Βασίλης Στεφανακίδης

Και δεν είναι μόνο τα βάρη και τα χρέη από την πολύχρονη λιτότητα που είναι φορτωμένα στους ώμους των νοικοκυριών. Είναι και τα μελλούμενα που είναι εξόχως επιβαρυντικά και ανησυχητικά. Από τη μια, οι δεσμεύσεις και υποχρεώσεις από τα μνημόνια -που κατά τα άλλα τελείωσαν- όπως τα θηριώδη πλεονάσματα που πρέπει να παράγουμε όλοι μαζί, οι ουρές μέτρων όπως η περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου αλλά και η εκ των πραγμάτων ισχνή αναμενόμενη ανάπτυξη καθώς δεν έχει ληφθεί καμιά μέριμνα παρά μόνο μέτρα αναδιανομής της φτώχειας.

Στον καμβά αυτό να προσθέσουμε και τις κλειστές αγορές που δεν εμπιστεύονται ακόμα τη χώρα γιατί δεν έχουν πειστεί πως έχουμε διδαχτεί από την κρίση και πως την αφήσαμεοριστικά και αμετάκλητα πίσω.
Σε όλα αυτά, αν συνυπολογίσουμε και τους κακούς οιωνούς στην παγκόσμια οικονομία καθώς πληθαίνουν οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις πως το 2019 θα είναι μια χρονιά έντονων οικονομικών αναταράξεων με σχεδόν βέβαιη, μια νέα παγκόσμια ύφεση, παρόμοια και ίσως μεγαλύτερη από αυτή του 2008, τότε η εξίσωση βγάζει μόνο αρνητικό πρόσημο.

Και είναι απορίας άξιο πως η κυβέρνηση με αυτά τα δεδομένα, προσπαθεί να μας πείσει πως μπήκαμε σε μια νέα εποχή στην οποία μόνο καλά έχουμε να περιμένουμε. Θα μου πείτε, μα είμαστε στο 2019 κι αυτή η χρονιά, είναι χρονιά πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων και κατά συνέπεια πρέπει να καλλιεργηθεί η εντύπωση στην εκλογική πελατεία πως διορθώθηκαν τα πράγματα και πως υπάρχει πλέον περίσσευμα στα ταμεία, το οποίο δικαίως μοιράζεται στον κόσμο, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης.

Δεν ξέρω πόσο βοηθά την κυβέρνηση όλη αυτή η παραχολογία , οι προσλήψεις και οι παντός είδους ρυθμίσεις χρεών και υποχρεώσεων στον εκλογικό της στόχο.

Είναι βέβαιο όμως ότι δεν βοηθιέται η οικονομία της χώρας προκειμένου να αντιμετωπίσει τις μεγάλες (υπαρκτές και όχι φανταστικές) προκλήσεις που έχει μπροστά της.

Για να διατηρηθούν όλα αυτά που κατακτήθηκαν με πολύχρονες θυσίες του Ελληνικού λαού είναι απαραίτητο να δοθεί ώθηση στις επενδύσεις με αλλαγή του φορολογικού μείγματος, να δοθούν κίνητρα για την αύξηση της απασχόλησης και τη δημιουργία νέου πλούτου που θα αυξήσει το ΑΕΠ.Η ισχνή οικονομία μας, χρειάζεται θωράκιση και όχι περαιτέρω αποδυνάμωση, ανεξαρτήτως εκλογών και κομματικών σκοπιμοτήτων.
Σε διαφορετική περίπτωση, αυτοί που βασίμως υποστηρίζουν πως η Ελλάδα σύντομα θα χρειαστεί νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης, θα επαληθευτούν πολύ σύντομα.

Και φυσικά έχουμε όλοι πλέον μάθει, τι σημαίνει νέα προσφυγή σε πρόγραμμα, με ποιους νέους όρους θα συμβεί αυτό, αν συμβεί, γιατί το πιθανότερο είναι πως τα ευρωπαϊκά ταμεία, δεν πρόκειται να ξανανοίξουν γι εμάς και η μοναδική μας σανίδα σωτηρίας, θα είναι το ΔΝΤ μόνο του και με τις συνταγές του, που δεν επιδέχονται πολιτικές διαπραγματεύσεις ,ούτε χάρες για το καλό της Ευρωπαϊκής συνοχής.