Βασίλης Στεφανακίδης

Και ποιος δεν θα το ’θελε στ’ αλήθεια να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα και να αρχίσουμε να μπαίνουμε σε μια στοιχειώδη κανονικότητα χωρίς τον μπαμπούλα «τρόικα».

Είναι όμως όντως έτσι ή ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται; Γιατί μας αποκρύπτουν πως μέχρι να φτάσουμε στον Αύγουστο έχουμε να δούμε και να υποστούμε πολλά άλλα ακόμα; 

Εντάξει, η τρίτη αξιολόγηση έκλεισε όπως έκλεισε, όμως οι συνέπειές της μόλις τώρα αρχίζουν. Τις συνέπειες, για παράδειγμα, από τους πλειστηριασμούς δεν τις έχουμε δει ακόμα - αυτές θα ξεδιπλώνονται εφεξής σε καθημερινή βάση και τα δράματα που θα ξεπηδάνε από τις πράξεις εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων θα είναι αλλεπάλληλα, άλλα δίκαια και άλλα άδικα, γιατί οι νόμοι δεν διακατέχονται από συναισθήματα. Τις αντιδράσεις για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων από τους εργαζόμενους και τους πολιτικούς συμπαραστάτες τους δεν τις είδαμε ακόμα, αν κρίνουμε δε από τις παλιότερες της κάποτε πανίσχυρης ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει ότι θα περάσουν αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις ανώδυνα.

Αν στην κυβέρνηση υπολογίζουν πως ο μποναμάς του μερίσματος που θα αρχίσει να μοιράζεται από την ερχόμενη εβδομάδα θα καταπραΰνει την ανέχεια και τη δυστυχία του κόσμου, πλανώνται πλάνην οικτράν. Οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα, πόσο μάλλον που αυτό τον μποναμά τους τον έχουν πάρει στο πολλαπλάσιο τα τελευταία χρόνια. 

Αλλωστε κι άλλοι το ’παιξαν Αϊ-Βασίληδες στο παρελθόν και μοίραζαν επιδόματα, αυξήσεις και διορισμούς και είδαμε την τύχη τους. Γιατί αχάριστοι δεν είναι μόνο οι πολιτικοί. Είναι και οι ψηφοφόροι. Χώρια που οι Ευρωπαίοι ανενδοίαστα κάρφωσαν την κυβέρνηση πως ο μποναμάς που μοιράζει έχει αφαιρεθεί από τις κοινωνικές δαπάνες για το σύνολο του πληθυσμού!

Για να φτάσουμε λοιπόν στον Αύγουστο, έχουμε να περάσουμε πρώτα από την εφαρμογή των συμφωνηθέντων στην τρίτη αξιολόγηση, αλλά και την 4η αξιολόγηση, η οποία δεν θα είναι περίπατος, καθώς σε αυτή θα εντάξουν όλες τις απαιτήσεις και τα προαπαιτούμενα που θα αφορούν στην επόμενη μέρα. Ας μην ξεχνάμε ακόμα, ότι εκτός από την ελληνική πλευρά που λέει πως η χώρα θα είναι έτοιμη για μια καθαρή έξοδο στις αγορές, ουδείς άλλος στο εξωτερικό το πιστεύει. Το αντίθετο μάλιστα, αφού όλοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα είναι έτοιμη να σταθεί στα πόδια της χωρίς βοήθεια - θεωρούν ότι οι αγορές δεν θα την εμπιστευτούν εύκολα για να τη δανείσουν με ανεκτά επιτόκια.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ετοιμάζουν ένα άλλο πρόγραμμα που θα το λένε «υβριδικό», το οποίο στην ουσία, άσχετα αν δεν το λένε μνημόνιο, θα περιλαμβάνει υποχρεώσεις και μέτρα προκειμένου να μας στηρίξουν εάν και εφόσον οι αγορές δεν μας εμπιστευτούν.

Και ας μην ξεχνάμε: τι σόι έξοδος από τα μνημόνια θα είναι αυτή όταν η χώρα έχει υποχρέωση να παράγει πλεονάσματα 3,5% για τα επόμενα 5 χρόνια και 2% για άλλα 15, με ενεργοποιημένο τον δημοσιονομικό κόφτη στην περίπτωση που υπολειπόμαστε των στόχων;

Ή μήπως θα είναι κανονικότητα το γεγονός ότι από την 1/1/2019 θα εφαρμοστούν αυτόματα μία ακόμα περικοπή στις συντάξεις με την εφαρμογή της προσωπικής διαφοράς, αλλά και η νέα μείωση του αφορολόγητου, που κατά πάσα πιθανότητα θα εφαρμοστεί κι αυτή από την ίδια ημερομηνία.

Κακά τα ψέματα, η μνημονιακή θητεία, είτε με προγράμματα είτε χωρίς, δεν σταματάει πουθενά. Εχουμε πολλά να δούμε και, κυρίως, να πάθουμε ακόμα - κι εμείς και τα παιδιά μας.