Βασίλης Στεφανακίδης

Η αλήθεια βέβαια είναι πως μέχρι τώρα, η κυβέρνηση δεν χρειάστηκε να πάρει ή μάλλον ίσως και βάση στρατηγικής δεν πήρε κάποια δυσάρεστη απόφαση που θα μπορούσε να τσαλακώσει την εικόνα της.
 
Αντίθετα, η εμφανισθείσα ως κόντρα με τους ισχυρούς της Ευρώπης, τόνωσε σε μεγάλο βαθμό την εθνική υπερηφάνεια των ταπεινωμένων συμπολιτών μας από την πολυετή ταπεινωτική συμπεριφορά των τροικανών που αποφάσιζαν και διέτασσαν.

Όμως , για πόσο ακόμα μπορεί να κρατηθεί ζωντανή αυτή η ειδυλλιακή εικόνα  μιας κυβέρνησης που σηκώνει ανάστημα και διεκδικεί αξιοπρέπεια ;

Πολύ φοβούμαι  πως όχι για πολύ, καθώς η σκληρή πραγματικότητα με τους αριθμούς, τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις του Ελληνικού κράτους, θα προσγειώσουν ανώμαλα την κυβέρνηση στη σκληρή πραγματικότητα.

Οι γενικές θεωρίες περί μεταρρυθμίσεων, χωρίς κοστολογήσεις και απτά νούμερα, έχουν ημερομηνία λήξεως. Όπως καταλυτικές είναι και οι ημερομηνίες κατά τις οποίες πρέπει να πληρώνονται δόσεις στους δανειστές, στους ομολογιούχους, στις ανανεώσεις εντόκων, στις πληρωμές μισθών και συντάξεων καθώς και άλλων μη ελαστικών δαπανών του κράτους.

Οι επί του παρόντος απέλπιδες προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου να μαζέψει απ' όπου μπορεί ρευστό είτε πρόκειται για τα πενιχρά αποθεματικά των  ασφαλιστικών ταμείων και  διαφόρων άλλων  λογαριασμών από ΔΕΚΟ, είτε για λογαριασμούς  φορέων δημοσίου  και ιδιωτικού δικαίου, μπορεί να βοηθούν προσωρινά ώστε να μη γίνει το ατύχημα του πιστωτικού γεγονότος, όμως μόνο προσωρινά.

Ακόμα κι αν τα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον Μάρτιο με “ίδιες δυνάμεις”, δεν ξέρω  αν αυτό θα είναι το ίδιο πιθανό και για τον Απρίλιο και πολύ περισσότερο τους μεθεπόμενους δύο μήνες.

Αν στο μεταξύ δεν πείσουν τους “θεσμούς” με πρακτικές και άμεσα εφαρμόσιμες μεταρρυθμίσεις που να φέρνουν έσοδα τώρα και όχι προσεχώς, ώστε να υποχρεωθούν να μαλακώσουν και να  μας δώσουν έστω κάποιο κομμάτι από αυτά που έχουμε λαμβάνειν, πολύ φοβούμαι πως το καινούργιο φρούτο, αυτό του Graccitent   θα μας βρει χωρίς να το καταλάβουμε.
 
Καλές και θεμιτές οι πολιτικές αποφάσεις με τις οποίες πορευόμαστε εδώ και καιρό αλλά υποψιάζομαι πως η υπομονή των  δανειστών έχει ήδη εξαντληθεί κι έχουν  κουραστεί να ακούνε μόνο θεωρίες και να βλέπουν  νομοσχέδια που δεν φέρνουν χρήμα στα ταμεία αλλά αντίθετα απαιτούν χρήμα για την εφαρμογή τους.

Καταλαβαίνω πως η κυβέρνηση δεν επιθυμεί επ' ουδενί να αποστεί από τις προεκλογικές της υποσχέσεις και τις κεντρικές πολιτικές της επιλογές. Όμως αν συμβεί το ατύχημα αυτές δεν θα μπορούν να σταθούν ως άλλοθι.