Βασίλης Στεφανακίδης

Τη χρονιά που έφυγε την αποχαιρέτησαν με οργή και αγανάκτηση 4,2 εκατομμύρια Έλληνες φεσωμένοι με φόρους και εισφορές. Χρέη που είναι άγνωστο αν και πότε θα καταφέρουν να τα αποπληρώσουν καθώς και η νέα χρονιά που μπήκε δεν προοιωνίζεται καλή,  καθώς η κυβέρνηση μας ,φρόντισε να μας επιδαψιλεύσει με  ακόμα ένα  δισ. ευρώ νέους φόρους. 

Το γεγονός ότι πέρυσι παρά τους αυξημένους φόρους, οι πολίτες  δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν και έμεινε μια  νέα τρύπα 3 δισ ευρώ στους ανείσπρακτους φόρους, ουδόλως τους συγκινεί. Φόροι,φόροι και ξανά φόροι μέχρι τελικής πτώσεως και του τελευταίου πολίτη. Και από φέτος χοντραίνει το θέμα με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις.

Και όχι μη βιαστείτε να πείτε τι να κάνουν κι αυτοί οι δόλιοι όταν οι δανειστές τους έχουν το μαχαίρι στο λαιμό. Ομως κατά την άποψη μου,  δεν είναι ακριβώς έτσι. 

Οι “κακοί  δανειστές” επανειλημμένα λένε στους δικούς μας όχι άλλους φόρους γιατί βλέπουν πως η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει εξαντληθεί προ πολλού. Οι “ αναίσθητοι δανειστές”, με κάθε τρόπο προσπαθούν να πείσουν τους δικούς μας αστέρες πως η μοναδική διέξοδος από δω και πέρα είναι ο περιορισμός των δαπανών του κράτους και μέτρα ενίσχυσης της παραγωγής και των επενδύσεων. Οι “ αναίσχυντοι δανειστές” είναι αυτοί που τους παροτρύνουν να ρίξουν το βάρος  στην ανάπτυξη και την αύξηση του ΑΕΠ δηλαδή της πίτας του παραγόμενου εθνικού πλούτου.

Κι όμως οι  δικοί μας,  αγκυλωμένοι σε καινοφανείς θεωρίες, πράττουν τα ακριβώς αντίθετα. Αυξάνουν τους οργανισμούς του δημοσίου και με κάθε ευκαιρία και  αντί να συρρικνώνουν το Δημόσιο τομέα, τον ενισχύουν με προσλήψεις, αχρείαστες τις περισσότερες φορές, στο όνομα μιας ακατανόητης  θεωρίας  για την απασχόληση και μοιράζουν  δωράκια και επιδόματα σε ταλαίπωρους πολίτες για να τους τα πάρουν στο πολλαπλάσιο από τους φόρους στη συνέχεια.

Κόβουν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, από τις δαπάνες του κοινωνικού κράτους για να τα κάνουν προσλήψεις, παραβιάζοντας σε πολλές περιπτώσεις και τη δέσμευση για 1 πρόσληψη ανά 5 αποχωρήσεις. Αυτό που τους νοιάζει είναι να δημιουργήσουν τον δικό τους κομματικό στρατό μέσα στο δημόσιο ελπίζοντας σε ανταπόδοση ψήφων.

Το χειρότερο όλων όμως είναι που πιστεύουν πως αυτή είναι η σωστή τακτική και αρνούνται να δουν πόσο κακό κάνουν  στη χώρα και πως την καταστρέφουν έτι περισσότερο  μέρα με τη μέρα. Θαρρούν πως οι 30,40 ή και 50 χιλιάδες προσλήψεις σε εποχικές δουλειές είναι το καλύτερο σωσίβιο για τους ίδιους όταν έρθει η ώρα της επανάκρισης από τον καθημαγμένο και χρεοκοπημένο ελληνικό λαό! 

Θαρρούν πως τα συντρίμμια και τα αποκαΐδια που αφήνουν πίσω τους, είναι άνευ σημασίας γιατί το ψευδεπίγραφο αφήγημα τους, πως μας βγάζουν από τα μνημόνια που οι ίδιοι παρέτειναν για τρία χρόνια, έχει μεγαλύτερη σημασία.

Ποιος ξέρει μπορεί να νομίζουν πως θα βγούμε στους δρόμους με σημαίες για την αποτίναξη του ζυγού των μνημονίων και θα ξεχάσουμε πάραυτα, πόσο φτωχύναμε τα τρία τελευταία χρόνια και πόσα έχουμε να πληρώσουμε ακόμα στα επόμενα , με βάση  τις δικές τους  δεσμεύσεις και συμφωνίες.

Τι να πω. Αν είναι με όσα έχουν κάνει να υπάρχει μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος  που τους εμπιστεύεται ακόμα, ε τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Άλλωστε η μοίρα δεν διαμορφώνεται από τους πλανήτες και τα ζώδια αλλά από τους ίδιους τους ανθρώπους.

Και όπως μου έλεγε  θυμόσοφος φίλος, από το εκλογικό σώμα είναι ζήτημα αν υπάρχει ένα 20% σκεπτόμενο, με παιδεία , κρίση, ενημέρωση και χωρίς παρωπίδες. Με αυτό το το 20%  δεν ασχολούνται οι πολιτικοί. Τους ενδιαφέρει το υπόλοιπο 80% και σ' αυτό επενδύουν το πολιτικό τους μέλλον και την ίδια τους την ύπαρξη. Και αναλογιζόμενος πως φθάσαμε ως εδώ σαν να μη μου φαίνεται νάχει άδικο ο φίλος.