Βασίλης Στεφανακίδης

Διαφαινόταν από καιρό, πλην όμως κάποιοι νομίζαμε ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα έσωζε τουλάχιστον τα προσχήματα.

Όμως  η ανακοίνωση των ονομάτων και οι αυτοπροτάσεις προσώπων που δεν πήραν το  επίσημο χρίσμα του κόμματος  της Ν.Δ (Κακλαμάνης, Τζιτζικώστας) έβγαλαν στο μεϊντάνι αυτό που υποψιαζόμασταν.

 Στα πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα δεν ελέγχει κανείς τίποτα. Έριδες, προσωπικές πολιτικές  επιδιώξεις, αναρχία, εκδικητικότητα και περιθωριοποίηση των όποιων σοβαρών φωνών απέμειναν, είναι η γενική εικόνα. Η κοινή λογική για τα αυτονόητα έχει χαθεί όπως έχει χαθεί και η ισχύς των αρχηγών καθώς αδυνατούν να επιβάλλουν στα στελέχη τους και την παραμικρή επιλογή τους. Φαίνεται ότι το κεφάλαιο  αυτό μαζί με την πειθαρχία στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, σπαταλήθηκε  στις αλλεπάλληλες εκβιαστικές ψηφοφορίες για τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους τα τελευταία χρόνια.

Μετά  ταύτα, τόσο στη  Ν. Δ όσο και στο ΠΑΣΟΚ, είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται τα πάσης φύσεως καπετανάτα, τους ελεύθερους σκοπευτές και τους πάμπολλους αρχηγίσκους παρεών, που ανέκυψαν  μετά τις διαγραφές. Αφού ψήφισαν στο μεγαλύτερο μέρος όλα εκείνα τα μέτρα που εξαθλίωσαν τους πολίτες , βγαίνουν τώρα στον αντάρτικο και διαπραγματεύονται μεταξύ τους και στο όνομα του λαού, τη σωτηρία τους μέσα από νέα σχήματα ή μετεγγραφόμενοι σε κόμματα και κινήσεις προσώπων που μόλις πριν από μερικούς μήνες λοιδορούσαν.

 Αδιαφορούν δε όλοι αν  οι προσωπικές τους επιλογές, διαλύσουν τα πάντα. Επειδή λέει ο πρωθυπουργός ήταν απασχολημένος και δεν μπορούσε να μιλήσει στον Νικήτα Κακλαμάνη όταν ο Μπούρας του ανακοίνωσε την επιλογή Σπηλιωτόπουλου, θύμωσε κι είπε μέσα του: “ώστε έτσι ε; Τώρα θα σου δείξω εγώ...”  Όμως από την άλλη, αλήθεια τόσο μεγάλη φτώχεια στελεχών στη Ν.Δ για να καταλήξουν στον Αρη; Ή και γιατί σώνει και καλά να είναι ο υποψήφιος που θα στηρίξουν πούρος κομματικός; Θα έκοβε η μαγιονέζα αν στήριζαν ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο ή ένα δοκιμασμένο στέλεχος από άλλο πολιτικό χώρο; Εδώ συγκυβερνούν με το ΠΑΣΟΚ δυο χρόνια και οι υποψήφιοι των Δήμων τους μάραναν;

Και δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι κάπως έτσι γράφεται πάντα η ιστορίας της παρακμής. Κάποιες ασήμαντες για τον κοινό νου λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με ανεξήγητες ιδιοτροπίες χαρακτήρων, φέρνουν τα πάνω κάτω και μένουμε με το στόμα ανοικτό και την απορία : Μα πως έγινε αυτό; Πως έγινε και στον δεύτερο γύρο  της Αθήνας να βρίσκονται διεκδικητές ένας νεαρός αριστερός με ένα νεαρό φασίστα; Κι όλο αυτό τον τεράστιο πολιτικό χώρο  της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς πως κατάφεραν να τον κατακερματίσουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να τον εξαϋλώσουν και μάλιστα στον πρώτο Δήμο της χώρας;

Και με την ευκαιρία, αλήθεια πόσους παρανοϊκούς, εγωπαθείς σωτήρες νομίζουν ότι μπορούμε να αντέξουμε; Γιατί προσπαθούν ξανά και ξανά να αποδείξουν  τα αυτοαπόδεικτα ότι δηλαδή , η βλακεία  δεν παλεύεται;

Αλλά έστω κι αν οι ίδιοι δεν νοιάζονται για το αποτέλεσμα των πράξεων τους ,τουλάχιστον  ούτε αυτό το απλό δεν μπορούν να κατανοήσουν, ότι δηλαδή μέσα στη μπαχαλοποίηση οι πρώτοι που θα εξαφανιστούν θα είναι οι ίδιοι οι σημερινοί πρωταγωνιστές;