Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι διάχυτη η αισιοδοξία πως κάτι επιτέλους αλλάζει μετά από τόσα χρόνια κρίσης και οι ξένοι, είτε αυτοί είναι οι εταίροι-δανειστές μας στην Ευρώπη είτε επενδυτικοί οίκοι, φαίνεται ότι μας βλέπουν με άλλο μάτι.
Οι προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις φαίνεται πως θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον επενδυτών με βάση τις επαφές που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα, αλλά και τη συμμετοχή στα road shows που πραγματοποιούνται εντός και εκτός Ελλάδος.

Το πολύπαθο Ελληνικό ξεσκάλωσε και πλέον οι αποφάσεις για την έναρξη του έργου είναι ταχύτατες, η δε κινητικότητα που παρατηρείται και σε άλλα μικρότερα deals στον ιδιωτικό τομέα μοιάζουν με ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα.

Θα αναρωτηθεί κανείς τι έπαθαν όλοι αυτοί και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα άλλαξαν άποψη για τη χώρα μας και τώρα βλέπουν επενδυτικές ευκαιρίες που δεν έβλεπαν μερικούς μήνες πριν.
Η αλήθεια είναι ότι από μόνος του ο ερχομός στην εξουσία ενός άλλου κόμματος δεν σημαίνει τίποτα. Σημαίνουν πολλά όμως οι 5-6 έμπρακτες κινήσεις της κυβέρνησης σ’ αυτούς τους δύο μήνες που δείχνουν μια φιλοεπενδυτική πολιτική.

Οι γρήγορες αποφάσεις και η άρση των εμποδίων που «σάπιζαν» την επένδυση του Ελληνικού, οι αποφάσεις για τον χρυσό της Χαλκιδικής που ανάβουν πράσινο στην επένδυση, η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των μερισμάτων και τα ανοιχτά αυτιά σε κάθε επενδυτική πρόταση που φτάνει στα αρμόδια υπουργεία έστειλαν ένα ισχυρό μήνυμα.

Μήνυμα που πήραν οι αγορές - κι αυτό το βλέπουμε να αποτυπώνεται στην αποκλιμάκωση των επιτοκίων των ομολόγων που καθημερινά σημειώνουν νέα χαμηλότερα ρεκόρ, γεγονός που είναι μια θετικότατη εξέλιξη όταν θα αποφασιστεί να ξαναβγούμε στις αγορές.

Κυρίως έχει σημασία η αλλαγή αντιμετώπισης των υποψήφιων επενδυτών από την κυβέρνηση, καθώς τώρα δεν θεωρούνται όλοι εκ προοιμίου «λαμόγια» και «γύπες» που μυρίστηκαν αίμα και έρχονται, όπως συνέβαινε μερικούς μήνες πριν. Εξέλιπε δηλαδή η κομμουνιστική αντίληψη για το «αρπακτικό» διεθνές κεφάλαιο που μεγαλώνει με το αίμα της εργατιάς! Οπως εξέλιπαν και οι παλαιοκομμουνιστικές αντιλήψεις όπως εκφράστηκαν εσχάτως από τη νεαρά κυρία Αχτσιόγλου, ότι πρώτα πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί για να έρθει στη συνέχεια η ανάπτυξη!

Και ναι μεν οι οιωνοί είναι καλοί, πλην όμως δεν αρκούν. Πρέπει να δούμε τα σχέδια και τις προθέσεις να υλοποιούνται στην πράξη. Πρέπει να δούμε τα οφέλη των όποιων επενδύσεων να διαχέονται στην κοινωνία με νέες δουλειές - κι αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά μεσοπρόθεσμα.

Αλλά και υπό νορμάλ συνθήκες και σε θετικό διεθνές περιβάλλον. Αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο, καθώς μόλις πριν από μερικές ημέρες, με την επίθεση στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας, ξύπνησαν μνήμες από τις ενεργειακές κρίσεις και δημιούργησαν ένα κλίμα φόβου σε παγκόσμιο επίπεδο, επαναφέροντας τα σενάρια για παγκόσμια ύφεση με την άνοδο των τιμών του πετρελαίου.

Πόσο μάλλον σ’ εμάς που μόλις τώρα βγαίνουμε στο ξέφωτο με βαθιές πληγές από την πολύχρονη κρίση και λιτότητα και αγωνιζόμαστε ακόμα με τους φιλόδοξους στόχους που μας έχουν επιβάλει τα μνημόνια.

Η πορεία φυσικά θα εξαρτηθεί από τον βαθμό τήρησης των υποσχέσεων που έχει δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ελληνική κοινωνία, αλλά και από την αντοχή της κυβέρνησής του να συνεχίσει να δουλεύει με τους ίδιους ρυθμούς, την όρεξη, την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα που επέδειξε τις πρώτες ημέρες από την ανάληψη των καθηκόντων της.

Γιατί πρέπει να έχουμε στον νου μας πως όσο εύκολα αλλάζει θετικά το κλίμα στην οικονομία άλλο τόσο εύκολα γυρνάει σε αρνητικό με μία-δύο λάθος επιλογές ή απρόοπτα γεγονότα.