Δημήτρης Δανίκας

Tο εκπαιδευτικό σύστημα, παρέα με όλα τα συμπαρομαρτούντα (κυβερνήσεις, δάσκαλοι, γονείς), αποκαλύπτει σε όλο το μεγαλείο τους τα γυμνά θεμέλια της χώρας. Η πιο χαρακτηριστική μικρογραφία της εγχώριας, τριτοκοσμικής κακοδαιμονίας. Εχουμε και λέμε. Ανάκατα:

Γιατί τα φροντιστήρια; Επειδή έτσι συμπληρώνεται η χαμηλή αμοιβή του καθηγητή και επειδή η ύλη είναι απείρως περισσότερη από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Γιατί απομνημόνευση και παπαγαλία και όχι κρίση και προσωπικότητα; Επειδή έτσι παράγονται «πρόβατα» και όχι πολίτες με προσωπική άποψη και δικά τους διαμορφωμένα κριτήρια.

Γιατί ο θεσμός του «αιώνιου φοιτητή»; Επειδή έτσι το σύστημα κοροϊδεύει τον δείκτη ανεργίας. Αυτός, σου λέει, δεν είναι άνεργος, αλλά αιώνιος φοιτητής αραγμένος στις καφετέριες. Αλλά και επειδή η συρρικνωμένη παραγωγή δεν μπορεί να απορροφήσει τόσους πολλούς επιστήμονες. Τα πτυχία ευημερούν, οι πτυχιούχοι δυστυχούν.

Γιατί όλοι σχεδόν οι γονείς σπρώχνουν τα παιδιά τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση; Επειδή ως κοινωνία πάσχουμε αφόρητα από το λεγόμενο κατοχικό στερητικό σύνδρομο. Και επειδή το πτυχίο είναι το καλύτερο διαπιστευτήριο κοινωνικής αναρρίχησης. Α, σου λέει, αυτός είναι δικηγόρος. Ε, και; Πόσα βγάζει; Με το ζόρι ένα χιλιάρικο τον μήνα.

Γιατί Θρησκευτικά; Επειδή η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία με τα Θρησκευτικά κολακεύει την πίστη των χριστιανών και ταυτόχρονα αλιεύει ψήφους απ’ αυτούς. Μα εγώ είμαι βουδιστής. Λάθος σου. Να επανορθώσεις. Να γίνεις καλός χριστιανός ορθόδοξος. Μα εγώ είμαι άθεος. Τραγικό σφάλμα. Ο Θεός θα σε τιμωρήσει.

Γιατί ο ίδιος καθηγητής το πρωί στο σχολείο αδιάφορος και το απόγευμα στο φροντιστήριο επιμελής; Μα φυσικά για τα λεφτά. Δύο άνθρωποι στη συσκευασία του ενός.

Γιατί ο θεσμός των Πανελλήνιων Εξετάσεων και όχι κάθε πανεπιστημιακή σχολή να επιλέγει τους δικούς της φοιτητές; Επειδή με τους πανεπιστημιακούς καθηγητές το ρουσφέτι θα πήγαινε σύννεφο. Κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν. Η κομπίνα, η διαπλοκή και η ρουσφετολογία τα πιο δημοφιλή σπορ της ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί τόσες, μα τόσες πολλές και άχρηστες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις; Επειδή κάθε υπουργός Παιδείας εκλαμβάνει το εκπαιδευτικό σύστημα ως προσωπικό του παίγνιο. Το εξαγγέλλει διαφορετικά. Ως «το όραμά μου». Ετσι τα παιδιά μοιάζουν με μπίλιες του μπιλιάρδου και έτσι, από αλλαγή σε αλλαγή, καταλήγουμε πάντα στα ίδια και επί τα αυτά. Ολα πρέπει να αλλάξουν για να μην αλλάξει τίποτα!

Γιατί καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να προχωρήσει και να εφαρμόσει μια πραγματική, σε βάθος, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση; Επειδή τα αποτελέσματα μιας τέτοιας αληθινής, ευρωπαϊκής αλλαγής θα τα κεφαλαιοποιούσε η κυβέρνηση ύστερα από πολλά χρόνια. Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι. Επομένως, ό,τι αρπάξει τώρα ο κώλος μας.

Γιατί, αφού είμαστε ευρωπαϊκή χώρα, δεν υιοθετούμε το εκπαιδευτικό σύστημα Γερμανίας, Φινλανδίας, Δανίας λόγου χάριν; Επειδή τίποτα δεν είναι ευρωπαϊκό. Ούτε οι αμοιβές, ούτε η συγκρότηση δασκάλων και καθηγητών. Ούτε η φιλοσοφία των πανεπιστημιακών, ούτε οι υποδομές. Το λένε κομψά «η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας». Στην πραγματικότητα ομολογούν και τη χρεοκοπία τους και την τριτοκοσμική καθυστέρησή μας.

Γιατί η μονιμότητα; Επειδή έτσι εξυπηρετούν την πελατεία τους και έτσι ψηφοθηρούν.

Γιατί δεν ισχύει, όπως παντού, ο θεσμός της αξιολόγησης δασκάλων και καθηγητών; Επειδή αρκετοί εξ αυτών είναι ακατάλληλοι, επομένως θα έμεναν μετεξεταστέοι. Αλλά και επειδή όλοι υποπτεύονται όλους. Α, σου λέει, ο εξεταστής θα με κόψει επειδή είμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τούμπαλιν.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου «έκλεισε» τα πρότυπα πειραματικά σχολεία; Επειδή αυτό το μέτρο εξυπηρετούσε τον άκρατο λαϊκισμό του. Ολοι, σου λέει, είμαστε το ίδιο. Ετσι ο πήχης κατρακύλησε προς τα κάτω και όλα έγιναν ένα μάτσο βιόλες.

Γιατί, αφού ετησίως «παράγονται» τόσοι αριστούχοι, η χώρα έχει κατρακυλήσει τόσο χαμηλά στους διεθνείς επιστημονικούς και εκπαιδευτικούς δείκτες; Επειδή οι περισσότεροι αριστούχοι διακρίνονται κυρίως για την εξαιρετική τους μνήμη. Είπαμε, παπαγαλία και απομνημόνευση. Τουτέστιν, ό,τι πρέπει για να διακριθούν πρωταθλητές σε τηλεοπτικά quiz shows. Αλλά και επειδή η επιστημονική έρευνα έχει καταλήξει στον προσωπικό σκουπιδοτενεκέ κάθε πρωθυπουργού και κάθε υπουργού.

Και, τέλος, γιατί η Παιδεία εξακολουθεί να είναι το τελευταίο, το έσχατο μέλημα της κυβέρνησης; Σκεφτείτε το απλά. Πόσα γράμματα πρέπει να μάθει ένα παιδί που προορίζεται για γκαρσόνι; Λίγα αγγλικά που να καταλήγουν στη γνωστή επωδό: «Thank you, boss»!