκόνια. Οτι αυτός θα επαναφέρει την χαμένη αξιοπρέπεια της χώρας

Παράδειγμα; Ολα σχεδόν τα κόμματα, πλην των κυβερνητικών από τη μια οδύρονται για την κατάντια μας και από την άλλη εύχονται τα μέτρα να είναι σκληρότερα!

Την ίδια στιγμή, η σκληρή γραμμή των δανειστών καταλήγει σαν πρόκληση προς όλους. Πολιτικούς και πολίτες. Μας ρίχνουν το γάντι

Σα να λένε. Προς τον Αλέξη «τα ίδια θα κάνω και σε εσένα». Προς τον Σαμαρά «νομίζεις αλλά δεν βγήκες από το Μνημόνιο, τα μέτρα που πήρες ήταν μπαλώματα»

Σα να λένε προς όλους. Αν σας κοτάει να βγείτε από το Μνημόνιο. Αν έχετε «καρύδια» να αποφασίσετε ως κοινωνία, να ζήσετε με λιγότερα. Φτιάξτε το κράτος σας έτσι ώστε να καταπολεμήσετε την φοροδιαφυγή πράγμα που θα εισφέρει στον κορβανά πολλά δισεκατομμύρια!

Σα να λένε προς τους τζάμπα μάγκες και τους αγανακτισμένους. Βγείτε στους δρόμους. Ολοι. Με το κεφάλι ψηλά. Να διεκδικήσετε μια καλύτερη και πιο αξιοπρεπή κυβερνητική πολιτική. Και μάλιστα χωρίς επιτήρηση. Δεν μας θέλεις; Ορίστε. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα

Και τέλος σα να λένε. Επιτέλους εσείς οι έλληνες πότε θα ομονοήσετε γύρω από ένα πρόγραμμα συνεργασίας και εθνικής προοπτικής; Ολοι μαζί. Με αραγές εσωτερικό μέτωπο. Με μεταρρυθμίσεις που θα τις εφαρμόσετε προς τους μεγαοκαρχαρίες και τις συντεχνίες. Το ξεχάσατε; Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!

Ομως εκεί εμείς. Μαθημένοι και εθισμένοι στην επιτήρηση και την προστασία. Οι κοτζαμπάσηδες από τους Τούρκους. Οι «ελεύθεροι» από τους Βαυαρούς. Οι επίγονοι από τους Αγγλους. Οι κατοπινοί από τους αμερικανούς. Και οι σημερινοί από τους γερμανούς

Ετσι πορευόμαστε. Ταπεινωμένοι και περιφρονημένοι. Και από καιρού εις καιρόν, έτσι για ψυχοθεραπεία αμολάμε καμιά εθνικοπατριωτική μπούρδα!

Ο Elias Kazan, αμερικανός σκηνοθέτης που έλεγε ότι ήταν από την «Ανατόλια» δηλαδή όχι από Ελλάδα, μας περιέγραφε ως εξής: «Ο έλληνας από τη μια έσκυβε και σου φιλούσε το χέρι και από την άλλη, όταν δεν τον έβλεπες σε μαχαίρωνε στην πλάτη»!