Βασίλης Στεφανακίδης

Οι γενικεύσεις σε όλα τα επίπεδα είναι το σύνηθες συμπέρασμα των περισσότερων συμπολιτών μας. «Οι πολιτικοί είναι όλοι κλέφτες» , «οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες», «οι γιατροί είναι φακελάκηδες», «οι επιχειρηματίες είναι λαμόγια», «το μόνο για το οποίο νοιάζονται οι εκπαιδευτικοί είναι τα ιδιαίτερα», «οι αγρότες είναι αραχτοί στα καφενεία», «οι δημοσιογράφοι ρουφιάνοι και παπαγαλάκια» και πάει λέγοντας. Ζούμε σε μια χώρα όπου εν είδει κοινωνικού αυτοματισμού ο κάθε επαγγελματικός κλάδος τα ’χει με όλους τους υπόλοιπους και κανένας δεν έχει την παραμικρή εκτίμηση για κανέναν.

Θα πει κανείς ότι η πείνα είναι ο χειρότερος σύμβουλος και ξυπνάει κοιμισμένα ένστικτα αυτοσυντήρησης και επιβίωσης. Κάτι σαν τα επεισόδια που βλέπουμε στο νέο εθνικό μας θέαμα, το «Survivor»! 

Ομως, όχι, οι τάσεις γενικεύσεων και η αυτόματη μεταβίβαση των ευθυνών στους άλλους υπήρχαν και πριν από την κρίση. Οπως υπήρχαν και στους προγόνους μας. Απλώς σήμερα υπάρχει μια διόγκωση του παραλογισμού με την αμέριστη αρωγή της παρούσας κυβέρνησης.
«Δεν χρεοκοπήσαμε εμείς τη χώρα», λέει ο πρωθυπουργός, και έχει δίκιο. Αυτό που δεν λέει όμως είναι ότι κατέλαβαν την εξουσία υποσχόμενοι ότι θα μας βγάλουν από την κρίση, θα μας μειώσουν τους φόρους, θα μας αυξήσουν τους μισθούς και θα μας δώσουν πίσω τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Αντί γι’ αυτό, όμως, μας φόρτωσαν κι άλλους φόρους, μας έκοψαν κι άλλο μισθούς και συντάξεις και το, κυριότερο, φόρτωσαν τη χώρα με δεκάδες δισ. ευρώ, έτσι που να μοιάζουν με παράδεισο τα πρώτα χρόνια των μνημονίων, τότε που οι σημερινοί κυβερνώντες ξεχείλιζαν τις πλατείες με... αγανάκτηση!

Τότε που ξεκινούσαν και το κίνημα «Δεν πληρώνω». Ενα κίνημα που δεν αρκέστηκε μόνο στα διόδια, αλλά προχώρησε ακόμα και στον ΕΝΦΙΑ, με μπροστάρη τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα.

Μια ανταρσία κατά του κράτους και των δημοσίων επιχειρήσεων, μια στάση πληρωμών που στη συνέχεια κλήθηκαν να πληρώσουν, όπως γίνεται συνήθως, οι συνεπείς.

Σήμερα, που οι ultra αγανακτισμένοι κατέλαβαν το Μαξίμου και τα υπουργεία, ως  νέοι Λουδοβίκοι, με την αντίληψη του «L’ etat c’est moi», καταργούν τη Δικαιοσύνη και βγάζουν δική τους τελεσίδικη απόφαση απευθυνόμενοι στους διωκόμενους «επαναστάτες μπαταχτσήδες». «Δεν πρόκειται να σας πειράξει κανείς, σας το εγγυώμαι», είπε μόλις προχθές ο υπουργός Σπίρτζης ως νέος ανώτατος δικαστής!

Αυτά βλέπουν οι διάφοροι ακτιβιστές του χώρου τους και συνεχίζουν τους «αγώνες» τους, σε άλλα πλέον επίπεδα. Με μπροστάρηδες τους Λαφαζάνηδες, τη Ζωή και διάφορους άλλους που ψάχνουν ρόλο στη ζωή τους, τρέχουν στα ειρηνοδικεία και ακυρώνουν πλειστηριασμούς ή στη ΔΕΗ και προτρέπουν τους ακροατές τους να μην πληρώνουν τους «ληστρικούς» λογαριασμούς. Περιττό να αναφερθεί ποιος θα πληρώσει στο τέλος τις ζημίες της ΔΕΗ ή των τραπεζών που δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να εξασφαλίσουν έστω και μέρος των δανείων που έδωσαν στο παρελθόν.

Τα συνήθη υποζύγια, οι νομοταγείς κι αυτοί που προτιμούν να κόψουν από το φαγητό παρά να χρωστούν. Τα κορόιδα δηλαδή. Κι αυτό τείνει να γίνει συνήθης πρακτική όσο οι αυτόκλητοι μπουρλοτιέρηδες των πλειστηριασμών θα υπερασπίζονται ακόμα και αυτούς που χρωστούν πάνω από 400.000 ευρώ, που για να πάρουν τέτοια δάνεια. Φτωχοί, πάντως, δεν ήταν και τα ακίνητα που εκπλειστηριάζονται σίγουρα δεν είναι διαμερισματάκια των 60-70 τετραγωνικών.
Ετσι, κάτω από τη γενίκευση-σύνθημα «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» μπορούν να μένουν ανέγγιχτοι οι πάντες. Ακόμα και αυτοί που δεν είναι η πρώτη τους κατοικία, ακόμα και αυτοί που είναι εκ συστήματος μπαταχτσήδες. Βλέπετε ο νόμος προστασίας των φτωχών και αδύναμων δεν τους καλύπτει και γι’ αυτό ανέλαβαν ο Λαφαζάνης και η Ζωή. Αλλωστε, το κορόιδα που πληρώνουν τα σπασμένα είμαστε ακόμα πολλοί και, κατά την εκτίμησή τους, αντέχουμε κι άλλο!