Βασίλης Στεφανακίδης

Η οργάνωση σε ένα μεγάλο βαθμό προσομοιάζει με τα οργανογράμματα πολυεθνικών εταιρειών με πλάνα, καθημερινή ατζέντα ,στόχους και διαρκή έλεγχο πεπραγμένων. Το manual έτοιμο από πριν για τους υπουργούς που πρέπει να λειτουργούν by the book. Οι κατευθύνσεις από τον επικεφαλής σαφείς και συγκεκριμένες και σε πλήρη συνάρτηση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Η όρεξη για δουλειά ορατή στα πρώτα 24ωρα και ο πολιτικός πολιτισμός προς τους αντιπάλους ξεχειλίζει και αγγίζει τα όρια της υπερβολής ένθεν κακείθεν.

Πέραν αυτών όμως, τα οποία σε επικοινωνιακό επίπεδο μοιάζουν πολύ καλά, υπάρχει και το δια ταύτα. Κι εκεί, δηλαδή στην αποτελεσματικότητα ενός εκάστου και όλων μαζί, θα γίνεται εφεξής ο λογαριασμός. Μπορεί να λένε με περισσή αβροφροσύνη πως δεν ήρθαν να γκρεμίσουν αλλά να κτίσουν και πως δεν παρέλαβαν καμμένη γη, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως πολλοί τομείς της κυβερνητικής δράσης όχι απλά είναι ναρκοθετημένοι είτε από επιλογή της απελθούσας κυβέρνησης είτε από ερασιτεχνισμό και ανικανότητα ή ακόμα και εκ του πονηρού.

Και μπορεί επίσης επικοινωνιακά να λένε όλοι οι υπουργοί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός πως δεν ζητάνε περίοδο χάριτος, εκ των πραγμάτων όμως το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος τους δεν μπορεί να αναπτυχθεί παρά σε βάθος χρόνου.

Ναι, τα εύκολα όπως το πανεπιστημιακό άσυλο, μπορούν να εξελιχθούν γρήγορα. Όμως τα μεγάλα και ακανθώδη, όπως η ανάπτυξη, η προσέλκυση επενδύσεων, οι μειώσεις φόρων, οι αλλαγές στην παιδεία, η πάταξη της γραφειοκρατίας και η ψηφιοποίηση του δημοσίου, η δημόσια ασφάλεια κλπ δεν επιτυγχάνονται με το πάτημα ενός κουμπιού ή με την ψήφιση ενός νέου νόμου.

Δεδομένο μεν πως ο πολίτης περιμένει να δει άμεσα ευνοϊκές αλλαγές στη ζωή του και ενδεχομένως δικαίως, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα του το καλλιέργησαν και του το υποσχέθηκαν αλλά τις όποιες φοροελαφρύνσεις ψηφιστούν στις επόμενες μέρες, δεν θα τις καταλάβει παρά τον επόμενο χρόνο όταν θα καταθέσει τη φορολογική του δήλωση. Κι αυτό δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί όλοι. Το ίδιο και με μια σειρά άλλων θεμάτων όπως για παράδειγμα το ξεβάλτωμα της επένδυσης του Ελληνικού. Νομίζουμε όλοι πως με το να καταργηθεί η ΚΥΑ που υπεγράφη την παραμονή των εκλογών και αλλάζει τα δεδομένα και τα πλάνα της επένδυσης είναι θέμα 1-2 ημερών να υπογραφεί μια νέα ΚΥΑ. Κι όμως η έκδοση μιας τέτοιας νέας ΚΥΑ απαιτεί τουλάχιστον 3 μήνες για να συνεδριάσουν εκ νέου μια πλειάδα συναρμοδίων οργάνων από το ΚΑΣ μέχρι το Συμβούλιο γενικών γραμματέων 5-6 συναρμόδιων υπουργείων.

Θα μου πείτε αυτά δεν τα ήξεραν; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Διότι στα 200 χρόνια ύπαρξης αυτού του κράτους το μόνο που αύξανε διαχρονικά ήταν η γραφειοκρατία και οι συναρμοδιότητες στο όνομα δήθεν του ελέγχου και της διαφάνειας των αποφάσεων του Δημοσίου.

Πέραν όμως αυτών των κοινότοπων διαπιστώσεων και επιφυλάξεων, πρέπει να παρατηρήσουμε μια πασιφανή διάθεση για σημαντικές και το δυνατόν γρήγορες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Δεν βιαζόμαστε να κρίνουμε και πολλώ μάλλον να κατακρίνουμε τουλάχιστον εμείς που παρακολουθούμε τα κοινά εδώ και κάποιες δεκαετίες και γνωρίζουμε τις ...καλοκουρδισμένες συμπληγάδες του ελληνικού κράτους που στο παρελθόν έχουν συνθλίψει άπειρες καλές προθέσεις.

Ας ελπίσουμε πως οι προσωπικές περγαμηνές που κουβαλούν οι νέοι τεχνοκράτες υφυπουργοί θα τους βοηθήσουν να εφαρμόσουν τα σχέδια τους και να δούμε όλοι τη χώρα μας να αλλάζει με θετικό αντίκτυπο στις ζωές και την καθημερινότητα μας.