Βασίλης Στεφανακίδης

Συνήθως όμως ,όταν έρχεται η ώρα του απολογισμού στο τέλος της τετραετίας, διαπιστώνεται ένα χάσμα αγεφύρωτο ανάμεσα στις εξαγγελίες και στο συντελεσθέν έργο. Κι αυτό γιατί όπως λέει και η λαϊκή παροιμία, με τα λόγια φτιάχνεις ανώγεια και κατώγια.

Η προηγούμενη κυβέρνηση με τις προγραμματικές της δηλώσεις θα έσκιζε τα μνημόνια, θα ανέβαζε τους μισθούς και τις συντάξεις, θα γλίτωνε τα σπίτια από τα κοράκια και μύρια άλλα που θα επανέφεραν την αξιοπρέπεια και την περηφάνια στους Έλληνες.

Το τι έδειξε ο τελικός απολογισμός το ξέρουμε όλοι και καλύτερα να μη δώσουμε συνέχεια.

Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε τη διακυβέρνηση φουριόζα και έδωσε την εικόνα ενός πλήρως προετοιμασμένου μηχανισμού που θα επιφέρει ανατροπές σε όλους τους τομείς σε χρόνο ρεκόρ. Και μπορεί να έχει έτοιμα νομοσχέδια που θα αρχίσουν να κατατίθενται το ένα μετά το άλλο στη Βουλή και κάποια από αυτά να έχουν άμεσο αντίκτυπο στα οικονομικά των πολιτών ( ΕΝΦΙΑ, 120 δόσεις) κάποια άλλα όμως αποτελούν στοίχημα κατά πόσο μπορούν να υλοποιηθούν άμεσα, έτσι ώστε να συμπεριληφθούν ως περατωμένα έργα στον απολογισμό 4ετίας( φυλακές Κορυδαλλού, Συνένωση Αρχαιολογικού Μουσείου με Πολυτεχνείο,Δραπετσώνα λιπάσματα κλπ)

Ο καιρός θα το δείξει και μακάρι τα σχέδια αυτά να είναι πλήρως επεξεργασμένα και όχι κάποιες εκθέσεις ιδεών και να δούμε σύντομα να αρχίζει η υλοποίηση και να μη χαθούν μέσα στις μελέτες, τις εγκρίσεις και τους δαιδάλους της γραφειοκρατίας. Ούτε να δούμε αστοχίες όπως αυτή που δεν έλαβε υπόψη τη διαθήκη της δωρήτριας Ελένης Τοσίτσα που δε επιτρέπει άλλες χρήσεις του κληροδοτήματος πλην των εκπαιδευτικών αναγκών του Πολυτεχνείου και τώρα τρέχουν να βρουν άλλες λύσεις με υπόγειες επεκτάσεις και νέα σχέδια προκειμένου να σωθούν τα προσχήματα.

Κι έχει μεγάλη σημασία να εμφανίζεται η κυβέρνηση πλήρως διαβασμένη σε κάθε μικρό ή μεγάλο θέμα που έχει να διαχειριστεί και να μην αναγκάζεται στη συνέχεια να ανασκευάζει όπως έγινε και με τα τιμολόγια της ΔΕΗ που ενώ μόλις λίγες ημέρες πριν έλεγε ότι δεν θα τα αυξήσει, να αναγκάζεται τώρα να πει πως απλώς δεν θα επιβαρυνθεί ο καταναλωτής. Κι αυτό είναι εντελώς διαφορετικό, γιατί με βάση τον ψηφισμένο νόμο (και από τη Ν.Δ) για τη μείωση του ΦΠΑ στο ρεύμα, οι καταναλωτές περίμεναν από τον επόμενο λογαριασμό μείωση, την οποία τώρα δεν θα δουν γιατί θα συμψηφιστεί με την αύξηση των τιμολογίων.

Θα πει κανείς ρεαλιστής πως αυτά είναι πταίσματα μπροστά σε αυτά που είδαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια και ανάξια καν αναφοράς. Μπορεί να είναι κι έτσι αλλά η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που έθεσε εαυτόν μέσα στη γυάλα και πλέον δεν μπορεί να μείνει κρυφό τίποτα και οι αντίπαλοι της θα είναι αυστηροί τουλάχιστον όσο ήταν και η ίδια ως αντιπολίτευση.

Κι είναι επίσης αλήθεια πως μόνη της έβαλε τον πήχυ τόσο ψηλά. Για παράδειγμα ουδείς θα την έψεγε αν μείωνε τον ΕΝΦΙΑ από τον επόμενο χρόνο όπως είχε πει προεκλογικά και όχι από εφέτος που τελικά αποφάσισε. Γιατί ναι μεν ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όλους τους φορολογουμένους πλην όμως αυτόματα άρχισαν να γεννιούνται ερωτήματα για τις αναγκαίες περικοπές και από που θα γίνουν αυτές και μάλιστα σε τόσο σύντομα διάστημα.

Και τούτο γιατί μην ξεχνάμε, πως στην προεκλογική περίοδο ο δημόσιος διάλογος περιστράφηκε γύρω από το κόστος των προεκλογικών παροχών του ΣΥΡΙΖΑ και από τον κίνδυνο μη επίτευξης του στόχου 3,5% στο πρωτογενές πλεόνασμα τόσο από τους δανειστές όσο και από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.

Τώρα τί έγινε ξαφνικά; Βρέθηκε από το πουθενά δημοσιονομικός χώρος για επιπλέον ελαφρύνσεις, χωρίς να κινδυνεύει το 3,5%;

Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά τα μέτρησαν σωστά κι έχουν κάνει τα κουμάντα τους και οι καλές εντυπώσεις των πρώτων ημερών να μην αφήσουν αργότερα πίκρα.