Βασίλης Στεφανακίδης

Ποια όμως είναι αυτά τα θετικά μέτρα για τα οποία επαίρεται ότι μόνη αυτή μπορεί να πάρει;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Είναι τα ελάχιστα μέτρα που οφείλει η οιαδήποτε κυβέρνηση στην αποδεκατισμένη από τα μνημόνια κοινωνία.

Και είναι πολύ λιγότερα τα προγραμματισμένα από αυτά που ήδη έχει εξαγγείλει η αξιωματική αντιπολίτευση για την ανάταξη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Μιλάει η κυβέρνηση για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου που η ίδια επέβαλε με τη ενδοτικότητα και τη εθελοδουλεία της προς τους δανειστές. Περιττό να αναφέρουμε ότι η συζητούμενη αύξηση απέχει παρασάγγας από τα 751 ευρώ που υποσχόταν στους πολίτες προκειμένου να την οδηγήσουν στην εξουσία.

Μιλάει για ρύθμιση προστασίας της πρώτης κατοικίας μετά τη λήξη ισχύος του νόμου Κατσέλη, κάνοντας γαργάρα πως η όποια ρύθμιση επιτρέψουν οι δανειστές και οι τραπεζίτες θα αφορά λίγους και σπίτια αξίας -το πολύ- 120.000 ευρώ και με πολλές εισοδηματικές παραμέτρους.

Οπως ξεχνά ή δεν θέλει να παραδεχτεί πόσες χιλιάδες πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνειά τους εξαιτίας της άφρονης πολιτικής τους τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, των δουλειών που χάθηκαν, των εισοδημάτων που συρρικνώθηκαν και των αποταμιεύσεων που εξαϋλώθηκαν.

Δεν θέλει να θυμάται επίσης τις ενυπόγραφες δεσμεύσεις της για fast track πλειστηριασμούς που κατά χιλιάδες υλοποιούν οι τράπεζες και οι οποίες δεινοπαθούν και δεν μπορούν να ορθοποδήσουν ένεκα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής που τους στερεί από την ορθολογική τραπεζική. Σβήνουν μέρα με τη μέρα οι τράπεζες γιατί ουσιαστικά το μόνο αντικείμενο που τους απέμεινε είναι να μαζεύουν βερεσέδια και προμήθειες από συναλλαγές. Το βασικό τραπεζικό αντικείμενο, που είναι η παροχή δανείων και η χρηματοδότηση επενδύσεων, είναι ξεχασμένο. Eνα άλλο μέτρο που διαφημίζει πως θα φέρει για ψήφιση είναι η ρύθμιση των χρεών προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία με 120 δόσεις. Μια ρύθμιση αναγκαία μεν αλλά υστερόβουλη δε. Κι αυτό γιατί αυτή η ρύθμιση θα αφορά μόνο φυσικά πρόσωπα τα οποία διαθέτουν ψήφο. Ρύθμιση για επαγγελματίες που έχουν κλείσει τα μπλοκάκια τους και σταμάτησαν τη δραστηριότητά τους και τους έμεινε το φέσι.

Για τις επιχειρήσεις όμως που δίνουν τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης ούτε κουβέντα. Είναι, βλέπετε, λίγες σε σχέση με τα εκατοντάδες χιλιάδες φυσικά πρόσωπα που είναι χρεωμένα μέχρι τον λαιμό.

Αν δεν ήταν όμως τόσο ιδεοληπτικοί και κοντόφθαλμοι, στις επιχειρήσεις έπρεπε πρώτα να δώσουν ανάσες. Για να μπορούν αυτές στη συνέχεια να πληρώνουν στην ώρα τους τούς εργαζομένους τους, να δώσουν καλύτερους μισθούς, να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν και νέες θέσεις εργασίας έτσι ώστε και οι εργαζόμενοι με τη σειρά τους να μπορούν ευχερέστερα να πληρώνουν τους φόρους και τα δάνειά τους.

Τέτοια μέτρα και πρωτοβουλίες όμως προϋποθέτουν ότι αυτοί που τα αποφασίζουν έχουν καταλάβει πώς λειτουργεί η οικονομία. Η παρούσα κυβέρνηση, όμως, και να θέλει δεν μπορεί, γιατί απλούστατα στο DNA της ιδεολογίας της υπάρχουν μόνο οι κακές επιχειρήσεις που πίνουν το αίμα των εργαζομένων και κακοί επιχειρηματίες που πλουτίζουν από την υπεραξία της εργασίας.
Γι’ αυτούς η ιδιωτική πρωτοβουλία και η επιχειρηματικότητα είναι συνώνυμες της κλεψιάς και της λαμογιάς.

Πώς λοιπόν να αποδεχθούν με ένα τέτοιο DNA ότι αν υφίσταται η χώρα και το Δημόσιο είναι γιατί υπάρχει ο ιδιωτικός τομέας που παράγει πλούτο και φόρους για να ζουν και το κράτος και οι κοινωνικές υπηρεσίες και η Παιδεία και η δημόσια ασφάλεια και οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων πάσης φύσεως.

Κατά συνέπεια τα διαφημιζόμενα θετικά μέτρα τα οποία όποιος κι αν ήταν στην κυβέρνηση θα τα έπαιρνε, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακόμα προεκλογικό καθρεφτάκι προς όσους έχουν μνήμη χρυσόψαρου και ανόητη αντίληψη για το ποιοι τους οδήγησαν στη σημερινή εξαθλιωμένη κατάντια.