Βασίλης Στεφανακίδης

Σίγουρα τα στελέχη της, δεν είναι συνηθισμένα σε τέτοια φαινόμενα. Τουλάχιστον από την πλευρά  του αμυνόμενου και απολογούμενου. Γιατί από την πλευρά του επιτιθέμενου και διαμαρτυρομένου με κάθε τρόπο, έχουν πολλά ένσημα. Μια μακρά θητεία με προπηλακισμούς κυβερνητικών στελεχών από προηγούμενες κυβερνήσεις και ακτιβιστικές ενέργειες που ξέφευγαν πολύ συχνά από διαλεκτικό καθωσπρεπισμό.

Τώρα ήρθε η σειρά τους να πληρώσουν το τίμημα της εξουσίας. Και ποιας εξουσίας; Αυτής που είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει τα σκληρότερα και πιο ανάλγητα μέτρα, τα οποία υιοθέτησε με το μνημόνιο και ανέλαβε μέσα από την εκλογική διαδικασία να τα εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο γιατί αυτή και όχι κάποια άλλη κυβέρνηση δεσμεύτηκε στους δανειστές την πιστή υλοποίηση.

Και θα είναι αυτά τα φαινόμενα πολύ συχνά και εντεινόμενα όσο θα παίρνουν σάρκα και οστά τα μέτρα, μέσα από τους εφαρμοστικούς νόμους οι οποίοι ανατρέπουν για μια ακόμα φορά τα πάντα. Από τους πρόσθετους παράλογους φόρους, μέχρι τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και εξόντωσης των συνταξιούχων, ο δρόμος για την κυβέρνηση δεν μοιάζει καθόλου στρωμένος με λουλούδια. Ήδη οι αγρότες που μόλις τώρα κατάλαβαν τι τους  έρχεται και τι είχε συμφωνηθεί με το μνημόνιο, ζεσταίνουν τις μηχανές των τρακτέρ και ετοιμάζονται για μπλόκα ενώ δεν υπάρχει επαγγελματική ομάδα που να μην ετοιμάζεται για τη δική της κινητοποίηση και αντίδραση με κάθε τρόπο.

Κι αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι πολύ σκληρότερα γιατί η νέα αφαίμαξη όλων των κοινωνικών τάξεων, έρχεται σε μια χρονική στιγμή πλήρους οικονομικής αναιμίας σχεδόν από το σύνολο του πληθυσμού. Μην ξεχνάμε πως έχουμε μπει στον έκτο χρόνο εξοντωτικής λιτότητας και η συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια αντοχής και έχει εξαντλήσει τα όποια αποθέματα υπήρχαν από τις παλιές καλές εποχές.
 Επειδή λοιπόν κατά το κοινώς λεγόμενο, όλα εδώ πληρώνονται, η κυβέρνηση από εδώ και στο εξής θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις επιλογές της όχι μόνο  σε πολιτικό επίπεδο αλλά κυρίως σε κοινωνικό.

Και μπορεί το επιχείρημα πως αυτό που προέχει είναι να σωθεί η χώρα ,να είχε λογική μέχρι πριν μερικούς μήνες, τώρα όμως η πραγματικότητα επιβάλλει η “σωσμένη” χώρα να έχει και πολίτες που να μπορούν να επιβιώσουν στοιχειωδώς. Δυστυχώς όμως, με τη λαίλαπα που έρχεται και μακάρι να διαψευσθώ, πολύ λίγοι είναι αυτοί που θα καταφέρουν να σταθούν όρθιοι και σίγουρα αυτοί δεν θα είναι ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε οι άνεργοι ούτε καν η πρώην μεσαία τάξη.