Βασίλης Στεφανακίδης

Από αυτή την “ιστορική παράδοση” δεν θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε ούτε τώρα , αν και η χώρα βγήκε πολυτραυματισμένη από τη δεκαετή οικονομική κρίση.

Λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, ξαφνικά διεγέρθησαν οι “ευαισθησίες” της κυβέρνησης για τους αδικημένους της κρίσης( όχι για όλους φυσικά, παρά μόνο για τους συνταξιούχους όπου τα δημοσκοπικά ευρήματα έδειχναν καταβαράθρωση) αφού πρώτα ανακάλυψε δημοσιονομικό χώρο και νάσου το δωράκι 5 μέρες πριν τις κάλπες.

Ένα πακέτο ύψους 1,2 δισ. από το οποίο τα 800 εκατ. για μισή επιπλέον σύνταξη και τα υπόλοιπα 400 εκατ. για τη μείωση του ΦΠΑ.

Πολιτικάντικο χωρίς αμφιβολία το κόλπο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και θα είχε μια έστω τραβηγμένη από τα μαλλιά δικαιολογία, μιας και το ποσό αυτό προέκυψε από το απροσδόκητο υπερπλεόνασμα του 2018. Το πως το ξέρουμε όλοι ( υπερφορολόγηση, μείωση Προγράμματος Δημοσίων δαπανών, μη πληρωμή των προμηθευτών του Δημοσίου κλπ) αλλά δεν το σχολιάζουμε τώρα γιατί αυτό που έχει σημασία είναι να δοθούν έστω αυτά τα ολίγα σ' αυτούς που αποφάσισε η κυβέρνηση ως δικαιούχους.

Γι αυτούς ακόμα και το ένα ευρώ έχει μεγάλη σημασία και αξία.

Το πρόβλημα όμως κατά την άποψη μου είναι η μονιμότητα αυτών των παροχών και η προεξόφληση ελέω δεινής μαντικής του πρωθυπουργού πως εφεξής και για όλα τα επόμενα χρόνια η Ελληνική οικονομία θα παράγει μεγαλύτερα πλεονάσματα από το 3,5 % που είναι η μνημονιακή μας υποχρέωση και επομένως από αυτά θα μπορούν να καλύπτονται αυτά τα ευεργετικά μέτρα που ψήφισε.

Χθες ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος παρενέβη στον προεκλογικό πόλεμο εντυπώσεων, ως μη όφειλε κατά την άποψη μου,( ας το έκανε σε ουδέτερο χρόνο για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία και την αντικειμενικότητα της γνώμης του) και είπε κάτι το οποίο το θεωρώ σημαντικό. Στην τρέχουσα χρονιά είπε με βάση τα πρώτα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, είναι σχεδόν ανέφικτο το πλεόνασμα να κινηθεί πάνω από το 3,5%. Το ίδιο κςετιμούν και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αλλά και οι δανειστές στις εκθέσεις τους.

Δηλαδή, θα πιάσουμε μεν το στόχο αλλά δεν θα τον υπερβούμε τόσο, ώστε του χρόνου η όποια κυβέρνηση να μπορεί να ξαναδώσει την μονιμοποιημένη και ψηφισμένη μισή σύνταξη.

Εκτός κι αν μετεκλογικά ληφθούν νέα μέτρα, γίνουν κι άλλες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες , αυξηθούν οι υποχρεώσεις στους προμηθευτές, αυξηθεί ο αριθμός των εν αναμονή συνταξιούχων κλπ

Επειδή όμως τον Οκτώβριο θα έχουμε και τις εθνικές εκλογές ,δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση και πολύ πιθανό να “εφευρεθεί” κι άλλος δημοσιονομικός χώρος και να δοθούν κι άλλα δώρα, τότε η χρονιά αυτή είναι χαμένη και εκτός στόχων. Όπως εκτός στόχων θα βρεθεί και η ανάπτυξη αλλά και τα επιτόκια των ομολόγων που ανεβαίνουν μετά την ανακοίνωση των μέτρων και κλείνουν την πόρτα στις αγορές.

Επομένως ο λογαριασμός θα πάει σε αυτόν που θα κερδίσει τις εκλογές του Οκτωβρίου. Κι αν μεν τις κερδίσει ο Τσίπρας, όπως τάκανε θα τα λουστεί. Αν όμως κερδίσει ο Μητσοτάκης, τότε ξεκινάει με γκολ από τα αποδυτήρια καθώς θα κληθεί να πληρώσει την κληρονομιά Τσίπρα χωρίς να μπορεί να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα που είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση και στηρίζεται στη μείωση φόρων για προσέλκυση επενδύσεων που θα φέρουν ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας έτσι ώστε να διαχυθεί στη συνέχεια στην κοινωνία η αύξηση του εθνικού πλούτου. Με άλλα λόγια, τα μόνιμα μέτρα που με δανεικά από το μέλλον ναρκοθετούν τον Μητσοτάκη αλλά και την ασθενική μας οικονομία και αποδεικνύουν ότι δεν διδαχθήκαμε τίποτα από τη χρεοκοπία κι είμαστε έτοιμοι να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Όλα τα άλλα περί αριστερών ή νεοφιλελεύθερων πολιτικών με δράκους και μπαμπούλες απλά μας γυρίζουν στα χρόνια που θέλουμε να ξεχάσουμε.

Τότε θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί τα ψήφισε και ο Μητσοτάκης; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί δεν θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά καθώς ο Τσίπρας έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι!