Βασίλης Στεφανακίδης

Κάποιοι λίγοι, μάλιστα, τολμούν να πουν ότι μπαίνουμε σταδιακά στην κανονικότητα. Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως αυτή η υπερβολική αισιοδοξία είναι απλώς απότοκη κάποιων συγκρίσεων με την προηγούμενη κυβέρνηση. Και προφανώς η σύγκριση λειτουργεί υπέρ της νέας επειδή στις εκλογές καταδικάστηκαν οι πολιτικές της προηγούμενης από περισσότερους Ελληνες σε σύγκριση με αυτούς που θεωρούσαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν κι άλλη ευκαιρία.

Στην πράξη, όμως, πέρα από κομματικές παρωπίδες, έχει βελτιωθεί η ζωή μας σε βαθμό να θριαμβολογούμε;

Δεν νομίζω. Ψίχουλα φοροελαφρύνσεων και προθέσεις αλλαγών προς μια άλλη κατεύθυνση. Μόνο αν επιμείνουμε σε αυτή την κατεύθυνση θα μπορούμε να ελπίζουμε οι πολλοί και στη διάχυση της ανάπτυξης στο οικογενειακό εισόδημα.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση επαίρεται επειδή παρατηρείται αύξηση εισπράξεων από φόρους δεν μπορεί να γεμίζει χαρά όλους εμάς που τους πληρώνουμε. Το γεγονός ότι τα επιτόκια δανεισμού του κράτους πέφτουν είναι καλοδεχούμενο, αλλά ποιος στ’ αλήθεια πιστεύει πως είναι αποτέλεσμα του μαγικού ραβδιού του Μητσοτάκη και όχι αποτέλεσμα και των διεθνών συγκυριών;

Η ταμπακέρα όμως για τους πολίτες, είτε αυτοί είναι εργαζόμενοι είτε συνταξιούχοι είτε άνεργοι και υποαπασχολούμενοι, είναι αλλού. Δεν αλλάζει η ζωή μας, ούτε επανερχόμαστε στην κανονικότητα επειδή μειώθηκε 20%-30% ο ΕΝΦΙΑ ή ο ΦΠΑ στις ταβέρνες.

Το θέμα όλων μας είναι πότε και αν θα πάρουμε πίσω όλα αυτά που μας πήραν μέσα από τη τσέπη. Περικόπηκαν οι μισθοί έως και 50%, όπως και οι συντάξεις. Είδατε κανέναν να μιλά για αυξήσεις μισθών ή συντάξεων;
Την ίδια δουλειά προσφέραμε πριν από 10 χρόνια, περισσότερη τώρα, αλλά με μισούς μισθούς. Μια ζωή πλήρωναν εισφορές οι σημερινοί και αυριανοί συνταξιούχοι και επειδή το σύστημα είχε στρεβλώσεις και είχαν ωφεληθεί ως μη όφειλαν κάποιοι που δεν δικαιούνταν, έρχεται ο κάθε Κατρούγκαλος και αποφασίζει οριζοντίως και χωρίς εξαιρέσεις να τις κόψει στο μισό πετώντας στο καλάθι τις ζωές και τον μόχθο χιλιάδων ανθρώπων.

Θα πάρουν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι όσα δικαιούνταν; Οχι, γιατί πλέον ισχύουν νέοι νόμοι .Θα επανέλθουν ποτέ οι μισθοί στα προ χρεοκοπίας επίπεδα; Μετά από δεκαετίες και πάντως όχι για τους σημερινούς εργαζόμενους.
Θα καταργηθούν οι πανθομολογουμένως άδικοι φόροι όπως ο ΕΝΦΙΑ ή η εισφορά αλληλεγγύης ή η κατά 100% προκαταβολή φόρου για τους ελεύθερους επαγγελματίες; Ούτε καν νύξη για κατάργηση παρά για σταδιακή μείωση. Θα δούμε μήπως ξανά τις πολυκατοικίες να ανάβουν τα καλοριφέρ σε όλα τα διαμερίσματα και να μην κρυώνει ο κόσμος; Μάλλον όχι αν σκεφτούμε πως η σχέση τιμής πετρελαίου και εισοδημάτων δεν αλλάζει.

Θα δούμε μήπως σύγκλιση βιοτικού επιπέδου με το μέσο ευρωπαϊκό ή θα συνεχίσουμε να συγκρινόμαστε με Βουλγαρία, Ρουμανία κ.λπ. για να λέμε και πάλι καλά; Για τις αιματηρές αποταμιεύσεις που χάθηκαν στον βωμό της επιβίωσης και της πληρωμής των διογκωμένων υποχρεώσεων θα μιλήσει κανείς ή αποτελούν κι αυτές μέρος του τιμήματος της χρεοκοπίας της χώρας; Τις χιλιάδες επιχειρήσεις που αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο τις ξεχάσαμε; Οι περιουσίες και τα σπίτια που συνεχίζουν να χάνονται μήπως τελικά είναι απλώς παράπλευρες απώλειες;

Για τις χαμένες ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων θα λογοδοτήσει ποτέ κανείς ή θα καταλήξουμε στο ο γέγονε, γέγονε, κι ας κοιτάξουμε τι μπορούμε να κάνουμε από δω και πέρα;

Με άλλα λόγια, καλή η προετοιμασμένη και ορεξάτη νέα κυβέρνηση, καλά τα σχέδια και τα οράματα, αλλά η ζωή των ανθρώπων είναι πεπερασμένη και το θέμα είναι να προλάβουν να γευτούν καλύτερες μέρες όσο το δυνατόν περισσότεροι και όχι μόνο αυτοί που τους γράφει η μοίρα πολλά χρόνια.