Βασίλης Στεφανακίδης

Η ποινή της καθαρίστριας ήταν δυστυχώς αυτή που προβλέπει ο νόμος. Συγκεκριμένα, ο νόμος 1608/50. Ένας νόμος απαρχαιωμένος, αναχρονιστικός. Που εξυπηρετούσε άλλες ανάγκες, μίας άλλης εποχής. Σε όλη την Ευρώπη, οι ποινικοί κώδικες εκσυγχρονίζονται. Προσαρμόζονται στα δεδομένα. Αντανακλούν και κοινωνικές παραμέτρους, αλλά και πραγματικές ανάγκες.
 
Σε μία χώρα που οφείλει να επενδύσει σε μεταρρυθμίσεις, γιατί δεν προχωρούμε και στις απαραίτητες αλλαγές στους νόμους μας;
 
Διότι, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, για την ποινή της καθαρίστριας δεν φταίνε οι δικαστές. Αυτοί ως όφειλαν εφάρμοσαν το νόμο. Αν ο νόμος είναι λάθος, δεν πρέπει να αλλάξουμε τους δικαστές, αλλά το νόμο!
 
Και για να δούμε επ’ αφορμή της καθαρίστριας, ποιες άλλες περιπτώσεις θα βρούμε μπροστά μας, εξαιτίας αυτού του αναχρονιστικού νόμου: θα μπορούσε μία διάταξη του 1950 να τορπιλίσει μία ιδιωτικοποίηση; Η απάντηση είναι ναι! Κανένας σοβαρός διεθνής επενδυτής δεν θα ρισκάρει να εμπλακεί με τα ελληνικά δικονομικά γρανάζια, αν κινδυνεύει να κατηγορηθεί για απιστία προς το δημόσιο… Μία κατηγορία που επιφέρει ποινή 10 και 15 χρόνων.
 
Ανέβηκε προ ημερών στη Διαύγεια του Υπουργείου Δικαιοσύνης μία τροποποίηση της επιτροπής για την αναμόρφωση του ποινικού κώδικα. Αυτό σημαίνει ότι και η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί το πρόβλημα και για κάποιο λόγο διστάζει να προχωρήσει… Η λύση στην πραγματική απονομή δικαιοσύνης είναι η αναμόρφωση του συστήματός μας. Η εξέλιξη της ποινικής δικονομίας, δεν μπορεί να λειτουργεί με ρυθμούς χελώνας.
 
Κάποτε ο νόμος ήταν να κοπεί το χέρι του ληστή. Σήμερα δεν μπορεί να είναι η κοινωνική και ουσιαστική εξόντωση.