Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι αλήθεια ότι τους τελευταίους μήνες παρατηρείται μια αλλαγή κλίματος και μια αισιοδοξία στην κοινωνία, από τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης. Λίγο η μείωση του ΕΝΦΙΑ, λίγο οι μικρές μειώσεις φόρου και οι υποσχέσεις για νέες μέσα στη νέα χρονιά, αλλά και η διαφορετική και σοβαρότερη προσέγγιση των προβλημάτων της καθημερινότητας του πολίτη άνοιξαν χαραμάδες ελπίδας πως κάτι αλλάζει. Ο δρόμος θα είναι μακρύς, αλλά έχει σημασία ότι γίνονται τα πρώτα βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Αυτό όμως που θα κάνει τη διαφορά -κι εκεί που πρέπει να πέσει όλο το βάρος- είναι οι επενδύσεις. Οχι μόνο οι μεγάλες και εμβληματικές, όπως το Ελληνικό, αλλά πολλές μεσαίες και μικρές που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην κοινωνία μέσα από τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Προς αυτή την κατεύθυνση παρατηρούνται ήδη οι πρώτες εφαρμογές του νέου νόμου για τις εγκρίσεις επενδύσεων και οι εντάξεις στον αναπτυξιακό νόμο. Μέσα από τη Διαύγεια είδαμε στην εκπνοή του προηγούμενου χρόνου να ανακοινώνονται αρκετές εγκρίσεις επενδύσεων είτε με τη μορφή επιστροφής φόρου, είτε με την ολοκλήρωση μελέτης των επενδυτικών φακέλων από ορκωτούς λογιστές και ιδιωτικούς φορείς. Διαδικασίες για τις οποίες προηγουμένως απαιτούνταν τουλάχιστον τρία χρόνια τώρα ολοκληρώνονται το αργότερο σε τρεις μήνες και αποδεικνύεται στην πράξη πως η γραφειοκρατία, αν υπάρχει βούληση, δεν είναι ανίκητη.

Μακάρι αυτοί οι ρυθμοί να ενταθούν έτι περαιτέρω γιατί μόνο έτσι μπορεί να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη με σταθερές βάσεις και όχι μέσω της ανακύκλωσης του χρήματος από την κατανάλωση που ναι μεν έχει τη σημασία της αλλά δεν αρκεί.

Οι προκλήσεις και τα στοιχήματα για τη νέα κυβέρνηση είναι πολλά και, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, τα χρονικά περιθώρια είναι αρκετά στενά. Το 2020 είναι κομβική χρονιά και πρέπει να τρέξουν ταυτόχρονα όλοι οι προγραμματισμοί και να μπουν οι βάσεις της αλλαγής μείγματος πολιτικής. Τα αποτελέσματα της νέας διακυβέρνησης πρέπει να γίνουν εμφανή σε όλα τα επίπεδα. Από την οικονομία, τις επενδύσεις, τις μειώσεις φόρων, την κοινωνική πολιτική, τις δημόσιες επενδύσεις, την ασφάλεια μέχρι την εξωτερική πολιτική.

Αλίμονο αν αυτή η χρονιά πάει χαμένη και τζούφια γιατί από το 2021 θα αρχίσει η κλεψύδρα του χρόνου να μετράει αντίστροφα προς τις εκλογές και όλοι ξέρουμε πως τότε όλες οι κυβερνήσεις επιδίδονται σε εμβαλωματικές κινήσεις και αποφάσεις, οι οποίες δεν έχουν καν τον χρόνο ωρίμανσης και εμπέδωσης από την κοινωνία.

Επιπλέον, σχετικά με τη στενή παρακολούθηση και τη συνεχή αξιολόγηση που είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα επιβάλει στους υπουργούς και τους υφυπουργούς του, φρονώ πως ήρθε η ώρα για έναν πρώτο απολογισμό τους.

Δεν ξέρω τι εικόνα έχει ο ίδιος ή αν θεωρεί ότι όλα τα μέλη της κυβέρνησής του αποδίδουν και εκπληρώνουν τους στόχους που τους είχε βάλει με τους περίφημους φακέλους που τους έδωσε με την ορκωμοσία τους, εμείς οι απέξω πάντως ήδη βλέπουμε κάποιες παραφωνίες και φάλτσα στην ορχήστρα του.
Υφυπουργοί χωρίς αντικείμενο και αρμοδιότητες, γιατί έτσι το θέλει ο δερβέναγας υπουργός τους, και άλλοι που καβάλησαν πολύ νωρίς το καλάμι της αλαζονείας και της απόλαυσης του τίτλου, αρνούμενοι να σπάσουν αυγά στον τομέα ευθύνης τους. Κι αυτά τα φαινόμενα δεν πρέπει να τα αφήσει να κακοφορμίσουν γιατί θα τα χρεωθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, καθώς η περίοδος χάριτος και ανοχής τόσο από τους πολιτικούς του αντιπάλους όσο και από την κοινωνία δεν θα διαρκεί εις το διηνεκές.