Βασίλης Στεφανακίδης

 Η εικόνα της αγοράς, ο πλέον αψευδής μάρτυς, με την εορταστική κίνηση υποτονικότερη σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές της κρίσης, καθώς, όπως φαίνεται, τα όποια αποθέματα διέθεταν τα νοικοκυριά έχουν εξαντληθεί. Το κυριότερο όμως είναι ότι έχουν εξαντληθεί και τα όποια αποθέματα ελπίδας πως δεν μπορεί, κάποια στιγμή, η κρίση θα τελειώσει. 
Και τούτο γιατί πέρα από διαπραγματεύσεις, Eurogroup, συνόδους και διαβουλεύσεις, που για τον πολύ κόσμο ελάχιστα σημαίνουν, αυτό που έχει γίνει σαφές είναι ότι, αν και υπομείναμε στωικά την πέραν πάσης λογικής και διάρκειας λιτότητα και αφαίμαξη, το μαρτύριο δεν τελειώνει κάπου εδώ κοντά. Εχουμε πολλά χρόνια ακόμα μπροστά μας με στερήσεις, νέα μέτρα, νέους φόρους και υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου.

Ακόμα κι αν καταφέρει η κυβέρνηση να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες των επόμενων δυόμισι μηνών μέχρι τη λήξη της τετράμηνης παράτασης του μνημονίου, τα επαχθέστερα έπονται. Είτε με την παρούσα κυβέρνηση, αν αποδεχτεί την υπογραφή ενός νέου μνημονίου τουλάχιστον διετούς διάρκειας, είτε με κάποιο άλλο σχήμα, η πικρή αλήθεια είναι ότι Ιούλιο δεν βλέπουμε χωρίς νέα δέσμευση της χώρας, αν θέλουμε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.

Δυστυχώς, αυτή είναι η ωμή αλήθεια και αλίμονο σε εκείνους που κατέχουν υπουργικά χαρτοφυλάκια και δεν το βλέπουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πλειοδοτούν σε επαναστατικές απόψεις, προχωρώντας μάλιστα και σε δεσμεύσεις για νόμους που θα φέρουν άμεσα στη Βουλή και οι οποίοι εκ των προτέρων έχουν χαρακτηριστεί μονομερείς ενέργειες από τους δανειστές.

Δεσμεύεται ο Στρατούλης ότι δεν θα επιτρέψει νέες μειώσεις σε συντάξεις, δεσμεύεται ο Βαρουφάκης ότι δεν θα επιτρέψει αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, δεσμεύεται ο Λαφαζάνης ότι δεν θα επιτρέψει ιδιωτικοποιήσεις, δεσμεύεται ο Σκουρλέτης ότι δεν θα επιτρέψει ομαδικές απολύσεις και θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ. Και καλά κάνουν, γιατί με αυτές τις υποσχέσεις εξελέγησαν από τον λαό. Πλην όμως, είχαν μια δικαιολογία πως όντες στην αντιπολίτευση δεν είχαν ακριβή εικόνα για το πώς παραμένει ακόμα η χώρα ως μέλος της Ευρωζώνης, δεν είχαν ευθύνες στις κακές αποφάσεις του παρελθόντος, ε, και έλεγαν και μια κουβέντα παραπάνω.

Τώρα όμως που σιγά-σιγά μαθαίνουν πώς διοικείται μια χώρα και με ποιους κανόνες συνδιαλέγεται με τους δανειστές για να μπορεί το ελληνικό κράτος να προσφέρει αυτά τα ελάχιστα στους πολίτες του, νομίζω ότι πρέπει να προσγειωθούν στη σκληρή πραγματικότητα. Ξεκινώντας αρχικά από τη μείωση της ρητορικής έντασης και την καλλιέργεια προσδοκιών. Γιατί άλλο είναι να λες ότι θα αγωνιστώ για να μην περάσουν οι απαιτήσεις των δανειστών, αλλά δεν θα διακινδυνεύσω και τη χρεοκοπία της χώρας γιατί δεν έχω τέτοια εντολή. Τα Κούγκια και τις ηρωικές εξόδους ας τις κάνουν ατομικά αυτοί που τα λένε και όχι να μας πάρουν όλους στον λαιμό τους σαν τον συγκυβερνήτη της Germanwings.

Οπως επίσης είναι καιρός να τελειώνουμε με τους πειραματισμούς, τα γεωπολιτικά παιχνίδια και τους μεγαλοϊδεατισμούς του στυλ «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές». Φαντάζομαι πως η ψυχρολουσία από τη Μόσχα, η οποία δεν μας εξαιρεί από τα αντίμετρα που έχει επιβάλει στην Ε.Ε., είναι ένα καλό μάθημα και δεν θα χρειαστεί να τρέχουν σε αναζήτηση εναλλακτικών συμμαχιών μέχρι την... Ινδία για να πετύχουμε πολιτιστικές ανταλλαγές και συνεργασίες! Και αυτό γιατί όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν για θεαματικά αποτελέσματα με τη Ρωσία, η ουσία είναι ότι όλα ανήκουν στη σφαίρα του εντυπωσιασμού και τίποτα παραπάνω.