Δημήτρης Δανίκας

Δηλαδή νέοι παίκτες. Με φρέσκια νοοτροπία. Που θα προσπαθήσουν να αφομοιώσουν τους όρους του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Με ταχύτητα. Με γρήγορες εναλλαγές. Με επιθετικό πνεύμα. Με δημιουργική πνοή. Με αναπτυγμένο το κριτήριο της συλλογικότητας. Με τον αέρα του νικητή!

Ομως για να συμβούν όλα αυτά πρέπει απαραιτήτως να υπάρξει εσωτερική αλλαγή. Στην πολιτική. Στη νοοτροπία των ιθυνόντων. Στις υποδομές. Στην ποδοσφαιρική κουλτούρα. Πάνω απ όλα και πριν απ όλα διάθεση. Με κάθε κόστος, να αλλάξουμε τα πάντα. Εδώ και τώρα

Προυπόθεση όλων αυτών να εγκαταλείψουμε την μιζέρια. Να δραπετεύσουμε από το παρελθόν. Να πάρουμε διαζύγιο από την ακινησία. Να γκρεμίσουμε το ταμπούρι το αμυντικό. Και κυρίως να πιστέψουμε ότι κι εμείς μπορούμε. Να συγχρονιστούμε με την εποχή μας. Να επιστρατεύσουμε την φαντασία μας και την δημιουργικότητά μας. Να αποκοπούμε από τον ομφάλιο λώρο της Ψωροκώσταινας

Δηλαδή όλα αυτά για να υλοποιηθούν πρέπει πρώτα απ όλα να γίνουν πίστη και συνείδηση των ανθρώπων που διαχειρίζονται την υπόθεση της Εθνικής Ελλάδας. Δηλαδή των «πολιτικών». Πρώτα αυτοί και ύστερα ο προπονητής. Ποιος ο μόνιμος στόχος; Το ταμπούρι και το τσούκου τσούκου. Μέχρι η τύχη να μας χαμογελάσει κι έτσι να μπει το γκολ και η ομάδα να κερδίσει; Ε λοιπόν όχι!

Πρώτα απ όλα να φτιάξουμε μια φρέσκια ομάδα. Με νέους, αποφασισμένους, γρήγορους, ευέλικτους. Εστω «αμούστακους» και νεοφώτιστους. Ομως θα μάθουν. Θα εκπαιδευτούν. Θα αφομοιώσουν το νέο ποδόσφαιρο. Θα παίξουν στα ίσα κάθε αντίπαλο. Οπως η Κόστα Ρίκα αντιμετώπισε και ταπείνωσε την Ουρουγουάη

Το ίδιο ισχύει και για την ελληνική κοινωνία. Σε κάθε τομέα. Για κάθε δραστηριότητα. Σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας. Σε κάθε τομέα. Και σε κάθε παραγωγική διαδικασία

Η Ελλάδα μπορεί. Οχι ολόκληρη. Οχι το κομμάτι εκείνο που είναι κολλημένο και παραδομένο στο παρελθόν. Οχι η Ελλάδα του χτες αλλά οι έλληνες του Αύριο

Και κάτι ακόμα. Να σταματήσουμε την κλαψουρία. Να πάρουμε πάνω μας τις ευθύνες μας. Οσες μας αναλογούν. Να φύγουμε από την ψευδαίσθηση ότι για όλα φταίει ο «διαιτητής»

Να πω και κάτι ακόμα; Ε λοιπόν η μίζερη εικόνα αυτής της Εθνικής και αυτής της κοινωνίας δεν μας εκφράζει όλους. Πως να το κάνουμε; Η Ελλάδα είναι χωρισμένη στα δύο. Η πρώτη είναι η παλιά, της κομματικής πελατείας, της διαπλοκής και της ακινησίας. Υπάρχει και μια δεύτερη Ελλάδα. Της δημιουργίας και της καινοτομίας

Επομένως; Να παραμερίσουμε. Να φύγουν οι στασιδάρχες και να παραδώσουν την σκυτάλη στους καλύτερους, τους άξιους, τους ευφάνταστους και τους δημιουργικούς. Μπορούμε! Αρκεί να το πιστέψουμε, να αλλάξουμε και να επιτεθούμε!