Βασίλης Στεφανακίδης

Αυτό όμως το στοιχείο δεν είναι η πλήρης και ακριβής εικόνα, όταν στην ίδια την έκθεση διαπιστώνεται πως το 55% αυτών των προσλήψεων αφορούν ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με μισθούς από 360 ευρώ και λιγότερα το μήνα. Αν αυτή η ενίσχυση της φτωχοποίησης με μισθούς που είναι χαμηλότεροι ακόμα και από το επίδομα  ανεργίας, ικανοποιεί την κυβέρνηση, δεν νομίζω να συμβαίνει το ίδιο με αυτούς που υποχρεώνονται να δουλεύουν  κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Και περιττεύει η αναφορά πως σε πολλές περιπτώσεις υποχρεώνονται να  δεχθούν την μερική απασχόληση στα χαρτιά και ο εργοδότης να πληρώνει τις μειωμένες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία αλλά ο εργαζόμενος  απασχολείται με πλήρες ωράριο αλλά μισό μισθό  κι αν του αρέσει. Σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει μεγάλη προσφορά για δουλειά όσο-όσο αρκεί να εξασφαλιστεί κυριολεκτικά ένα πιάτο φαΐ.

Κακά τα ψέμματα σ' αυτό το ευαίσθητο θέμα, δεν χρειάζονται ούτε ωραιοποιήσεις ούτε στρουθοκαμηλισμοί. Η οικονομική κρίση και τα μνημόνια, έχουν δημιουργήσει στην κυριολεξία μια εργασιακή ζούγκλα. Οι επιχειρήσεις(οι μικρές κυρίως) που άντεξαν και δεν έβαλαν ακόμα  λουκέτο, προσπαθούν με νύχια και δόντια να κρατηθούν στη ζωή, έχοντας να αντιμετωπίσουν εκτός από μειώσεις τζίρου, τεράστιες υποχρεώσεις σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία πέραν των διογκωμένων οικογενειακών βαρών .

Όχι πως αυτά δικαιολογούν την εκμετάλλευση της αγωνίας και της ανάγκης του άνεργου κι αυτού που βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από τον μικροεπιχειρηματία. Φυσικά κοντά σ' αυτούς υπάρχουν κι άλλες ,μεγαλύτερες επιχειρήσεις που το βλέπουν σαν ευκαιρία να ρίξουν το κόστος και να κερδίσουν περισσότερα από την εκμετάλλευση των εργαζομένων τους, όπως οι περιπτώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας που απαιτούσαν  να τους επιστρέψουν οι εργαζόμενοι το δώρο Χριστουγέννων που τους κατέβαλλαν υπό το φόβο του αυτόφωρου.

Πλην όμως η ηθική και η νομιμότητα είναι το τελευταίο που μπορεί να περιμένει  κανείς μέσα σε αυτό το ατέλειωτο χάος που έχει επιφέρει η χρεοκοπία της χώρας. Ο νόμος της ζούγκλας, ο θάνατος σου η ζωή μου κυριαρχεί και θα συνεχίζεται όσο οι φόροι και οι εισφορές παραμένουν σε αυτά τα δυσβάστακτα ύψη. Όσοι το αντέχουν, το αποδέχονται ελπίζοντας κάποια στιγμή να ανακτήσουν τα χαμένα δικαιώματα τους και όσοι δεν το αντέχουν, ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους.

Με το τρικ της ευέλικτης απασχόλησης μπορεί οι αριθμοί της απασχόλησης να βελτιώθηκαν όμως σε καμιά περίπτωση δεν βελτιώνονται τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων,  ή της εφορίας με την προσθήκη νέων φορολογουμένων. Παράλληλα δε, δημιουργείται μια νέα κοινωνική τάξη που θα τη βρούμε όλοι μπροστά μας κι είναι αυτοί των πεινασμένων εργαζομένων οι οποίοι είναι θέμα χρόνου να εκραγούν.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να κόβει δαπάνες από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για να  τις κάνει φιλοδώρημα εξαγοράς συνειδήσεων, ας δώσει κίνητρα στις προσλήψεις πλήρους απασχόλησης. Ας μειώσει φόρους και εισφορές στις νέες προσλήψεις κι είναι βέβαιο πως ο τελικός απολογισμός τόσο για την οικονομία όσο και για τα ταμεία, θα είναι θετικότερος και θα σταματήσει επιτέλους αυτός ο εξευτελισμός των πολιτών που δήθεν βρήκαν δουλειά και το κράτος θεωρεί ότι επιτέλεσε την υποχρέωση του!