Βασίλης Στεφανακίδης

Ούτε μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός πως, μετά από 4 χρόνια, μπορεί ένας πρωθυπουργός να μοιράζει όχι υποσχέσεις, αλλά χρήματα.
Σαφώς και δεν είναι πολλά και κανείς δεν σώζεται με ένα εφάπαξ 500άρικο,  όμως είναι προτιμότερο από το καθόλου.

Το σημαντικότερο όμως κατά την άποψη μου, είναι το ψυχολογικό κέρδος για την προσπάθεια της χώρας και κυρίως για τους πολίτες  που έχουν υποστεί τα πάνδεινα όλα αυτά τα χρόνια.
 Όχι πως τέλειωσαν τα βάσανα αλλά να, τώρα αχνοφαίνεται κάτι στον ορίζοντα.
Σίγουρα θα χρειαστούν πολλά ακόμα και το ξέρουμε όλοι.

Αλλά όταν οι δανειστές αρχίζουν να  μην είναι τόσο άκαμπτοι και σου επιτρέπουν να δίνεις  έστω κι αυτό το μικρό κοινωνικό μέρισμα, μάλλον  βλέπουν κάποιες θετικές ενδείξεις και σίγουρα δεν το κάνουν για...πολιτικούς λόγους.

 Η αντιπολίτευση όμως,  φαίνεται πως έχει άλλη οπτική και πιθανόν να ήθελε να μην δοθούν ούτε αυτά τα  ψίχουλα, να περνούσαν όλες οι παράλογες απαιτήσεις της τρόικας που είχαν πέσει στο τραπέζι, να μας επιβαλλόταν και νέα μέτρα, ώστε να επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις τους!
Δεν εξηγείται διαφορετικά η εν γένει στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που όχι μόνο δεν βρίσκει κανένα θετικό στοιχείο στις εξελίξεις αυτές ( αυτό θα ήταν και έξω από το ρόλο της) τουναντίον,  με τον καταγγελτικό της λόγο, απειλεί να τινάξει στον αέρα ακόμα και την προσπάθεια εξόδου της χώρας στις αγορές.

 Θεωρεί ότι αν γίνει αυτό θα είναι “στημένο”  με ξένο οίκο και δεν θα απηχεί την πραγματική εικόνα που έχουν για τη χώρα οι αγορές.

Δεν ξέρω τι πληροφορίες έχει ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του από τις αγορές ( με τις οποίες προφανώς έχει εμπιστευτικές σχέσεις και του αποκαλύπτουν όλα τα κόλπα τους) αλλά εγώ  μπορώ να υπενθυμίσω τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν με δύο άλλες χώρες της ΕΕ που ήταν σε παρόμοια θέση με εμάς ( Ιρλανδία και Πορτογαλία) και οι οποίες κατάφεραν και βγήκαν ξανά σε δανεισμό από την αγορά με ανεκτά επιτόκια.

Τόσο η Ιρλανδία όσο και η  Πορτογαλία βγήκαν στην αρχή με ένα μικρό ποσό της τάξεως των 5 περίπου δισ μετά από συνεννόηση με τους Ευρωπαίους και την Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης και τα κατάφεραν μια χαρά . Προφανώς, αν οι αγορές δεν πρόσφεραν ικανοποιητικά  επιτόκια, οι Ευρωπαίοι θα αναλάμβαναν  την εκ νέου στήριξη κι είναι  απόλυτα λογικό αλλά και δόκιμο. Έτσι γίνονται  αυτές οι δουλειές.

 Όταν μας δώσουν το πράσινο φως κάτι ανάλογα θα κάνουμε κι εμείς και  δεν θα είναι καθόλου μεμπτό.( η κυβέρνηση ευελπιστεί πως αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και τον Μάιο)
Η απορία μου όμως είναι άλλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ για ποιο ακριβώς λόγο αντιμάχεται την έξοδο στις αγορές και προσπαθεί να την υπονομεύσει; Από που κατά τη γνώμη τους  θα πρέπει να βρει η χώρα τα απαιτούμενα κεφάλαια; Μήπως  από νέο δανεισμό από την τρόικα η οποία όμως θα απαιτήσει και τρίτο μνημόνιο; Ή μήπως έχουν υπόψη τους κάποιον άλλο στον κόσμο που δανείζει   και τον οποίο θα χρησιμοποιήσουν  όταν και αν ο ελληνικός λαός  τους αναθέσει την διακυβέρνηση του τόπου;

 Προφανώς όλα αυτά δεν είναι σοβαρά  και είναι πολύ επιλήψιμο  η “εν αναμονή κυβέρνηση” να στεναχωριέται από τις όποιες επιτυχίες της νυν κυβέρνησης και να χαίρεται από τα στραπάτσα της γιατί όλα αυτά έχουν θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις σε όλους εμάς που αποτελούμε την Ελλάδα. Και θεωρητικά με τις θέσεις τους ,την πολιτική τους στάση αλλά και με την ίδια την ύπαρξη τους, θέλουν να βελτιώσουν τις ζωές μας.