Βασίλης Στεφανακίδης

Η αντίστροφη επαναφορά, που προσδοκούμε πως θα αρχίσει μέσα στον Μάιο, θα είναι αργόσυρτη και μίζερη. Με νέους κανόνες στη δουλειά, στη βόλτα, στη διασκέδαση, στις παρέες και στις εν γένει δραστηριότητες και συνήθειές μας.

Με νέα δραματικά δεδομένα στην οικονομία που, ας μη γελιόμαστε, άλλους λίγο άλλους πολύ, θα μας επηρεάσουν όλους.

Μπορεί προς το παρόν τα επιδόματα που μοιράστηκαν σχεδόν σε όσους μιλούν ελληνικά και η αναστολή πληρωμής υποχρεώσεων να ψευτοβόλεψαν πρόσκαιρα την κατάσταση, πλην όμως δεν παραγράφηκαν οι όποιες υποχρεώσεις και σύντομα θα τις βρούμε μπροστά μας.

Επιπρόσθετα, πολλοί, δυστυχώς, δεν θα βρουν την ίδια κατάσταση με αυτή προ αναστολής δραστηριοτήτων. Πολλές θέσεις εργασίας θα χαθούν λόγω συρρίκνωσης δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων, νέες μορφές μερικής ή και εξ αποστάσεως απασχόλησης θα εμφανιστούν, αλλά και μια νέα γενιά λουκέτων με τη σφραγίδα του κορωνοϊού.

Τα δημόσια οικονομικά για άλλη μία φορά στο μείον και όλοι οι μακρόχρονοι σχεδιασμοί για ανάπτυξη και προκοπή θα είναι στον αέρα.

Και μπορεί αυτή τη φορά να μην είμαστε μόνοι στον πλανήτη, αφού η πανδημία έχει πλήξει τους πάντες, ακόμα και τους πιο ισχυρούς, αλλά αυτό ουδόλως μας παρηγορεί.

Κάθε χώρα ξέρει τα δικά της και η ύφεση θα είναι διαφορετικού ύψους, όπως διαφορετικά είναι και τα αποθέματα και οι αντοχές της καθεμιάς. Εμείς τις τελευταίες δεκαετίες επενδύσαμε -και καλά κάναμε- στη βιομηχανία του τουρισμού, με αποτέλεσμα άμεσα και έμμεσα το 30% του ΑΕΠ μας να προέρχεται από αυτή.

Αφήσαμε τους άλλους τομείς, όπως τον πρωτογενή (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία), και τη βιομηχανία να φθίνουν. Προτιμήσαμε να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης από το να δουλεύουμε στα χωράφια και στις φάμπρικες.

Η λεγόμενη 4η Βιομηχανική Επανάσταση, με τις νέες τεχνολογίες, πέρασε και δεν ακούμπησε στη χώρα μας. Η ύφεση που φέρνει η πανδημία, λοιπόν, μας πλήττει περισσότερο απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Γιατί φέτος δεν θα μας έρθουν ξένοι τουρίστες.

Οχι πως δεν θα είχαμε ύφεση αν δεν εξαρτιόμασταν τόσο πολύ από τον τουρισμό. Αλλά είναι διαφορετικό το 2%-3% και διαφορετικό το 10% και βάλε που, όπως δείχνουν όλες οι εκτιμήσεις, θα υποστούμε στην τρέχουσα χρονιά.

Είναι μεγάλη η ζημία και δεν μπορεί να ισοσκελιστεί με τις προσδοκώμενες καλύτερες επιδόσεις του επομένου έτους. Μας πάει πολύ πίσω αυτό το γενικό lockdown σε όλους τους τομείς προτού καλά-καλά προλάβουμε να σηκώσουμε κεφάλι από τη δεκαετή χρεοκοπία.

Οσο δε η Ευρώπη παραμένει μίζερη και φοβική να πάρει δραστικές αποφάσεις για το σύνολο των χωρών, εμείς ελάχιστα έχουμε να προσμένουμε από τη δήθεν αλληλεγγύη τους. Και φυσικά ούτε κουβέντα για να πάμε να πάρουμε λεφτά από τον περίφημο ESM και να υπογράψουμε ένα νέο μνημόνιο μαζί με τη δανειακή σύμβαση.

Αυτό θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να το αποφύγει η κυβέρνηση γιατί η σημερινή θεαματική αποδοχή που απολαμβάνει από τους πολίτες θα μετατραπεί εν μια νυκτί σε οργή εάν υπογράψει νέο μνημόνιο, όσο light και αν είναι αυτό.

Θα προχωρήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις αυτή τη φορά -και την ανοχή των δανειστών ως προς τις υποχρεώσεις μας- και με την ελπίδα τα όποια βάρη να είναι δίκαια μοιρασμένα και όχι ετεροβαρώς, όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια.