Δημήτρης Δανίκας

Τα Media τον προώθησαν. Ως παράδειγμα επιτυχημένου επιχειρηματία. Η ζωντανή επιτομή του American dream. Πως το κατάφερε αυτό; Εξασφαλίζοντας φορολογική ασυλία από τον Δήμαρχο της Νέας Υόρκης,  δεκαετίας του εβδομήντα, πολλών δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο φορές


Η συνέχεια ακόμα πιο αποκαλυπτική. Όχι μόνο χρεοκοπεί, αναλαμβάνοντας την ιδιοκτησία ενός καζίνο, αλλά από πάνω οι τράπεζες τον «επικηρύσσουν» ενώ εκείνος ταυτοχρόνως επιδίδεται σε ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή


 Τι ακριβώς είναι ο Ντόναλντ Τραμπ; Πορνόγερος, βαψομμαλιάς, φοροφυγάς, διεστραμμένος, «αναλφάβητος», ξεδιάντροπος, συκοφάντης, απατεώνας και ακόλαστος. Όλα τα έχει


Κι όμως  τα  αμερικανικά  Media τον προωθούν ως υπόδειγμα επιτυχημένου και αυτοδημιούργητου  επιχειρηματία. Και έτσι  μετά από τις παροτρύνσεις ενός έτερου απατεώνα ειδικευμένου στο σπορ «στρατηγικής επικοινωνίας», του Ρότζερ Στόουν, αποφασίζει να διεκδικήσει την Προεδρία των ΗΠΑ


Ποιος τον «υιοθέτησε»; Το  ιστορικό κόμμα των Ρεπουμπλικάνων. Αυτοί τον στήριξαν και τον «έσπρωξαν». Ένα άτομο της εσχάτης υποστάθμης, με τις χειρότερες προδιαγραφές και περγαμηνές αντάξιες ενός αλητάμπουρα. Ισως και χειρότερα


Η στρατηγική της επικοινωνίας του στηρίχτηκε στο τρίπτυχο «συκοφαντία, ψέμα, εξαπάτηση». Πως; Εκμεταλλευόμενος την φτώχεια, την ανεργία και την καθυστέρηση. Από εκεί άντλησε δεξαμενές ψηφοφόρων του. Παίζοντας με τα άλυτα και χρόνια προβλήματά τους. Ετσι και ρατσιστής και συκοφάντης και απατεώνας και φοροφυγάς και ψεύτης


Αυτή η Αμερική του «βαθέως κράτους». Οι   παραμελημένοι. Οι περιθωριακοί. Οι αναλφάβητοι. Οι «τριτοκοσμικοί». Οι άνεργοι. Οι παχύσαρκοι. Οι ρατσιστές. Τα ζόμπι. Αμ τι νομίζετε; Πως Αμερική είναι Μανχάταν, Wall street και Λος Αντζελες; Για μπείτε στον κόπο να επισκεφτείτε Μεσοδυτικές Πολιτείες. Απέραντες εκτάσεις, αναρίθμητα πλήθη χωρίς φροντίδα, κουλτούρα, χωρίς τίποτα


Ένα μεγάλο μέρος του συστήματος πριμοδότησε, ανέχτηκε και στήριξε αυτό το μίασμα, αυτό το σίχαμα. Αυτοί οι συστηματικοί διέσυραν και κατασυκοφάντησαν τον ανώτατο θεσμό της Προεδρίας και τις στοιχειώδεις αμερικανικές δημοκρατικές αξίες. Αυτή είναι η κατάπτωση. Από εκεί η παρακμή και η κρίση


Μα πως ανέχτηκαν έναν Πρόεδρο που συμβουλεύει τους «υπηκόους» του να πίνουν χλωρίνη για να πολεμήσουν και να γιατρευτούν από τον Covid;

Και τώρα που έπεσε. Τώρα που ηττήθηκε. Τώρα που φεύγει οι περισσότεροι συνεργάτες του φροντίζουν να κρατάνε τις αποστάσεις τους. Οι αρουραίοι την κοπανάνε πρώτοι όταν το σκάφος βυθίζεται


Και κάτι ακόμα. Το προχθεσινό ντου στο Καπιτώλιο ήταν σκηνοθετημένο. Το μέρος απροστάτευτο και αφρούρητο. Η αστυνομία σε διακριτική παρουσία. Στην αρχή. Και εκείνος με το Twitter  να ρίχνει λάδι στη φωτιά


Κόβω τον σβέρκο μου πως όλοι αυτοί οι λυσσασμένοι που όρμησαν να κάψουν το αμερικανικό Ράιχσταγκ  χρησιμοποιήθηκαν ως ασπίδα ασυλίας και ασφαλείας. Για την προσωπική  προστασία του Τραμπ. Και προφανώς, έτσι πιστεύω, αφού παρασκηνιακώς εξασφάλισε την ασυλία του, στη συνέχεια παραδέχτηκε την ήττα του. Με απλά λόγια όλα αυτά έγιναν με τελικό σκοπό να γλιτώσει ο απατεώνας την φυλακή. Να μην τον μπουζουριάσουν και βρεθεί πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Όχι ως παράφρων αλλά ως φοροφυγάς


Και για να τελειώνω. Επικών διαστάσεων η πολύπλευρη κρίση που δέρνει την Αμερική. Και φοβάμαι πολύ πως αυτή είναι μόνο η πρώτη πράξη ενός δράματος που οι συνέπειές του θα αποτυπωθούν πάνω στον Δυτικό κόσμο. Ο Τραμπισμός δεν είναι περαστικός. Είναι κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτιστικό φαινόμενο που διασχίζει και μολύνει την μισή, τουλάχιστον, Αμερική. Ο απόπατος  βρέθηκε στο καλύτερο ρετιρέ της Ουάσινγκτον. Η κληρονομιά του το καμάρι εβδομήντα τεσσάρων εκατομμυρίων ψηφοφόρων που προσκύνησαν το παράδειγμά του!